اثر اولئوروپین بر اضطراب ناشی از استرس مزمن: نقش احتمالی استرس اکسیداتیو و کورتیکواسترون سرم
الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوری
مائده جعفری
1
,
زهرا هوشمندی
2
,
گلاویژ محمودی
3
1 - گروه زیست شناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاداسلامی، سنندج، ایران
2 - گروه زیست شناسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
3 - گروه زیست شناسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
الکلمات المفتاحية: اضطراب, استرس اکسیداتیو, اولئوروپین, استرس مزمن, کورتیکواسترون,
ملخص المقالة :
استرس مزمن با پاتوفیزیولوژی اختلالات روانپزشکی مختلف، از جمله اختلالات اضطرابی و افسردگی مرتبط است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثربخشی اولئوروپین بر اضطراب در موشهای سوری تحت استرس مزمن بود. جهت القاء استرس مزمن (CRS) موشها به مدت دو هفته روزانه 2 ساعت در معرض استرس بی حرکتی در دستگاه Restrainer و سپس دو دقیقه شوک الکتریکی با قدرت نیم میلی آمپر قرار گرفتند. موشهای تحت استرس مزمن در پنج گروه، شامل کنترل (دریافت کننده حلال دارو)، درمان (اولئوروپین در دوزهای 5/7، 15، 30 میلیگرم بر کیلوگرم) و کنترل مثبت (دیازپام) قرار گرفتند. در موشهای CRS اولئوروپین در دوز 30 میلیگرم بر کیلوگرم سبب افزایش دفعات ورود و زمان سپری شده در بازوهای باز EPM شد (05/0p <). تجویز اولئوروپین در موشهای CRS دوز 5/7 میلیگرم بر کیلوگرم آن دفعات در حاشیه بودن را در تست صحفه باز کاهش داد (05/0p <). تجویز دوزهای مختلف اولئوروپین سبب کاهش پراکسیداسیون لیپیدها و افزایش ظرفیت آنتیاکسیدانی مغز و سرم در موشهای CRS شد (05/0p <). اولئوروپین همچنین سبب کاهش کورتیکواسترون سرم در موشهای CRS شد. اثربخشی اولئوروپین بر رفتارهای اضطراب در موشهای تحت استرس مزمن از طریق کاهش استرس اکسیداتیو می باشد.
_||_