اثر درمانی تعامل سیتاگلپتین و بربرین بر کبد چرب و بیان ژن GLUT4 کبدی در موش های صحرایی نر دیابتی
الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوری
ثریا مهردوست
1
(گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
پریچهر یغمایی
2
(گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
هانیه جعفری
3
(گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
آزاده ابراهیم حبیبی
4
(پژوهشکده علوم بالینی غدد و متابولیسم، مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: سیتاگلیپتین, DPP4, بربرین, GLUT4, کبد چرب غیرالکلی,
ملخص المقالة :
کبد چرب سبب تجمع چربی اضافی در سلول‌های کبدی می‌شود. بربرین دارای فعالیت¬های آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است و سیتاگلیپتین مهار کننده DPP-4 است که عملکرد هورمون های اینکرتین را افزایش می‌دهد. در این تحقیق، فعالیتهای بیولوژیکی بربرین و سیتاگلیپتین برای درمان کبد چرب در موش‌های اسپراگ-داولی مدل دیابتی بررسی شد. اثرات درمانی سیتاگلپتین و بربرین بر کبد چرب در موش‌های دیابتی شده توسط تزریق آلوکسان با تک دوز 100 میلی‌گرم/کیلوگرم با گروه¬بندی زیر صورت گرفت. 1: کنترل (سرم فیزیولوژی به عنوان حلال آلوکسان) ؛ 2: مدل (کبد چرب + آلوکسان) ؛3: سیتاگلیپتین (کبدچرب + آلوکسان و سیتاگلیپتین 10 میلی‌گرم/کیلوگرم)؛ 4: بربرین (کبدچرب+آلوکسان و 150 میلی‌گرم/کیلوگرم بربرین)؛ 5: بربرین/سیتاگلیپتین (کبد چرب + آلوکسان و 5 میلی‌گرم/کیلوگرم سیتاگلیپتین و 75 میلی‌گرم/کیلوگرم بربرین). پس از اتمام دوره تیمار و بافت کبد جداسازی و توزین شد. میزان تری‌گلیسرید و کلسترول کبدی سنجش شد. بیان ژن GLUT4 در بافت کبد با روش ریل تایم PCR اندازه¬گیری شد. سطح بیان ژن GLUT4 در گروه‌های تیمار در مقایسه با گروه مدل افزایش یافت که فقط در گروه تجویز توام با گروه مدل تفاوت معنی‌دار دیده شد (05/0 p <). میزان کلسترول کبدی در گروه‌های تیمار نسبت به گروه مدل کاهش معنی‌دار داشته است (01/0 p <). تری‌گلیسرید کبدی در گروه‌های تیمار کاهش یافت ولی فقط در گروه تجویز توام تفاوت معنی‌داری با گروه مدل دیده شد (05/0 p <). بربرین و سیتاگلیپتین به ویژه در تجویز توام با بیان افزایشی GLUT4 و کاهش کلسترول و تری‌گلیسرید کبدی اثر مطلوبی در متابولیسم لیپیدها دارند و می‌توانند به عنوان یك رژیم درمانی مؤثر برای هایپرلیپیدمی و کبد چرب در نظر گرفته شوند.
1. Abud M.A., Nardello A.L., Torti J.F. 2017. Hypoglycemic effect due to insulin stimulation with Plantago major in wistar rats. Medicinal and Aromatic Plants, 6(3): 292-303.
2. Akaslan S.B., Degertekin C.K., Yilmaz G., Cakir N., Arslan M., Toruner F.B. 2013. Effects of Sitagliptin on nonalcoholic fatty liver disease in diet-induced obese rats. Metabolic Syndrome and Related Disorders, 11(4):243-250
3. Balakrishnan B.B, Banu B., Krishnasamy K., Choi C. 2018. 'Moringa concanensis Nimmo ameliorates hyperglycemia in 3T3-L1 adipocytes by upregulating PPAR-γ, C/EBP-α via Akt signaling pathway and STZ-induced diabetic rats. Biomedicine and Pharmacotherapy, 103:719-728.
4. Bogan J.S., Hendon N., McKee A.E., Tsao T.S., Lodish H.F. 2003. Functional cloning of TUG as a regulator of GLUT4 glucose transporter trafficking, Nature, 425:727-33.
5. Bugianesi E., McCullough A.J., Marchesini G. 2005. Insulin resistance: a metabolic pathway to chronic liver disease. Hepatology, 42:987-1000.
6. Bugianesi E ,.Moscatiello S., Ciaravella M.F., Marchesini G. 2010. 'Insulin resistance in nonalcoholic fatty liver disease. Current Pharmaceutical Design, 16:1941-1951.
7. Burri L., Thoresen G.H., Berge R. K. 2010. The role of PPARα activation in liver and muscle. PPAR Research, 2010:542351-11.
8. Byrne C.D., Targher G. 2015. NAFLD: a multisystem disease. Journal of Hepatology, 62:S47-S64.
9. Chen L.N., Lyu J., Yang X.F., Ji W.J., Yuan B.X., Chen M.X., Ma X., Wang B. 2013. Liraglutide ameliorates glycometabolism and insulin resistance through the upregulation of GLUT4 in diabetic KKAy mice. International Journal of Molecular Medicine, 32:892-900.
10. Day E.A., Ford R. J., Steinberg G.R. 2017. AMPK as a Therapeutic Target for treating metabolic diseases. Trends in Endocrinology and Metabolism, 28:545-60.
11. DeAngelis R.A., Markiewski M.M., Taub R., Lambris J. D. 2005. A high-fat diet impairs liver regeneration in C57BL/6 mice through overexpression of the NF-kappaB inhibitor, IkappaBalpha. Hepatology, 42:1148-1157.
12. Deng Y., Tang K., Chen R., Nie H., Liang S. J., Zhang Y., Yang Q. 2019. Berberine attenuates hepatic oxidative stress in rats with non-alcoholic fatty liver disease via the Nrf2/ARE signalling pathway, Experimental and Therapeutic Medicine , 17:2091-2098.
13. Ding X., Saxena N.K., Lin S., Gupta N.A., Anania F.A. 2006. Exendin-4, a glucagon-like protein-1 (GLP-1) receptor agonist, reverses hepatic steatosis in ob/ob mice. Hepatology, 43:173-181.
14. Fon T.K., Rozman D. 2011. Nonalcoholic fatty liver disease: focus on lipoprotein and lipid deregulation. Journal of Lipids, 2011:783976.
15. Jiao Y., Wang X., Jiang X., Kong F., Wang S., Yan C. 2017. Antidiabetic effects of morus alba fruit polysaccharides on high-fat diet- and streptozotocin-induced type 2 diabetes in rats. Journal of Ethnopharmacology, 199:119-127.
