ارائه مدل پارادایمی شایستگی مربیگری ورزش ایران
الموضوعات : علوم ورزش
علیرضا زمانی نوکاآبادی
1
,
شهرام عروف زاد
2
,
رسول نظری
3
,
احمدرضا موحدی
4
1 - دانشجوی دکترای مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2 - استادیار مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان اصفهان، اصفهان، ایران
3 - دانشیار مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.
4 - استاد رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
الکلمات المفتاحية: مدل, ورزش, شایستگی, مربیگری,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر ارائه مدل شایستگی مربیگری ورزش بود که با استفاده از طرح نظام مند نظریه داده بنیاد انجام گرفت. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر، مربیان ورزش و ورزشکاران در رشته ها و حوزه های مختلف بودند که تعداد بیست نفر از آنها به صورت نمونه گیری نظری جهت مصاحبه های عمیق انتخاب شدند و مصاحبه های تا اشباع نظری ادامه یافت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. 450 کد با چهارده مقوله و 60 مفهوم در قالب ابعاد شش گانه مدل پارادایمی شامل پدیده محوری با عنوان شایستگی مربیگری ورزش، شرایط علی در قالب چهار مقوله دانش مربیگری، مهارت های مربیگری، ویژگی های مربی و فلسفه مربیگری، ویژگی های زمینه ای در قالب پنج مقوله مدیریت تمرین، مدیریت مسابقه، روابط اجتماعی، رفتار اجتماعی و ایفای نقش، پیامدها در قالب دو مقوله پیامدهای ورزشی و پیامدهای اجتماعی، شرایط محیطی در قالب دو مقوله تنوع در محیط ورزشی و تنوع در شاگردان و راهبردها در قالب یک مقوله پیگیری رشد و تعالی در مربیگری شناسایی شدند. آن چه در مربیگری ورزش مشهود است برونداد مطلوب ورزشکاران چه از لحاظ فنی و چه از جنبه اجتماعی است. نتیجه شایستگی مربی ورزش، اعتماد بازیکنان و مدیران و هواداران به آن مربی است و هر چه درجه شایستگی مربی بالاتر ادراک شود اعتماد به او و رضایتمندی شاگردان از او بیشتر می شود.
_||_
