بررسی و تحلیل ادبی و روان‌پزشکی اختلال روان‌تنی «فریدون» در شاهنامه
الموضوعات : فصلنامه بهارستان سخن
زینب باقری
1
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.)
محمدعلی داودآبادی
2
(استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.)
علی سرور یعقوبی
3
(استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.)
الکلمات المفتاحية: فریدون, ایرج, کلید واژه‌ها: شاهنامه, روان‌پزشکی, اختلال روان‌تنی,
ملخص المقالة :
چکیده اندوه فریدون در مرگ جگرگوشه اش، ایرج، فراتر از اندوه یک مرد سوگوار بود و افسردگی ناشی از این ضربه، هولناک تر از آن بود که او بتواند هوشیارانه آن را بپذیرد. به طوری که به طور ناگهانی بینایی خود را از دست می‌دهد. این مقاله قصد دارد به شیوۀ توصیفی- تحلیلی با تکیه بر نظریات علمی روان پزشکان به تبیین و توجیه اختلال روان تنی فریدون در شاهنامه بپردازد.روان پزشکان معتقدند به دنبال تجربه ای تنش زا ممکن است، اختلالاتی در سیستم بدن به وجود آید که کاملاً ناگهانی بروز می کنند و در قالب اصول علم پزشکی نمی توان آن ها را توجیه نمود. اختلالات روان تنی معمولاً به دنبال تجربه ای تلخ دیده می شوند و بدون علّت جسمی آشکار در قالب علایم جسمی ظاهر می گردند و شناسایی یک عامل ارگانیک که بیماری فرد را تبیین کند، مشکل و یا گاه غیرممکن است. شرایط ناخوشایند روحی، گاه باعث می شوند عضوی از اعضا بدن تحت تأثیر قرار گیرد و دیگر قادر به انجام فعالیّت های عادی نباشد و با اختلال کارکردی، واکنش نشان دهد و این همان اتّفاقی بود که برای فریدون در سوگ ایرج افتاد.
_||_