16. Kong W.J., Zhang H., Song D.Q., Xue R., Zhao W., Wei J., Wang Y.M., Shan N., Zhou Z.X., Yang P., You X.F., Li Z.R., Si S.Y., Zhao L.X., Pan H.N., Jiang J.D. 2009. Berberine reduces insulin resistance through protein kinase C-dependent up-regulation of insulin receptor expression. Metabolism, 58(1):109-119.
17. McCullough A.J. 2006. Pathophysiology of nonalcoholic steatohepatitis. Journal of Clinical Gastroenterology, 40(1):S17-29.
18. Mu J., Woods J., Zhou Y.P., Roy R.S., Li Z., Zycband E., Feng Y., Zhu L., Li C., Howard A.D., Moller D.E., Thornberry N.A., Zhang B.B. 2006. Chronic inhibition of dipeptidyl peptidase-4 with a Sitagliptin analog preserves pancreatic β-cell mass and function in a rodent model of type 2 diabetes. Diabetes, 55(6):1695-1704.
19. Pang B., Zhao L.H., Zhou Q., Zhao T..., Wang H., Gu C.J., Tong X.L. 2015. Application of Berberine on treating type 2 diabetes mellitus. International Journal of Endocrinology, 2015:905749.
20. Perry R.J., Rachel J., Varman T. S., Petersen K.F., Gerald I.S. 2014. The role of hepatic lipids in hepatic insulin resistance and type 2 diabetes, Nature, 510: 84-91.
21. Pettinelli, P., Obregón A.M., Videla L. A. 2011. Molecular mechanisms of steatosis in nonalcoholic fatty liver disease. Nutricion Hospitalaria, 26:441-450.
22. Shen T., Xu B., Lei T., Chen L., Zhang C., Ni Z. 2018. Sitagliptin reduces insulin resistance and improves rat liver steatosis via the SIRT1/AMPKα pathway. Experimental and Therapeutic Medicine, 16(4):3121-3128
23. Suji G., Sivakami S. 2003. Approaches to the treatement of diabetes mellitus. Cellular and Molecular Biology, 49:635-639.
24. Takaki A., Daisuke K., Kazuhide Y. 2014. Molecular mechanisms and new treatment strategies for non-alcoholic steatohepatitis (NASH). International Journal of Molecular Sciences, 15:7352-7379.
25. Taniguchi C.M., Emanuelli B., Kahn C.R.. 2006. Critical nodes in signalling pathways: insights into insulin action, Nature Reviews Molecular Cell Biology, 7(2):85-96.
26. Wang Y., Yi X., Ghanam K., Zhang S., Zhao T., Zhu X. 2014. Berberine decreases cholesterol levels in rats through multiple mechanisms, including inhibition of cholesterol absorption. Metabolism, 63:1167-77.
27. Xu B., Shen T., Chen L., Xia J., Zhang C., Wang H., Yu M., Lei T. 2017. The Effect of Sitagliptin on Lipid Metabolism of Fatty Liver Mice and Related Mechanisms. Medical science Monitor :International Medical Journal of Experimental and Clinical Research, 23:1363-1370.
28. Xu G., Huang K., Zhou J. 2018. Hepatic AMP Kinase as a Potential Target for Treating Nonalcoholic Fatty Liver Disease.: Evidence from Studies of Natural Products. Current Medicinal Chemistry, 25:889-907.
29. Yu H., Li C., Yang J., Zhang T., Zhou Q. 2016. Berberine is a potent agonist of peroxisome proliferator activated receptor alpha. Frontiers in Bioscience-Landmark, 21:1052-1060.
30. Zhang Q., Lu L.G. 2015. Nonalcoholic Fatty Liver Disease: Dyslipidemia, Risk for Cardiovascular Complications, and Treatment Strategy. Journal of Clinical and Translational Hepatology, 3:78-84.
31. Zou Y., Li J., Lu C., Wang J., Ge J., Huang Y., Zhang L., Wang Y. 2006. High-fat emulsion-induced rat model of nonalcoholic steatohepatitis. Life Science, 79(11):1100-1107.
اثر درمانی تعامل سیتاگلپتین و بربرین بر کبد چرب و بیان ژن GLUT4 کبدی در موش های نر دیابتی
Therapeutic effect of sitagliptin and berberine interaction on fatty liver and hepatic GLUT4 gene expression in diabetic male rats.
Abstract:
Introduction: Fatty liver disease causes accumulation of excess fat in liver cells. Berberine has antioxidant and anti-inflammatory activities, and sitagliptin is a DPP-4 inhibitor that increases the function of incretin hormones. Objective: In this study were investigated the biological activities of Berberine and Sitagliptin for the treatment of fatty liver in diabetic Sprague-Dawley rats. Methods: The therapeutic effects of Sitagliptin and Berberine on fatty liver in diabetic rats investigated by intraperitoneal injection of Alloxan with a single dose of 100 mg/kg. Groups include 1: control (physiology serum as Alloxan solvent); 2: model (fatty liver + Alloxan); 3: Sitagliptin (fatty liver + Alloxan and Sitagliptin 10 mg/kg); 4: Berberine (fatty liver + Alloxan and Berberine 150mg/kg); 5: Berberine/Sitagliptin (fatty liver + Alloxan and Sitagliptin 5 mg/kg and Berberine 75 mg/kg).Results: After the treatment, the liver tissue separated and weighed. Levels of Liver triglyceride and cholesterol and GLUT4 gene expression in liver tissue measured by real-time PCR method. Findings: GLUT4 gene expression levels increased in the treatment groups compared to the model group, but a significant difference was seen only in the co-administration group with the model group (P<0.05). There was a significant decrease in the amount of liver cholesterol in the treatment groups compared to the model group, which was observed in the co-administration group with a significant difference of P<0.01. Liver triglyceride decreased in the treatment groups, but only in the co-administration group, a significant difference was seen with the model group (P<0.05). Conclusion: Berberine and Sitagliptin, especially when prescribed together with the increased expression of GLUT4 and the reduction of liver cholesterol and triglycerides, have a favorable effect on lipid metabolism and can be considered as an effective treatment for hyperlipidemia and fatty liver. Keywords: Sitagliptin,DDP-4, Glucose transporter type 4, Berberine, Non-alcoholic fatty liver - disease
