پیوند مادری و نشانه‌های آسیب‌پذیری مرتبط با خوردن: نقش واسطه‌ای باورهای اختلال خوردن و ناگویی خلقی

الموضوعات :

علی‌اصغر حسین‌زاده ¹ , حیدرعلی هومن ² , مهدیه صالحی ³ , شیرین کوشکی ⁴

1 - دانشجوی دکترا روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
2 - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
3 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
4 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

تاريخ الإرسال : 15 الثلاثاء , شعبان, 1436 تاريخ التأكيد : 15 الثلاثاء , شعبان, 1436 تاريخ الإصدار : 08 الجمعة , صفر, 1434

الکلمات المفتاحية: پیوند مادری, ناگویی خلقی, باورهای اختلال خوردن, آسیب‎پذیری مرتبط با خوردن,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش حاضر آزمون یک مدل نظری رابطة غیرمستقیم بین پیوند مادری و آسیب‎پذیری مرتبط با خوردن از طریق دو متغیر میانجی ناگویی خلقی و باورهای اختلال خوردن بود. نمونه‎ای مشتمل بر 525 دانش‎آموز دبیرستانی و پیش‎دانشگاهی (215 دختر،210 پسر) از شهرستان‎های مرکزی استان مازندران به شیوة خوشه‎ای تصادفی انتخاب شدند. شرکت‎کنندگان سیاهة اختلال خوردن (گارنر و دیگران، 1987)، مقیاس ناگویی خلقی (بگبی و دیگران، 1994)، پرسشنامة باور اختلال خوردن (کوپر و دیگران، 1997)، و ابزار پیوند مادری (پارکر و دیگران، 1979) را تکمیل کردند. نتایج مدل‎یابی معادلات ساختاری نشان دادند که پیوند مادری از طریق ناگویی خلقی با نشانه‎های آسیب‎پذیری مرتبط با خوردن رابطة غیرمستقیم منفی معنادار دارد. با این حال، رابطة پیوند مادری با آسیب‎پذیری مرتبط با خوردن از طریق متغیر میانجی باورهای اختلال خوردن معنادار نبود. برمبنای یافته‎های پژوهش حاضر، تحکیم پیوند مادری می‎تواند در پیشگیری اختلال خوردن نوجوانان نقش مهمی داشته باشد