متناقض‌نما در غزلیات حافظ
الموضوعات :
فرشید وزیله
1
(مربی دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد صحنه)
الکلمات المفتاحية: غزل, متناقض‌نمایی (پارادوکس), خلاف انتظار, تضاد, آشنایی‌زدایی,
ملخص المقالة :
یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های ادبی شعر حافظ ایهام است که شاعر به وسیلة آن توانسته کلام خود را از جذبه‌ای خاص برخوردار و رندانه ظرایف و طرایف را از هر مضمونی بیان کند و در عین حال خواننده را در گزینش بی‌نهایتی از معنا رها سازد. بنابراین توجه بیشتر مشتاقان شعر حافظ به بررسی این شگرد و سایر ترفندهای ادبی مرسوم در بلاغت عصرِ او معطوف شده است. شعر حافظ دارای جذبه‌هایی پنهانی است که او هنرمندانه آنها را در شعر خود تعبیه کرده است. یکی از این جذبه‌ها که در شعر وی بسامدی بالا دارد، متناقض‌نما (پارادوکس) است که حاصل جست و جو در هزار توی ظرفیت‌های ناپیدای زبان و تلاش برای جبران کاستی لفظ در برابر والایی معناست.در این گفتار برآنیم ضمن تعریف متناقض‌نما و رابطه آن با تضاد، آشنایی‌زدایی و خلاف انتظار و بیان ارزش ادبی متناقض‌نما، به بررسی انواع آن، بسترهای بیان متناقض‌نما و ساختمان آن در غزلیات حافظ با ذکر شواهدی از دویست و پنجاه غزل آغازین دیوان حافظ بپردازیم.
_||_