چکیده
مقدمه: کبد چرب سبب تجمع چربی اضافی در سلول های کبدی می شود. بربرین دارای فعالیت های آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است و سیتاگلیپتین مهار کننده DPP-4 است که عملکرد هورمون های اینکرتین را افزایش می دهد هدف: فعالیتهای بیولوژیکی بربرین و سیتاگلیپتین برای درمان کبد چرب در موش های اسپراگ-داولی مدل دیابتی بررسی شد. روش کار: اثرات درمانی سیتاگلپتین و بربرین بر کبد چرب در موش های دیابتی شده توسط تزریق آلوکسان با تک دوز mg/kg 100 با گروه بندی زیر صورت گرفت. 1: کنترل (سرم فیزیولوژی به عنوان حلال آلوکسان) ؛ 2: مدل (کبد چرب + آلوکسان) ؛3: سیتاگلیپتین (کبدچرب + آلوکسان و سیتاگلیپتین mg/kg 10) ؛ 4: بربرین (کبدچرب+آلوکسان و بربرینmg/kg 150) ؛ 5: بربرین/سیتاگلیپتین (کبد چرب + آلوکسان و سیتاگلیپتینmg/kg 5 و بربرین mg/kg 75). نتایج: پس از اتمام دوره تیمار و بافت کبد جداسازی و توزین شد. میزان تری گلیسرید و کلسترول کبدی و بیان ژن GLUT4 در بافت کبد با روش ریل تایم PCR سنجش شد. یافته ها: سطح بیان ژن GLUT4 در گروه های تیمار در مقایسه با گروه مدل افزایش یافت که فقط در گروه تجویز توام با گروه مدل تفاوت معنی دار دیده شد (P<0.05). میزان کلسترول کبدی در گروه های تیمار نسبت به گروه مدل کاهش معنی دار داشته که در گروه تجویز توام با تفاوت معنی داری P<0.01 مشاهده شد. تری گلیسرید کبدی در گروه های تیمار کاهش یافت ولی فقط در گروه تجویز توام تفاوت معنی داری با گروه مدل دیده شد (P<0.05). نتیجه گیری: بربرین و سیتاگلیپتین به ویژه در تجویز توام با بیان افزایشی GLUT4 و کاهش کلسترول و تری گلیسرید کبدی اثر مطلوبی در متابولیسم لیپیدها دارند و می توانند به عنوان یك رژیم درمانی مؤثر برای هایپرلیپیدمی و کبد چرب در نظر گرفته شوند. کلمات کلیدی: سیتاگلیپتین، dpp4، بربرین، GLUT4، کبد چرب غیر الکلی
مقدمه
مقاومت به انسولین یک فاکتور پاتولوژیک کلیدی در بیماری کبد چرب غیر الکلی و سندرم متابولیک است. انسولین در متابولیسم چربی ها نقش مهمیدارد و عدم تعادل در هومئوستاز چربی منجر به تجمع چربی به صورت تری گلیسیرید در کبد می گردد. گیرنده انسولین 1(InsR) یک گلیکوپروتئین غشایی سلول است و برای اتصال انسولین به سلول های هدف ضروری است. با اتصال انسولین با InsR روی سطح سلول InsR فعال شده و باعث فسفوریلاسیون بسترهای گیرنده انسولین IRS2 و همچنین وقایع پایین دست شامل فسفواینوزیتول 3-کیناز 3(PI3K) ، پروتئین کیناز B و4 MAP K می شود. تعامل بین InsR و انسولین باعث می شود طیف وسیعی از پاسخ های فیزیولوژیکی برای حفظ هموستاز گلوکز ایجاد شود. ناهنجاری در InsR برای ایجاد مقاومت به انسولین از اهمیت اساسی برخوردار است ، که علت اصلی و مهم در ایجاد دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک است. در افراد با مقاومت به انسولین ، بیان InsR در بافت های محیطی به ویژه کبد، عضله و سلول های چربی وجود ندارد یا کاهش می یابد(16).
یکی از اثرات تجمع چربی و لیپیدها در داخل سلول های کبدی ایجاد مقاومت به انسولین است. تجمع چربی ها خصوصا دی اسیل گلیسرول باعث ایجاد یک ایزوفرم از پروتئین کیناز C می شود که این نوع ایزوفرم باعث مهار فعالیت کینازی دومین های گیرنده انسولین در داخل سلول و در نهایت اختلال در پیام رسانی انسولین می گردد.در شرایط طبیعی انسولین به گیرنده خود در غشاء سلولی متصل شده، سپس فعال شدن آنزیم تیروزین کیناز گیرنده انسولین رخ می دهد که باعث فسفریلاسیون سوبسترا های مختلف مثل : IRS می گردد. به طورمشخص IRS2 در کبد فسریله شده و بایندینگ سایت PI(3)K را ایجاد می کند. اتصال PI(3)K به IRS2 باعث به کار گیریAKt می شود و AKt تولید گلوکز کبدی را از دو مسیر مهار می کند :1. کاهش بیان آنزیم های گلوکونئوژنیک با فسفریلاسیون و مهار FOXO15 و اهداف پیش گلوکونئوژنز آن 2. فعال کردن گلیکوژن سنتتاز از طریق فسفریلاسیون آن و غیر فعال کردن گلیکوژن سنتتاز کیناز 3B .(20)
از طرف دیگر پروتئین های IRS فعال شده باعث انجام اعمالی دیگر در سلول می گردند که به نقش و عملکرد هورمون انسولین مربوط است، مثل: بیان برخی ژن ها، کنترل رشد و تمایز سلول ها و جایگیری GLUT6 در غشای پلاسمایی که سبب تسهیل برداشت گلوکز توسط سلول می گردد (17, 25) .
مواد و روش ها
کبد چرب غیر الکلی(NAFLD7) توسط یک رژیم غذایی امولسیون پرچرب (HFD)8 القاء شد. (31) HFD بر این اساس بود که 77٪ از انرژی آن از چربی ، 14٪ از پودر شیر کامل و 9٪ از کربوهیدرات تهیه شده بود (31) در این امولسیون ، چربی توسط روغن ذرت تهیه شده است (در جدول 1 نشان داده شده است).
[1] Insulin receptor
[2] Insulin Responsive Substrates
[3] phosphatidylinositol-3-OH kinase
[4] mitogen-activated protein kinases
[5] fork-head box protein
[6] Glucose Transporter
[7] Nonalcoholic fatty liver disease
[8] High fat diet
جدول 1: ترکیب و مقدار کالری رژیم امولسیون پرچرب (10 میلی لیتر در کیلوگرم در روز)
ترکیبات | امولسیون پرچرب
|
روغن ذرت (g) ساکارز (g) پودر شیر کامل (g) کلسترول (g) سدیم دیوکسی کولات (g) توئین 80 (g) پروپیلن گلایکل (g) مخلوط ویتامین (g) نمک خوراکی(g) ترکیبات معدنی (g) آب مقطر (ml) انرژی کل (kcal/l)
| 400 150 80 100 10 36/4 31/1 2/5 10 1/5 300 4342
|
در مطالعه حاضر، پس از پایان 6 هفته دوره تیمار، القاء NAFLD در حیوانات توسط آزمایشات بیوشیمیایی و بررسی های هیستولوژیکی کبد تایید شد. برای القای دیابت در گروه‌های آزمایش، بعد از 6 هفته تغذیه با رژیم غذایی پر چرب، تزریق داخل‌صفاقی تک‌دُز 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم آلوکسان (سیگما) حل شده در سرم فیزیولوژی در حالت ناشتا انجام شد (1). در گروه کنترل که آب و غذای معمولی دریافت کردند، به همان اندازه سرم فیزیولوژی به جای آلوکسان به صورت تک‌دُز تزریق شد. 72 ساعت پس از تزریق، برای تأیید دیابتی شدن میزان قند خون موش‌های صحرایی اندازه‌گیری شد و قند خون بیش از 250 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر، نشانه دیابتی شدن در نظر گرفته شد.
