جلوههای ادبیّات غنایی در اشعار شهریار
الموضوعات : فصلنامه بهارستان سخن
لیلا زارع سلماسی
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران.)
ناصرتازه شهری ناصری
2
(گروه زبان و ادبیات، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران.)
جلیل امیرپور دریانی
3
(گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران.)
الکلمات المفتاحية: عشق, عرفان, ادبیّات غنایی, کلید واژهها: شهریار, بثّ الشکوی, رثا و مفاخره,
ملخص المقالة :
چکیده تخیّل گستردۀ شهریار، زمینههای موضوعی فراوانی را در سخنش به وجود آورده و در آیینة اشعارش به شیوههای گوناگون رخ نموده است. زندگی پر فراز و نشیب شاعر، افق دیدهاش را وسعت بخشیده و فراخی اندیشهاش، چشم اندازهای کلامش را گسترش داده است و احساسات، عواطف شخصی و هیجانات درونی را با خیالهای دل انگیز در موضوعات مختلف در اشعار خود بازتاب داده است و گلستانی از انواع ادبیّات غنایی در آثارش بنیان نهاده است. دیوان اشعارش یکی از گستردهترین دیوانهایی است که در آن مسائل اخلاقی، ملّی، میهنی، تعلیمی، مذهبی، عرفانی، عشقورزی و اجتماعی در قالب کلمات دلنشین جلوهگری مینماید و بسامد ادبیّات غنایی نسبت به دیگر انواع ادبی بسی چشمگیر است. در این مقاله به غنایی بودن اشعار شهریار و تنّوع و بسامد اشعار غنایی وی پرداخته شده است و متغیّرهایی چون عشق و عرفان، بثّ الشکوی، نوستالژی، رثا، طنز، مفاخره و … در اشعار شهریار با ذکر شواهد مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه پژوهش نشان میدهد متغیّر عشق مجازی و عرفانی شهریار و گلایهها و مراثی دینی و اجتماعی وی به ترتیب بیشترین بسامد را به خود اختصاص دادهاند. روش تحقیق بر اساس توصیفی – تحلیلی است.
فهرست منابع و مآخذ
الف: کتابنامه
ب: مقالات
_||_