بررسی اثرات ورمی کمپوست و پلیمر بیو سوپرجاذب بر اجزاء عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک ارقام نخود (Cicerarietinum L.) دیم

الموضوعات : مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی

حامد خسروی ¹ , ماشااله دانشور ² , سیده زهرا حسینی ³ , یونس میر ⁴

1 - دانشجو
2 - عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان
3 - مربی اموزشی دانشگاه لرستان
4 - دانش اموخته دانشگاه لرستان

تاريخ الإرسال : 29 السبت , جمادى الثانية, 1436 تاريخ التأكيد : 09 الإثنين , ذو القعدة, 1436 تاريخ الإصدار : 21 الإثنين , صفر, 1438

الکلمات المفتاحية: ورمی کمپوست, بیوسوپرجاذب, اجزاء‌عملکرد, خصوصیات فیزیولوژیکی نخود,

ملخص المقالة :

به منظور بررسی اثرات ورمی کمپوست و پلیمر بیو‌سوپرجاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم نخود دیم، آزمایشی به صورت فاکتوریل با سه عامل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 93-92 در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا گردید. عامل اول کود ورمی کمپوست در سه سطح عدم استفاده (شاهد)، 10 و 15 تن در هکتار، عامل دوم پلیمر بیو‌سوپرجاذب در سه سطح عدم استفاده (شاهد)، 150 و 250 کیلوگرم در هکتار و عامل سوم دو رقم اصلاح شده نخود به نام های آرمان و آزاد بود. نتایج نشان داد که اثرات متقابل دوگانه کود ورمی کمپوست و بیو‌سوپرجاذب بر صفات عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد غلاف بارور، سرعت رشد رویشی و شاخص سطح برگ معنی‌دار شد در حالی که بر صفات وزن صد دانه، مقدار ماده خشک منتقل شده به دانه و کارایی انتقال مجدد ماده خشک تأثیر معنی‌داری نداشت. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل سه‌گانه ورمی کمپوست و بیو سوپرجاذب و رقم نشان داد بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمارهای کاربرد 15 تن در هکتار ورمی کمپوست و عدم استفاده از بیو‌سوپرجاذب در ارقام آزاد و آرمان به ترتیب با مقدار 77/1658 و 39/1636 کیلوگرم در هکتار بود. که با توجه به عدم تفاوت معنی‌دار بین آن‌ها هر یک از ارقام فوق جهت کاشت در شرایط اقلیمی منطقه قابل توصیه است.