گروه اول: حیواناتی که آب و غذای معمولی به همراه حلال آلوکسان (سرم فیزیولوژی) دریافت کردند.
گروه دوم: حیواناتی که به مدت شش هفته رژیم غذایی پر چرب دریافت کردند و سپس آلوکسان را با دوزmg/kg 100 به صورت تک دوز به روش تزریق درون صفاقی دریافت کرده و بعد حلال سیتاگلیپتین و بربرین (آب مقطر) دریافت کردند.
گروه سوم: حیواناتی که به مدت شش هفته رژیم غذایی پر چرب دریافت کردند و سپس آلوکسان را با دوز mg/kg 100 به صورت تک دوز به روش تزریق درون صفاقی دریافت کردند و بعد بربرین را با دوز 150 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت دو هفته به صورت خوراکی دریافت کردند.
گروه چهارم: حیواناتی که به مدت شش هفته رژیم غذایی پر چرب دریافت کردند و سپس آلوکسان را با دوز mg/kg 100 به صورت تک دوز به روش تزریق درون صفاقی دریافت کردند و بعد ترکیب سیتاگلیپتین با دوز mg/kg 10 را به مدت دو هفته به صورت خوراکی دریافت کردند.
گروه پنجم: حیواناتی که به مدت شش هفته رژیم غذایی پر چرب دریافت کردند و سپس آلوکسان را با دوز mg/kg 100 به صورت تک دوز به روش تزریق درون صفاقی دریافت می کنند و بعد ترکیب بربرین را با دوز mg/kg 75 و سیتاگلیپتین را با دوز mg/kg 5 به مدت دو هفته به صورت خوراکی دریافت کردند.
تحلیل آماری داده ها
تمامی داده ها از نظر آماری توسط نرم افزار پریزم( نسخه 8 )و با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه ( One-way ANOVA )و تست Tukey بررسی گردید. نتایج به صورت SEM ± Mean ارائه شده است . در تمامی مراحل (P< 0.05) به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
نتایج
نتایج بررسی اثرات بربرین و سیتاگلیپتین بر روی تغییرات وزن بدن و وزن کبد در حیوانات دارای کبد چرب: وزن حیوانات در هفته نهایی درمان با ترکیبات بربرین و سیتاگلیپتین مورد بررسی قرار گرفت. درمان با ترکیبات بربرین و سیتاگلیپتین به تنهایی و توام با هم در مدت دو هفته نتوانست کاهش وزن ناشی از دیابتی شدن حیوانات با آلوکسان رو جبران کند، هر چند تا حدودی بهبود بخشید ولی در هیچ یک از گروه ها معنی دار نبود. طبق نتایج بدست آمده از وزن کبد در حیوانات دیابتی افزایش معنی داری در گروهHF نسبت به گروه کنترل در وزن کبد دیده شد(P<0.01) در گروه های تیمار وزن کبد نسبت به گروه مدل دیابتی HF کاهش یافت که این کاهش فقط در گروه بربرین/سیتاگلیپتین معنی دار بود ( p <0.05 ).
مخفف ها : NC، گروه کنترل نرمال؛HF ، گروه مدل دیابتی ؛ B، دیابتی دریافت کننده ترکیب بربرین (mg/kg 150 (به مدت 2 هفته؛S ،دیابتی دریافت کننده ترکیب سیتاگلیپتین (mg/kg 10 (به مدت 2 هفته؛ S/B، دیابتی دریافت کننده توام ترکیبات سیتاگلیپتین (mg/kg 5 ( و بربرین (mg/kg 75 ( به مدت 2 هفته؛
نمودار 1: نتایج تاثیر بربرین و سیتاگلیپتین بر روی تغییرات وزن بدن در موش های دیابتی تحت تیمار با رژیمHFD
*** P<0.001 مقایسه با گروه کنترل
نمودار 2: نتایج تاثیر بربرین و سیتاگلیپتین بر روی تغییرات وزن کبد در موش های دیابتی تحت تیمار با رژیم HFD
P<0.01 ** مقایسه با گروه کنترل
P<0.05 #مقایسه با گروه HF
نتایج تاثیر بربرین و سیتاگلیپتین بر روی تغییرات سطح تری گلیسرید کبدی: در این بررسی تفاوت معنی داری بین گروه مدل دیابتی و گروه کنترل مشاهده شد(P<0. 001) درمان با ترکیبات بربرین و سیتاگلیپتین به صورت تنها و توام باعث کاهش تری گلیسرید کبدی نسبت به گروه مدل دیابتی شد و این کاهش فقط در گروه بربرین/سیتاگلیپتین بصورت معنی دار (P<0. 05) بود.
نمودار3 :نتایج تاثیر بربرین و سیتاگلیپتین بر تغییرات سطح تری گلیسرید کبدی در موش های دیابتی تحت تیمار با رژیم HFD
P<0.01 ** مقایسه با گروه کنترل
*** P<0.001 مقایسه با گروه کنترل
P<0.05 #مقایسه با گروه HF
نتایج تاثیر بربرین و سیتاگلیپتین بر روی تغییرات سطح کلسترول کبدی: تیمار موش های اسپراگ-داولی با رژیم پر کالری مخصوص کبد چرب، باعث افزایش معنی داری در کلسترول کبدی در گروه HF نسبت به گروه کنترل می شود. در این بررسی تفاوت معنی داری بین گروه مدل دیابتی و گروه کنترل مشاهده شد(P<0. 001) درمان با ترکیبات بربرین و سیتاگلیپتین به صورت تنها و توام باعث کاهش کلسترول کبدی نسبت به گروه مدل دیابتی شد و این کاهش در گروه سیتاگلیپتین و گروه بربرین/سیتاگلیپتین بصورت معنی دار به ترتیب (P<0.05 و P<0.01) بود.
