طرح تشویقی کارکنان شرکت: سهام تشویقی و سهام ترجیحی با مطالعه در نظام حقوقی انگلستان و ایران

الموضوعات : تحقیقات حقوقی بین المللی

شقایق بهشتی ¹ , ربیعا اسکینی ² , محمدرضا پاسبان ³ , علی زارع ⁴

1 - حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران، ایران
2 - استاد پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، تهران، ایران
3 - دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی،تهران،ایران
4 - گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 24 الثلاثاء , ذو الحجة, 1439 تاريخ التأكيد : 12 الأحد , صفر, 1440 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو الحجة, 1439

الکلمات المفتاحية: &quot, سهام تشویقی&quot, , &quot, سهام ترجیحی&quot, , &quot, طرح تشویقی کارکنان&quot, ,

ملخص المقالة :

امروزه شرکتها برای ارتقاء سطح کمی و کیفی عملکرد کارکنان خود ناگزیر به اجرای طرحهای تشویقی کارکنان هستند. برنامه های تشویقی شرکت دیگر صرفا در قالب پرداخت پاداش نقدی نیست، بلکه در زمان حاضر شرکتهای اروپایی و امریکایی از یک سو برای استفاده از مزایای مالیاتی و از سوی دیگر با هدف ایجاد انگیزه در کارکنان شایسته و کلیدی خود برای تداوم همکاری با شرکت از طریق ساز و کار ایجاد مالکیت در قسمتی از سهام شرکت، به استفاده از طرح های سهام تشویقی روی آورده اند. در حقوق تجارت ایران به سهام تشویقی تصریح نشده است بنابراین شرکت های خصوصی بسیار محدودی که با الگوبرداری از نمونه های خارجی در توافقات سهامداران برنامه سهام تشویقی را تصوب می کنند، برای اجرایی کردن آن متوسل به ماده 10 قانون مدنی می شوند. لیکن در ماده 61 قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه 1390-1394 به سهام ترجیحی اشاره شده است که در راستای اجرای اصل 44 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با هدف خصوصی سازی، اموال شرکتهای دولتی میان کارکنان این شرکت ها تقسیم می شود. اگرچه در نگاه نخست سهام ترجیحی تاسیس مشابه سهام تشویقی به نظر می‌رسد اما اختصاص آن به شرکتهای دولتی و تدقیق در ماهیت، اهداف و نحوه واگذاری آن مبین تفاوتهای ماهوی بین این دو نوع سهام است.