تأثیر دو سبک رهبری ورزشی بر خود پنداره بدنی وآمادگی جسمانی دانش آموزان

الموضوعات : علوم ورزش

مجید خلیلی ¹ , رضا صابونچی ² , محمد نیکروان ³ , نجف آقائی ⁴

1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.
2 - دانشیار، گروه مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
3 - استادیار، گروه مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.
4 - دانشیار مدیریت ورزشی ، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 09 الإثنين , صفر, 1444 تاريخ الإصدار : 20 الأحد , ذو القعدة, 1446

الکلمات المفتاحية: آمادگی جسمانی, سبک رهبری, دانش‌آموزان, فضای‌انگیزشی, خودپنداره‌بدنی,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر با هدف تأثیر دو سبک رهبری ورزشی بر خودپنداره‌بدنی دانش‌آموزان بود. جامعه آماری 2056 نفر از دانش‌آموزان دختر شهر قم بودند. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل بود. گروه آزمایشی اول فضای‌انگیزشی تکلیف‌محور(فعالیت‌های مشارکتی واختیاری) و گروه آزمایشی دوم فضای‌انگیزشی خود‌محور(فعالیت‌های رقابتی و اجباری) را تجربه وگروه کنترل برنامه عادی ورزشی مدرسه را ادامه داد. جهت گرداوری اطلاعات از فرم کوتاه پرسش‌نامه خود‌توصیف‌بدنی مارش وهمکاران (2010) وتست های آمادگی جسمانی استفاده شد. نتایج آزمون های آماری کروسکال والیس،آنوا، T وابسته و ویل کاکسون نشان داد، ایجاد فضای‌انگیزشی با روش تکلیف‌مدار به شکل معناداری موجب افزایش خود‌پنداره‌بدنی شامل: فعالیت‌بدنی، ظاهر‌بدنی، استقامت، لیاقت‌ورزشی، انعطاف، خود‌پنداره‌کلی و عزت‌‌نفس ونیز عناصر آمادگی جسمانی شده است . در این بین روش خود مدارتنها موجب افزایش معنی داری در بعد هماهنگی خود پنداره بدنی وعناصر آمادگی جسمانی شده است. بنابراین مشارکت در فعالیت‌های‌ورزشی از طریق ایجاد فضای‌انگیزشی تکلیف‌گرا جهت افزایش آمادگی جسمانی، خودپنداره‌بدنی وحس ارزشمندی توصیه می‌شود.