نمودار 4: نتایج تاثیر بربرین و سیتاگلیپتین بر تغییرات سطح کلسترول کبد در موش های دیابتی تحت تیمار با رژیم HFD
P<0.05 *مقایسه با گروه کنترل
*** P<0.001 مقایسه با گروه کنترل
P<0.05 #مقایسه با گروه HF
P<0.01 ## مقایسه با گروه HF
نتایج تاثیر بربرین و سیتاگلیپتین بر روی میزان بیان ژن GLUT4 کبدی در حیوانات دارای کبد چرب: بر اساس تحقیقات به عمل آمده مشخص شد تیمار موش های اسپراگ-داولی با رژیم پر کالری مخصوص کبد چرب، باعث کاهش معنی داری در میزان بیان GLUT4 کبدی در گروه HF نسبت به گروه کنترل می شود در بررسی ما نیز تفاوت معنی داری بین گروه مدل دیابتی و گروه کنترل مشاهده شد (P<0. 01) درمان با ترکیبات بربرین و سیتاگلیپتین به صورت تنها و توام باعث افزایش GLUT4 کبدی نسبت به گروه مدل دیابتی شد و این افزایش در گروه بربرین/سیتاگلیپتین به صورت معنی دار (P<0.05) بود.
نمودار 5: نتایج تاثیر بربرین و سیتاگلیپتین بر تغییرات سطح بیان GLUT4 کبدی در موش های دیابتی تحت تیمار با رژیم HFD
P<0.01 ** مقایسه با گروه کنترل
P<0.05 #مقایسه با گروه HF
بحث
اثرات رژیم پرچرب و ترکیبات بربرین و سیتاگلیپتین بر تغییرات وزن بدن و کبد: القاء دیابت توسط آلوکسان موجب کاهش وزن بدن حیوانات شد، که این یافته با توجه به آن که یکی از علائم دیابت کاهش وزن می باشد قابل انتظار بود(23) در گروه هاي بیمار دریافت کننده ترکیبات بربرین و سیتاگلیپتین به تنهایی و توام با هم تا حدودي افزایش وزن نسبت به گروه مدل بیمار دیده می شود اما مانع کاملی جهت جلوگیري از کاهش وزن و حفظ آن تا حد گروه هاي سالم عامل نبوده است. احتمالا این ترکیبات به دلایل اثرات آنتی دیابتی ثابت شده تا حدودی کاهش وزن موش ها را در اثر دیابتی شدن، تعدیل می کنند.
همچنین موش های تغذیه شده با HFD به طور قابل توجهی افزایش در وزن کبد را نشان دادند (22,11) یافته های این تحقیق نیز نشان داد که رژیم غذایی پر چرب باعث افزایش وزن کبد در گروه HF شد در صورتی که درمان با ترکیب توام سیتاگلپتین و بربرین تفاوت معنی دار را در وزن کبد با گروه کنترل نشان نداد. بربرین تأثیر قابل توجهی بر متابولیسم کربوهیدرات و چربی دارد. AMPK سنسور اصلی انرژی سلول و یک تنظیم کننده کلیدی متابولیسم لیپیدها و گلوکز محسوب می شود و یافته ها نشان می دهد که بربرین قادر به فعال کردن مسیر سیگنالینگ AMPK است (28). Deng و همکارانش در سال 2019 گزارش کردند که بربرین در موش هایی که با HFD تغذیه شده اند به طور قابل توجهی وزن کبد را کاهش می دهد (12). Wang و همکارانش در سال 2014 عنوان کردند که بربرین سبب مهار جذب روده ای کلسترول با تداخل در میسلاریزاسیون کلسترول داخل روده ای شده و جذب کلسترول توسط انتروسیت ها را کاهش می دهد (26). Mu و همکارانش در سال 2006 گزارش کردند که مهار کننده های DPP-4 باعث کاهش میزان تری گلیسیرید کبدی در جوندگانی که رژیم غذایی پرچرب داشتند، می شود (18).
احتمالا این ترکیبات به دلایل اثرات آنتی دیابتی ثابت شده تا حدودی کاهش وزن موش ها را در اثر دیابتی شدن، تعدیل می کنند و نهایتا سیتاگلیپتین با بربرین اثر سینرژیک برقرار کرده و تجویز توام این دو ترکیب با یکدیگر باعث کاهش وزن کبد در رت می شود.
اثرات رژیم پرچرب و ترکیبات بربرین ،سیتاگلیپتین بر میزان کلسترول و تری گلیسرید کبدی: وقتی عدم تعادل بین دریافت انرژی و مصرف انرژی اتفاق می افتد، یا هنگامی که در ذخیره انرژی اضافی به عنوان لیپید (تری اسیل گلیسرول) در انبارهای بافت چربی یک مشکل ذاتی وجود دارد، لیپید در اندام های دیگر بدن که برای تجمع چربی طراحی نشده اند، مثل کبد رخ می دهد. افزایش جریان FFA از بافت چربی باعث افزایش تجمع آن در بافت کبدی مخصوصا در افراد بی تحرک می شود (8) . افزایش سطح FFA تولید تری گلیسرید و VLDL را افزایش داده و همچنین استرس اکسیداتیو و پراکسیداسیون لیپید را هدف قرار می دهد که همه این موارد ارتباط نزدیکی با توسعه NAFLD دارند. در نهایت، دیس لیپیدمیا باعث استئاتوز و اختلال در عملکرد متابولیسم چربی در نهایت منجر به تجمع چربی در کبد می شود(30). افزایش تجمع چربی در کبد منجر به پراکسیداسیون لیپید و التهاب شده که آسیب کبدی را تشدید می کند(14). بربرین به طور قابل توجهی استئاتوز کبدی و سطح چربی کبدی را کاهش می دهد (12). کبد نقش مهمی در متابولیسم لیپیدها دارد و بربرین از طریق تنظیم فاکتورهای رونویسی درون هسته ای اثرات اصلی را برای تنظیم متابولیسم لیپید اعمال می کند. چندین فاکتور رونویسی در سنتز لیپید نقش دارد از جمله FoxO11, SREBP12 ، بربرین بیان این فاکتورها و همچنین بیان FAS3 را کاهش می دهد از طرف دیگر بربرین فعالیت های متابولیکی را از طریق تعدیل بیان گیرنده های PPAR در کبد بهبود می بخشد(19).
PPARs عملکردهای مختلف سلولی از جمله تمایز آدیپوسیت ها، متابولیسم گلوکز، مهار بیان ژن های التهابی، افزایش بیان ژن های درگیر در مسیرهای آنتی اکسیدانتی و اکسیداسیون اسیدها ی چرب را تنظیم می کنند. از میان 3 ایزوفرم آن PPAR-α بیان بالایی در کبد دارد. این ژن یک نقش حیاتی را در کنترل اکسیداسیون اسید چرب به وسیله تعدیل بیان ژن های کد کننده آنزیم های در گیر در اکسیداسیون اسید چرب میتوکندریایی و پروکسیمالی و میکروزومالی بازی می کند. همچنین بیان پروتئین های درگیر در اتصال اسید چرب، استریفیکاسیون و خروج اسید چرب در فرم VLDL را تنظیم می کند(7,21) پروتئین های متعددی توسط PPAR-α القا می شوند، از جمله اسیل کوانزیم آ سنتتاز اسیل کوانزیم آ اکسیداز و سیستم4 CPT که در بتا اکسیداسیون اسید چرب نقش کلیدی ایفا می کند.
