نظارت بر انتخابات و نظام حوزه بندی انتخاباتی در آمریکا

الموضوعات : تحقیقات حقوقی بین المللی

زهرا راغبی ¹ , روح اله رحیمی ² , حمید ضرابی ³

1 - دانشجوی دکتری حقوق عمومی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.
2 - گروه حقوق، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران (نویسنده مسئول)
3 - گروه حقوق عمومی، دانشکده علوم انسانی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.

تاريخ الإرسال : 22 الخميس , ربيع الأول, 1443 تاريخ التأكيد : 01 الأحد , صفر, 1444 تاريخ الإصدار : 27 الجمعة , صفر, 1444

الکلمات المفتاحية: انتخابات, نظارت, آمریکا, حوزه بندی, ساختار انتخاباتی,

ملخص المقالة :

زمینه و هدف: نظارت بر انتخابات در هر کشور به شیوه ای ویژه صورت می گیرد؛ براساس شیوه و سبک منطقه بندی ایالات متحده که متشکل از ایالات متعدد است، شیوه برگزاری انتخابات گسترده ای همچون ریاست جمهوری در تمامی ایالات به یک شیوه خاص و در راستای سیاست های همگون نخواهد بود. در آمریکا هئیت های خاص، نظارت بر انتخابات را بر عهده دارند. این هئیت ها تحت نظارت و هدایت کمیسیون انتخاباتی فدرال عمل می کنند و بر اساس قانون کمیسیون انتخاباتی فدرال، اعمال نظارتی، بیشتر معطوف به تبلیغات و هزینه های انتخاباتی بوده و حتی نظارت بر صلاحیت کاندیداها صورت نمی گیرد. روش: پژوهش حاضر از حیث ابزار تحقیق، اسنادی و کتابخانه‌ای و از حیث روش تجزیه و تحلیل، توصیفی- تحلیلی است.یافته ها و نتایج: تمایلات و منافع حزبی و جناحی اعضای مجالس ایالتی می تواند با حوزه بندی انتخاباتی، تأثیری شگرف بر سرنوشت سیاسی کل مردم ایالات متحده باقی بگذارد. البته ترسیم مرزهای حوزه های انتخاباتی جزء اختیارات هر ایالت محسوب می شود و اگر چه در 32 ایالت از ایالات 50 گانه آمریکا، این وظیفه بر عهده مجالس مقننه ایالتی گذارده شده که غالباً تصویب نهایی آن ها مشروط به تأیید فرماندار ایالت است، اما در باقی ایالات نهادهایی مستقل مسئول این امر شده اند که هر چند خروجی اقداماتشان در نهایت تأییدیه مجلس ایالتی را لازم دارد، اما گامی مثبت برای جلوگیری از گژ حوزه بندی به حساب می آید.

المصادر:

- داوید، رنه و کامی ژوزه، اسپینوزی. (1381). درآمدی بر حقوق تطبیقی و دو نظام بزرگ حقوقی معاصر. ترجمه و تلخیص از حسین صفایی. چاپ چهارم. نشر میزان.

- راکی، داوود. (1383). بررسی انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده آمریکا. نشریه زمانه، (20)، 1 – 14.

http://ensani.ir/fa/article/9730

- سائلی کرده ده، مجید. (1378). سیر تحول قوانین انتخاباتی مجلس در ایران. نشر مرکز اسناد انقلاب اسلامی.

- شمس، علی. (1390). رویکردی جدید بر نظام انتخاباتی کشور(بازگشت سعادتمندانه). انتشارات پیام.

- عباسی، بیژن. (1388). نقد و بررسی نظامهای انتخاباتی اکثریتی و تناسبی. فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی، 39(3)، 257 – 239.

https://jlq.ut.ac.ir/article_20119.html

- گلشن پژوه، محمودرضا. (1388). بررسی تطبیقی نظامهای انتخاباتی. نشر ابرار.

- نژاد بهرام، زهرا. (1386). مجموعه مقالات همایش نظارت همگانی، شهروندی و توسعه سازمانی. شهرداری تهران و دانشکده مدیریت.

- یاری، محمدجواد. (1388). نظام های انتخاباتی در نظام مردم سالاری دینی و لیبرال دموکراسی. انتشارات ابرار معاصر.

- Gordji, Ali-Akbar. (2005). La nature juridictionnelle du Conseil constitutionnel et du Conseil gardien iranien. Revue iranienne de droit constitutionnel, (4), 51 – 73.

https://www.conseil-constitutionnel.fr/

- Munck, Gerardo L.,  & Verkuilen, Jay. (2002). Conceptualizing And Measuring Democracy: Evaluating Alternative Indices. Comparative Political Studies, 35(1):5-34. https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2480764

- Barendt, Eric. (1998). An Introduction to Constitional Law Clarendon Law Series University college London. oxford university press.

- Eisenstadt, Tood.A. (2002). Measuring Electoral Court Failure in Democratizing. International Political Science Review, 23(1), 1 – 20.

https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0192512102023001003