سیمای عاشق و معشوق در دیوان نظیری نیشابوری
الموضوعات : فصلنامه بهارستان سخن
محمّدامین احسانی اصطهباناتی
1
,
علی‌اصغر یاری اصطهباناتی
2
1 - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، دانشکدة ادبیّات و علوم‌انسانی، ایران.
2 - استادیار گروه زبان و ادبیّات عربی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، دانشکده ادبیّات و علوم انسانی، ایران.
الکلمات المفتاحية: معشوق, عاشق, کلید واژه‌ها: عشق, مکتب وقوع و سبک هندی, غزلیّات نظیری نیشابوری,
ملخص المقالة :
چکیده وصف عشق و شرح حالات و احوال عاشق و معشوق در ادبیّات جلوۀ خاصّ و گسترده‌ای دارد. بسامد بالای موضوعات دربارۀ عشق در فرهنگ و ادب ملل، گویای این ادعاست، در ادبیّات ایران زمین نیز شرح و بیان عشق، چه در جلوه‌های گوناگون مجازی و چه در میراث عرفانی، در مرتبۀ ملکوتی عشق انسان به خدا و عشق خدا به انسان از زیباترین و درخشان‌ترین گوهرهای تفکر و اندیشۀ بشری است. در این میان سبک هندی و بویژه اشعار نظیری نیشابوری به دلیل بهره‌مندی توأمان از اوصاف و ویژگی‌های مکتب وقوع و سبک هندی جایگاه ویژه‌ای دارد. غزل‌های نظیری نیشابوری بیانگر حالات درونی اوست که از سوز دل عاشقش حکایت می‌کند و چنان لطیف و دل نشین است که شنونده را هر چند بی‌ذوق باشد، مفتون خویش می‌سازد. در این پژوهش، عشق و احوال عاشق و معشوق مورد بررسی اجمالی قرار می‌گیرد، روش تحقیق توصیفی– تحلیلی می‌باشد و یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که نظیری نیشابوری در توجّه به عشق و اوصاف و معشوق، به سنّت ادبی پیش از خود یعنی سبک عراقی و معشوق از جنبۀ حقیقی توجّه داشته است.
فهرست منابع و مآخذ
الف- کتاب‌ها
ب- مقاله‌‌ها
_||_