اسید های چرب اشباع نشده با زنجیره بلند LCPUFA n-35 که به عنوان لیگاندی برای PPAR-α هستند، اختلالات متابولیکی اسیدهای چرب و گلوکز را در کبد کنترل می کنند. کاهش LCPUFA n-36 باعث کاهش معنی داری در سطوح mRNA ژن PPAR-α به همراه کاهش در بیان CPT-1 در بیماران دچار NAFLD می شود(21). افزایش میزان اسید چرب آزاد در NAFLD باعث افزایش تولید ROS شده که کاهش در میزان LCPUFA n-3 را به دنبال دارد. این شرایط می تواند باعث تنظیم کاهشی در سیگنال ترنس داکشن مرتبط با PPAR-a و کاهش در تعداد رسپتور های GLUT4 در بافت های وابسته به انسولین شود که یک فاکتور کلیدی در مقاومت انسولینی محسوب می شود (21). بیان PPAR-α تحت شرایط رژیم پرچرب و در استئاتوهپاتیت کبدی کاهش می یابد(31). Yu و همکارانش در سال 2016 در آزمایشی که روی سلول های HepG2 و سلول های کبدی موش دارای چربی خون انجام دادند گزارش کردند که بربرین یک آگونیست PPAR-α می باشد و اثرات مطلوبی در کاهش چربی دارد (29). به احتمال زیاد این اثر بر فعالیت PPAR-αتوسط بربرین می تواند مسیر مهمی در متابولیسم چربی ها و کاهش تجمع چربی در کبد باشد.
HFD به طور قابل توجهی سطح mRNA AMPKα1 و7 ACC1 را سرکوب می کند و میزان mRNA FAS را به طور افزایشی تنظیم می کند (22). کاهش فعالیت AMPK کبدی فسفریلاسیون استیل کوآنزیم A کربوکسیلاز را کاهش می دهد در نتیجه باعث کاهش FAO8 و افزایش لیپوژنز می شود. بربرین باعث افزایش فعالیت AMPK می شود (16). بیان بالای AMPK در کبد محتوای تری گلیسرید، لیپوژنز و استاتوز کبدی را در رت های دیابتی نوع 2 کاهش و ترموژنز را افزایش می دهد. AMPK، استیل کوآنزیم A کربوکسیلاز را فسفریله می کند و نتیجه آن کاهش تبدیل استیل کوآنزیم A به مالونیل کوآنزیم) A اولین قدم لیپوژنز) می شود. مالونیل کوآنزیم A یک مهار کننده9 CPT1 است و باعث جذب fatty acyl- COA به میتوکندری می شود. بنابراین کاهش مالونیل کوآنزیمA ،FAO را تحریک و لیپوژنز را مهار می کند. علاوه بر این،AMPK همچنین می تواند متابولیسم اسیدهای چرب را از طریق تنظیم بیوژنز میتوکندری انجام دهد، بنابراین با افزایش فعالیت AMPK کبدی NAFLD از طریق مکانیسم های چندگانه کاهش می یابد و می تواند اثرات مفید در بهبود هموستاز لیپید و گلوکز داشته باشد در نتیجه باعث کاهش خطر دیابت نوع 2 (10) و بهبود NAFLD می شود. سیتاگلیپتین، به عنوان یک مهار کننده DPP-4، از تجزیه هورمون های اینکرتین جلوگیری می کند و نتایج مطلوب کبدی حاصل از سیتاگلیپتین ممکن است از طریق افزایش سطح GLP-1 باشد. داده های تجربی نشان می دهد که آگونیست های GLP1 بر روی مسیرهای اصلی که در تولید کبد چرب تأثیر دارند اثر می گذارند (2). سیتاگلیپتین می تواند عملکرد های پیش انسولینی GLP-1 را افزایش دهد. با بهبود مقاومت به انسولین، هیدرولیز اسید چرب کاهش می یابد. مطالعات نشان داده است که سیتاگلیپتین می تواند از طریق کاهش لیپوژنز داخل کبدی و افزایش اکسیداسیون لیپید بر کبد چرب ناشی از رژیم غذایی پرچرب تأثیر می گذارد(27). Ding و همکارانش در سال 2006 گزارش کردند که Exenatide که آگونیست GLP-1 می باشد، به طور موثری ترشح انسولین را تحریک می کند و مقاومت به انسولین و استئاتوز کبدی را در موش های صحرایی کاهش می دهد. در این مطالعه نشان دادند که اگر سلول های کبدی در معرض GLP-1 قرار بگیرند، افزایش قابل توجهی در تولید cAMP نشان داده و بیان mRNA ژن های PPARa که مرتبط با اکسیداسیون اسیدهای چرب می باشد افزایش یافته و بیان ژن های SREBP-1c و SCD1 مرتبط با سنتز اسیدهای چرب است کاهش می یابد. اطلاعات آن ها نشان می دهد که پروتئین های GLP-1 در کبد تأثیر مستقیمی بر متابولیسم چربی در سلول های کبدی دارند(13). Shen و همکارانش در سال 2018 گزارش کردند که سیتاگلیپتین با فعال کردن AMPK از تجمع چربی در کبد جلوگیری می کند آنها عنوان کردند که AMPK از طریق تعدیل فسفوریلاسیون استیل کوآنزیم A کربوکسیلاز و تنظیم فعالیت CPT1 ، یک عملکرد مرکزی در کنترل متابولیسم لیپیدها دارد. در این بررسی گزارش شده که وجود مقادیر زیادی از اسیدهای چرب فعالیت AMPK و SIRT1 را سرکوب کرده و در نتیجه باعث کاهش استفاده از اسیدهای چرب و رسوب غیر طبیعی لیپید در کبد می شود. در این گزارش توضیح داده شده که AMPK می تواند به طور مستقیم وضعیت فسفوریلاسیون H2B هیستون را کنترل کند که فاکتورهای رونویسی را برای اتصال به DNA بکار می گیرد همچنین مسیر SIRT1 / AMPK فعال شده میزان رونویسی ژن های هدف پایین دست مثل ACC1 و CPT1 را بطور افزایشی تنظیم کرده، در حالی که سطح mRNA FAS را بطور کاهشی تنظیم می کند. این یافته ها با عملکرد سیتاگلیپتین در سرکوب سنتز اسیدهای چرب و افزایش β- اکسیداسیون اسید چرب سازگار است (22). Xu و همکارانش در سال 2017 گزارش کردند که در موش های مدل NAFLD، بیان PPAR-α ، CREBH و CPT1 کاهش یافته و بیانFAS افزایش می یابد اما درمان با سیتاگلیپتین سطح چربی خون را کاهش، بیان PPAR-α ، CREBH و CPT1 را افزایش داده و بیان FAS را سرکوب کرد. سیتاگلیپتین می تواند از طریق تنظیم افزایشی PPAR-a و CREBH کبدی و واسطه گری در سطح بیان آنزیم های کلیدی برای متابولیسم لیپید، از بافت کبدی محافظت کرده و متابولیسم لیپید را در موش های NAFLD تعدیل کند(27).
