نقش اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه در پیش‌بینی سازگاری تحصیلی و اجتماعی در نوجوانان پسر شهر زنجان
الموضوعات :
مجید الماسی
1
,
محمدرضا نوروزی همایون
2
,
سپیده فغانی
3
,
داریوش امینی
4
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی عمومی، دانشگاه زنجان،ایران
2 - کارشناسی ارشد رشته مشاوره مدرسه، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی. دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
3 - دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد، واحد علوم پزشکی، تهران، ایران
4 - استادیار دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید مقصودی، همدان، ایران
الکلمات المفتاحية: سازگاری اجتماعی, انگیزش درونی, اضطراب سلامت, احساس تعلق به مدرسه, سازگاری تحصیلی,
ملخص المقالة :
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه با سازگاری تحصیلی و اجتماعی در نوجوانان پسر شهر زنجان بود.روش: روش این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر زنجان با دامنه سنی ۱۵_ ۱۸ سال بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰_۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند تشکیل داد و از بین آنها ۲۶۰ نفر از طریق نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های احساس تعلق به مدرسه بری بت و همکاران (۲۰۰۴)، سازگاری دانش‌آموز سینها و سینگ (۱۹۹۳)، انگیزش درونی مک ایولی و همکاران (۱۹۹۱) و اضطراب سلامت سالکوسکیس و همکاران (۲۰۰۲) پاسخ دادند.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد اضطراب سلامت (۴۰۱=r)، انگیزش درونی (۴۶۵-=r)و احساس تعلق به مدرسه (۶۹۰-=r) با سازگاری تحصیلی رابطه معنادار دارند و همچنین اضطراب سلامت (۴۰۵=r) ، انگیزش درونی (۳۰۶-=r) و احساس تعلق به مدرسه (۳۵۸-=r) با سازگاری اجتماعی رابطه معنادار دارند. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد متغیرهای پیش‌بین به ترتیب ۵۳ و ۲۴ درصد توانایی پیش‌بینی سازگاری تحصیلی و سازگاری اجتماعی را دارد.نتیجه‌گیری: نتایج یافته‌ها نشان داد اضطراب سلامت، انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه توانایی پیش‌بینی سازگاری تحصیلی و اجتماعی را دارند؛ بنابراین به نظر می‌رسد می‌توان با استفاده از کاهش اضطراب سلامت و افزایش انگیزش درونی و احساس تعلق به مدرسه به افزایش سازگاری تحصیلی و اجتماعی نوجوانان کمک کرد.
_||_
