بررسی مولفه‌های موثر بر سودآوری بانک‌های تجاری ایران با استفاده از الگوی پنل ARDL
الموضوعات :ایرج نجفی شریعت زاده 1 , مهدی شعبان زاده 2 , غلامرضا زمردیان 3
1 - عضو هیات علمی گروه مدیریت بازرگانی دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
2 - دانشجوی دکتری اقتصاد کشاورزی دانشگاه تهران.
3 - عضو هیات علمی گروه مدیریت بازرگانی دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
الکلمات المفتاحية: سودآوری, ریسک اعتباری, بانک‌های تجاری, بازدهی دارایی‌ها, نسبت مالکانه, الگوی پنل ARDL,
ملخص المقالة :
در هر سیستم اقتصادی نقش نظام بانکی در جمع آوری سپرده ها (تجهیز منابع) و به کارگیری آن در تامین مالی طرح های سرمایه گذاری (تخصیص منابع) از اهمیت ویژه ای برخوردار است. امروزه گسترش بازارهای جهانی و افزایش رقابت در بازارهای خدمات مالی، سودآوری صنعت بانکداری را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار داده است. با توجه به این که سودآوری یکی از کارکردهای مهم بانک ها به عنوان واسطه مالی می باشد و از آن جایی که یک بانک سودآور توان بیشتری را برای مقابله با شوک های منفی بازار دارد، لذا توجه به شاخص سودآوری به عنوان یکی از شاخص های ارزیابی عملکرد در بانک ها و اهمیت نقش آن در تصمیمات مرتبط با نحوه تجهیز منابع ، تامین مالی و همچنین چگونگی تخصیص منابع، ضروری است. بر این اساس در مطالعه حاضر مولفه های موثر بر سودآوری بانک های تجاری ایران طی دوره زمانی 92-1388 الگوسازی و مورد بررسی قرار گرفته است. قلمرو تحقیق حاضر شامل 8 بانک تجاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران شامل بانک های اقتصادنوین، پارسیان، کارآفرین، پاسارگاد، ملت، تجارت، صادرات و سینا است. همچنین در این مطالعه جهت رسیدن به اهداف مورد نظر از الگوی پنل ARDL استفاده شده است. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که متغیرهای نسبت حقوق صاحبان سهام به دارائی ها، نسبت تسهیلات به دارائی ها، اندازه و تورم بر سود آوری بانک های تجاری ایران اثر مثبت و مستقیم دارند. به طوری که با افزایش و بهبود این متغیرها طی دوره کوتاه مدت و بلندمدت ، سودآوری بانک های تجاری افزایش می‌یابد. با این وجود اثر متغیر ریسک اعتباری بر شاخص سودآوری بانک های تجاری ایران منفی و معکوس است. به طوری که با افزایش متغیر فوق در دوره کوتاه مدت و بلندمدت، سودآوری بانک های تجاری کاهش می‌یابد. در نهایت نتایج مطالعه بیان گر آن است که سرعت تعدیل به سمت تعادل بلندمدت در این الگو نسبتا به کندی صورت می گیرد. به عبارت دیگر اگر به علت هر گونه شوکی در اقتصاد الگو از تعادل اولیه خارج گردد، زمانی به اندازه دو دوره لازم است تا عدم تعادل کوتاه‌مدت تصحیح گردد و مدل به تعادل اولیه بلندمدت باز گردد.