اثرات رژیم پرچرب و ترکیبات بربرین، سیتاگلیپتین بر بیان GLUT4 کبدی: مقاومت انسولینی نقش مهمی را در تجمع لیپید، بویژه تری گلیسرید در هپاتوسیت ها ایفا کرده و یک فاکتور کلیدی و ضروری در پیشرفت NAFLD می باشد(24,). یک فعل و انفعال پیچیده بین ژن ها و شرایط محیطی باعث تقویت مقاومت به انسولین و NAFLD می شود. توانایی عوامل دارویی حساس کننده به انسولین در درمان NAFLD با کاهش مقاومت به انسولین در کبد مورد پذیرش واقع شده است. در شرایط نرمال، اتصال انسولین به رسپتور آن باعث اتوفسفریلاسیون رسپتور و متعاقب آن فسفریلاسیون تیروزین پروتئین های IRS می شود که آبشاری از وقایع را به راه می اندازد که نهایتا به جابجایی GLUT4 از بخش داخل سلولی به غشای سلول منجر می شود. GLUT4 انتقال گلوکز را از فضای خارج سلولی به داخل سیتوپلاسم تسهیل می کند. در این بخش از اتفاقات، مکانیسم های مسئول برای مقاومت انسولینی ممکن است یا در اتصال انسولین یا در پروتئین های IRS و یا در GLUT4 درگیر باشند. افزایش شار اسیدهای چرب آزاد از بافت چربی به اندام های غیر چربی مثل کبد در نتیجه متابولیسم غیر طبیعی چربی، منجر به تجمع تری گلیسیرید کبدی شده و به اختلال در متابولیسم گلوکز و کاهش حساسیت به انسولین در عضلات و کبد می شود(5). مقاومت انسولینی کبدی با اختلال در گلیکوژنز و با افزایش در گلوکونئوژنز و گلیکوژنولیز مرتبط است(6) . مقاومت انسولینی به همراه هایپرانسولینمیا باعث افزایش در توده چربی، افزایش لیپولیز، افزایش در سطوح اسیدهای چرب آزاد، کاهش در سیگنالینگ انسولین به صورت وابسته به دوز و افزایش گلوکز و تولید لیپید کبدی )سمیت لیپیدی( می شود(5).
طبق مطالعات قبلی، GLUT4 که در درجه اول در سلول های چربی و ماهیچه مخطط دیده می شود، یک انتقال دهنده گلوکز، تنظیم شده توسط انسولین است(4) و به عنوان مرحله محدود کننده سرعت متابولیسم گلوکز عمل می کند. بنابراین ارزیابی سطح بیان آن در مطالعه حاضر بسیار مهم بود. گزارش های قبلی نشان داده اند که بیان بالای GLUT4 در کبد باعث کاهش قند خون و مقاومت به انسولین می شود(9,3). Jiao و همکارانش در سال 2017 گزارش کردند که متفورمین سبب افزایش بیان InsR, IRS-2 و GLUT4 در کبد موش های دیابتی می شود. در این گزارش همچنین درمان با پلی ساکاریدهایMorus alba نیز سبب تنظیم افزایش بیان Akt و GLUT4شد اما درمان با متفورمین تاثیر بهتری نسبت به Morus alba داشت (15) مطالعه ما نشان داد که تجویز سیتاگلیپتین و بربرین به تنهایی و توام باعث افزایش بیان GLUT4 در کبد موش های دیابتی مبتلا به کبد چرب می شود و بیان GLUT4 در کبد باعث بهبود NAFLD در موش های دیابتی شد.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد، تیمار حیوانات دیابتی دچار کبد چرب با ترکیبات سیتاگلیپتین و بربرین منجر به بهبود کاهش چربی کبدی می گردد. اثرات اعمال شده توسط هر دو ترکیب در فاکتورهای مورد بررسی، مفید ارزیابی شد. به نظر می رسد که هر دو ترکیب از طریق تنظیم افزایشی ژن GLUT4 در کبد و کاهش لیپیدهای کبدی توانسته اند به خوبی منجر به بهبود NAFLD شوند. با توجه به اهمیت بیماری های کبدی و فقدان نسبی داروهای مناسب جهت درمان NAFLD ، اثرات سیتاگلیپتین و بربرین جالب توجه بوده و می توانند در آینده کاندید مناسبی جهت داروهای موثر در این بیماری در نظر گرفته شوند.
منابع
1. Abud, M. A., A. L. Nardello, and J. F. Torti. 2017. 'Hypoglycemic Effect due to Insulin Stimulation with Plantago major in Wistar Rats', Med Aromat Plants (Los Angel), 6.
2. Akaslan, S. B., C. K. Degertekin, G. Yilmaz, N. Cakir, M. Arslan, and F. B. Toruner. 2013. 'Effects of sitagliptin on nonalcoholic fatty liver disease in diet-induced obese rats', Metab Syndr Relat Disord, 11: 243-50.
3. Balakrishnan, Brindha Banu, Kalaivani Krishnasamy, and Ki Choon Choi. 2018. 'Moringa concanensis Nimmo ameliorates hyperglycemia in 3T3-L1 adipocytes by upregulating PPAR-γ, C/EBP-α via Akt signaling pathway and STZ-induced diabetic rats', Biomedicine & Pharmacotherapy, 103: 719-28.
4. Bogan, J. S., N. Hendon, A. E. McKee, T. S. Tsao, and H. F. Lodish. 2003. 'Functional cloning of TUG as a regulator of GLUT4 glucose transporter trafficking', Nature, 425: 727-33.
5. Bugianesi, E., A. J. McCullough, and G. Marchesini. 2005. 'Insulin resistance: a metabolic pathway to chronic liver disease', Hepatology, 42: 987-1000.
6. Bugianesi, E., S. Moscatiello, M. F. Ciaravella, and G. Marchesini. 2010. 'Insulin resistance in nonalcoholic fatty liver disease', Curr Pharm Des, 16: 1941-51.
7. Burri, L., G. H. Thoresen, and R. K. Berge. 2010. 'The Role of PPARα Activation in Liver and Muscle', PPAR research, 2010.
8. Byrne, C. D., and G. Targher. 2015. 'NAFLD: a multisystem disease', J Hepatol, 62: S47-64.
9. Chen, L. N., J. Lyu, X. F. Yang, W. J. Ji, B. X. Yuan, M. X. Chen, X. Ma, and B. Wang. 2013. 'Liraglutide ameliorates glycometabolism and insulin resistance through the upregulation of GLUT4 in diabetic KKAy mice', Int J Mol Med, 32: 892-900.
