بررسی اثر محلول‌پاشی متانول برصفات زراعی و مورفو‌فیزیولوژیک آفتابگردان روغنی (Helianthus annuusL.) تحت شرایط تنش قطع آبیاری
الموضوعات : پژوهش های زراعی در حاشیه کویر
ندا حقی نژاد
1
(
گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا، ورامین- ایران
)
میثم اویسی
2
(
مرکز تحقیقات فنآوری‌های نوین تولید غذای سالم، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین- تهران- ایران
)
محمد نصری
3
(
مرکز تحقیقات فنآوری‌های نوین تولید غذای سالم، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین- تهران- ایران
)
الکلمات المفتاحية: هدایت الکتریکی, عملکرد دانه, آفتابگردان, اجزای عملکرد, قطع آبیاری, متانول,
ملخص المقالة :
به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول بر صفات زراعی و مورفو فیزیولوژیک آفتابگردان روغنی تحت شرایط تنش شرایط قطع آبیاری، تحقیقی به صورت کرت خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین (پیشوا) اجرا شد. عامل اصلی در این آزمایش قطع آبیاری و عامل فرعی متانول بود. تیمار قطع آبیاری در سه سطح عدم تنش (شاهد)، تنش در مرحله گل دهی، تنش در مرحله پر شدن دانه در تیمار های اصلی و تیمار محلول پاشی متانول در چهار سطح شاهد، 10، 20، 30 درصد حجمی در تیمار های فرعی قرار گرفتند. زمان محلول پاشی در سه مرحله هشت برگی، 15 و 30روز بعد از اولین محلول‌پاشی انجام گرفت. نتایج نشان دادند که اثرات ساده قطع آبیاری و محلول پاشی متانول و اثرات متقابل آن ها بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه، قطر طبق و هدایت الکتریکی در سطح یک و پنج درصد معنی دار شدند. حداکثر عملکرد دانه به عنوان مهم ترین صفت مورد بررسی از تیمار عدم تنش و محلول پاشی متانول 20 درصد حجمی به میزان 667/3205 کیلو گرم در هکتار به دست آمد و کم ترین عملکرد دانه متعلق به تیمار تنش در مرحله پر شدن دانه و عدم محلول پاشی متانول به میزان 371/1648 کیلو گرم در هکتار بود.
_||_
