مدل یابی رابطه بین بدرفتاری دوران کودکی و خودجرحی بدون خودکشی با میانجی گری ابعاد مثبت و منفی شفقت خود در نوجوانان

الموضوعات :

سپیده سمائی ¹ , اعظم نوفرستی ² , عباس رحیمی نژاد ³

1 - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 - گروه روان شناسی دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تهران

تاريخ الإرسال : 26 السبت , شعبان, 1444 تاريخ التأكيد : 12 الجمعة , ذو الحجة, 1444

الکلمات المفتاحية: خودجرحی بدون خودکشی, بدرفتاری دوران کودکی, ‌ ابعاد مثبت شفقت خود, ابعاد منفی شفقت خود, نوجوان,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین بدرفتاری دوران کودکی و خودجرحی بدون خودکشی با در نظر گرفتن نقش واسطه‌ای ابعاد مثبت و منفی شفقت خود انجام شد. این پژوهش از نظر هدف یک پژوهش توسعه‌ای و از نظر شیوه گردآوری داده‌ها یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نوجوانان بین 13 تا 18 سال که در سال تحصیلی 1401-1400 در حال تحصیل بودند، جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. از جامعه آماری پژوهش، نمونه‌ای به حجم 575 نفر به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. یافته‌ها با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS و AMOS تحلیل شد. نتایج نشان داد رابطه مستقیم و معناداری بین بدرفتاری دوران کودکی و خودجرحی بدون خودکشی در بین نوجوانان وجود دارد. همچنین مدل مبتنی بر اثر میانجی ابعاد مثبت و منفی شفقت خود بین بدرفتاری‌ دوران کودکی با خودجرحی بدون خودکشی در نوجوانان برازش خوبی با داده‌ها داشت. به همین دلیل می‌توان نتیجه گرفت ابعاد مثبت شفقت خود در بین کودکانی که در محیط رشدشان محبت کافی دریافت نمی‌کنند در معرض خطر قرار می‌گیرد و هیچ‌گاه یاد نمی‌گیرد که در شرایط دردآور زندگی با خود مهربان باشد. لذا ممکن است انگیزه‌های پنهانی مانند تنبیه خود در بروز رفتار خودجرحی نقش داشته باشد و نوجوان از خودجرحی بدون خودکشی که یک راهبرد مقابله‌ای ناهنجار است استفاده کند.