10. Day, E. A., R. J. Ford, and G. R. Steinberg. 2017. 'AMPK as a Therapeutic Target for Treating Metabolic Diseases', Trends Endocrinol Metab, 28: 545-60.
11. DeAngelis, R. A., M. M. Markiewski, R. Taub, and J. D. Lambris. 2005. 'A high-fat diet impairs liver regeneration in C57BL/6 mice through overexpression of the NF-kappaB inhibitor, IkappaBalpha', Hepatology, 42: 1148-57.
12. Deng, Y., K. Tang, R. Chen, H. Nie, S. Liang, J. Zhang, Y. Zhang, and Q. Yang. 2019. 'Berberine attenuates hepatic oxidative stress in rats with non-alcoholic fatty liver disease via the Nrf2/ARE signalling pathway', Exp Ther Med, 17: 2091-98.
13. Ding, X., N. K. Saxena, S. Lin, N. A. Gupta, and F. A. Anania. 2006. 'Exendin-4, a glucagon-like protein-1 (GLP-1) receptor agonist, reverses hepatic steatosis in ob/ob mice', Hepatology, 43: 173-81.
14. Fon Tacer, K., and D. Rozman. 2011. 'Nonalcoholic Fatty liver disease: focus on lipoprotein and lipid deregulation', J Lipids, 2011: 783976.
15. Jiao, Y., X. Wang, X. Jiang, F. Kong, S. Wang, and C. Yan. 2017. 'Antidiabetic effects of Morus alba fruit polysaccharides on high-fat diet- and streptozotocin-induced type 2 diabetes in rats', J Ethnopharmacol, 199: 119-27.
16. Kong, W. J., H. Zhang, D. Q. Song, R. Xue, W. Zhao, J. Wei, Y. M. Wang, N. Shan, Z. X. Zhou, P. Yang, X. F. You, Z. R. Li, S. Y. Si, L. X. Zhao, H. N. Pan, and J. D. Jiang. 2009. 'Berberine reduces insulin resistance through protein kinase C-dependent up-regulation of insulin receptor expression', Metabolism, 58: 109-19.
17. McCullough, A. J. 2006. 'Pathophysiology of nonalcoholic steatohepatitis', J Clin Gastroenterol, 40 Suppl 1: S17-29.
18. Mu, James, John Woods, Yun-Ping Zhou, Ranabir Sinha Roy, Zhihua Li, Emanuel Zycband, Yue Feng, Lan Zhu, Cai Li, Andrew D. Howard, David. E. Moller, Nancy A. Thornberry, and Bei B. Zhang. 2006. 'Chronic Inhibition of Dipeptidyl Peptidase-4 With a Sitagliptin Analog Preserves Pancreatic β-Cell Mass and Function in a Rodent Model of Type 2 Diabetes', Diabetes, 55: 1695-704.
19. Pang, Bing, Lin-Hua Zhao, Qiang Zhou, Tian-Yu Zhao, Han Wang, Cheng-Juan Gu, and Xiao-Lin Tong. 2015. 'Application of berberine on treating type 2 diabetes mellitus', International journal of endocrinology, 2015: 905749-49.
20. Perry, Rachel J., Varman T. Samuel, Kitt F. Petersen, and Gerald I. Shulman. 2014. 'The role of hepatic lipids in hepatic insulin resistance and type 2 diabetes', Nature, 510: 84-91.
21. Pettinelli, P., A. M. Obregón, and L. A. Videla. 2011. 'Molecular mechanisms of steatosis in nonalcoholic fatty liver disease', Nutr Hosp, 26: 441-50.
22. Shen, Tian, Bilin Xu, Tao Lei, Lin Chen, Cuiping Zhang, and Zhenhua Ni. 2018. 'Sitagliptin reduces insulin resistance and improves rat liver steatosis via the SIRT1/AMPKα pathway', Experimental and Therapeutic Medicine, 16: 3121-28.
23. Suji, G., and S. Sivakami. 2003. 'Approaches to the treatement of diabetes mellitus: an overview', Cell Mol Biol (Noisy-le-grand), 49: 635-9.
24. Takaki, Akinobu, Daisuke Kawai, and Kazuhide Yamamoto. 2014. 'Molecular mechanisms and new treatment strategies for non-alcoholic steatohepatitis (NASH)', International journal of molecular sciences, 15: 7352-79.
25. Taniguchi, C. M., B. Emanuelli, and C. R. Kahn. 2006. 'Critical nodes in signalling pathways: insights into insulin action', Nat Rev Mol Cell Biol, 7: 85-96.
26. Wang, Y., X. Yi, K. Ghanam, S. Zhang, T. Zhao, and X. Zhu. 2014. 'Berberine decreases cholesterol levels in rats through multiple mechanisms, including inhibition of cholesterol absorption', Metabolism, 63: 1167-77.
27. Xu, Bilin, Tian Shen, Lin Chen, Juan Xia, Cuiping Zhang, Hongping Wang, Ming Yu, and Tao Lei. 2017. 'The Effect of Sitagliptin on Lipid Metabolism of Fatty Liver Mice and Related Mechanisms', Medical science monitor : international medical journal of experimental and clinical research, 23: 1363-70.
28. Xu, G., K. Huang, and J. Zhou. 2018. 'Hepatic AMP Kinase as a Potential Target for Treating Nonalcoholic Fatty Liver Disease: Evidence from Studies of Natural Products', Curr Med Chem, 25: 889-907.
29. Yu, H., C. Li, J. Yang, T. Zhang, and Q. Zhou. 2016. 'Berberine is a potent agonist of peroxisome proliferator activated receptor alpha', Front Biosci (Landmark Ed), 21: 1052-60.
30. Zhang, Q. Q., and L. G. Lu. 2015. 'Nonalcoholic Fatty Liver Disease: Dyslipidemia, Risk for Cardiovascular Complications, and Treatment Strategy', J Clin Transl Hepatol, 3: 78-84.
31. Zou, Y., J. Li, C. Lu, J. Wang, J. Ge, Y. Huang, L. Zhang, and Y. Wang. 2006. 'High-fat emulsion-induced rat model of nonalcoholic steatohepatitis', Life Sci, 79: 1100-7.
[1] Forkhead transcription factor O1
[2] sterol regulatory element-binding protein 1c
[3] fatty acid synthase
[4] Carnitine palmitoyltransferase
[5] Long-chain polyunsaturated fatty acids n-3
[6] Long-chain polyunsaturated fatty acids n-3
[7] acetyl CoA carboxylase 1
[8] Fatty acid oxidation
[9] palmitoyl carnitine transferase1
