ضحاک و لوکی: مقایسه دو اسطورۀ ایرانی و اسکاندیناوی بر مبنای نمایشنامه‌های ضحاک و ایولف کوچک در چهارچوب نظریۀ کنشگرایانۀ ژرژ دومزیل

الموضوعات :

فریندخت زاهدی ¹ (دانشیار هنرهای نمایشی دانشکدۀ هنرهای نمایشی و موسیقی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران)
مارال اصغریان ² (دانش‌آموخته کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی دانشکدۀ هنرهای نمایشی و موسیقی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران)
مهسا طالبی رستمی ³ (دانش‌آموخته کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی دانشکدۀ هنرهای نمایشی و موسیقی دانشگاه تهران)

تاريخ الإرسال : 20 الأربعاء , ربيع الأول, 1440 تاريخ التأكيد : 20 الأربعاء , ربيع الأول, 1440 تاريخ الإصدار : 14 الخميس , ربيع الأول, 1440

الکلمات المفتاحية: ضحاک, لوکی, ایولف کوچک, دومزیل, ساعدی,

ملخص المقالة :

اسطوره‌ها از بهترین عناصر برای مقایسه و تطبیق میان ملت‌های مختلف به شمار می‌روند. اسطوره‌ها در طول زمان شکل‌های مختلفی به خود گرفته‌اند و تأثیرات‌شان در آثار فرهنگی ـ ادبی جوامع مختلف، مشاهده می‌شود. مقالۀ حاضر مطالعۀ تطبیقی میان دو اسطوره از دو ملیت مختلف است: اسطورۀ ضحاک در ایران و اسطورۀ لوکی در اسکاندیناوی. هدف از نگارش این مقاله، یافتن شباهت‌های میانِ این دو شخصیت شرّ اسطوره‌ای و دریافتن ویژگی‌های بنیادین آن‌هاست که در روند شکل‌گیری شخصیت‌هایی با همین ویژگی‌ها در ادبیات نمایشی مؤثر واقع شده‌اند. در این تحقیق به بررسی تطبیقی نمودهای شکل گرفته از اسطورۀ ضحاک در نمایشنامه‌ای با همین نام از غلامحسین ساعدی و اسطورۀ لوکی در نمایشنامه ایولف کوچک اثر هنریک ایبسن، در چهارچوب نظریۀ کنشگرایانۀ ژرژدومزیل پرداخته شده است. نظریۀ کنشگرایانۀ دومزیل از بررسی تطبیقی کارکردها و کنش‌ها بهره می‌گیرد که سه کارکرد اساسی آن، حکمرانی، قدرت و باروری است. نتایج حاصل از این پژوهش با شرح تفاوت‌ها و شباهت‌های موجود در این آثار نشان می‌دهد که دو نمایشنامۀ مذکور به عنوان انعکاسی از ریشه‌های فرهنگی جامعۀ خود بنابر مقتضیات زمانه توانسته‌اند با کنش‌های کارکردشناسانۀ ژرژ دومزیل منطبق شوند.

المصادر:

ایبسن، هنریک. 1352. ایولف کوچک. ترجمۀ حفظ الله بریری. تهران: مازیار.

بندهش. ۱۳۹۰. گزارش مهرداد بهار. چ۴. تهران: توس.

پیج، ریموند ایان. 1387. اسطوره‌های اسکاندیناوی. ترجمۀ عباس مخبر. چ۳. تهران: مرکز.

جعفری دهقی، محمود و زهرا دشتبان. 1392. «بررسی سرانجام جمشید، پادشاه اساطیری در مآخذ گوناگون». فصلنامة ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب. ش31.

دومزیل، ژرژ و دیگران. 1391. جهان اسطوره‌شناسی. ترجمة جلال ستاری. چ۳. تهران: مرکز.

زمردی، حمیرا. 1389. «اسطوره، کلید رویارویی با درک جهان؛ مقدمه تحلیلی در باب اسطوره‌شناسی». آزما. ش73. صص 42-40.

ساعدی، غلامحسین.1377. ضحاک. اهواز: به‌نگار.

صد در نثر و صد در بندهش. 1392. به کوشش بهمن انصاری (سوشیانت). موجود در کتابخانه مجازی ـ کتب نایاب،‌ تاریخی، ‌زرتشتی.[1]

طبسی، محسن و محمود طاووسی. 1385. «نگاهی به داستان ضحاک ماردوش در شاهنامه فردوسی».  فصلنامۀ مطالعات ایرانی. ش10. صص 174-161.

مختاریان، بهار. 1389. درآمدی بر ساختار اسطوره‌ای شاهنامه. تهران: آگه.

مختاریان، بهار و مریم کمالی. 1390. «تحلیلی دیگر از طبقات ساسانی». فصلنامۀ نشر دانش. ش 119. صص 28- 19.

نامور مطلق، بهمن. 1392. درآمدی بر اسطوره‌شناسی: نظریه‌ها و کاربردها. تهران: سخن.

ولی‌پور هفشجانی، شهناز. 1395. «اسطوره فریدون، نمادها، بن‌مایه‌ها و تحولات آن». فصلنامة ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب. ش43. صص 343-315.

 

English scours

Andreas Munch, Peter. 1926. Norse Mythology Legends of Gods and Heroes, New York: The American-Scandinavian Foundation 

Dumezil, Georges.1959.Gods of the Ancient Northmen. Ed by Einar Haugen. California: University of California Press.

Wanner, Kevin J.2009.”Cunning Intelligence in Norse Myth: Loki, Odinn, and the Limits of Sovereignty”, History of Religions. Chicago: the University of Chicago Press. Vol. 48, No. 3, Pp. 211-246.

 

 

 

 

Bondahešn. (2011/1390SH). Gozāreš-e Mehrdād Bahār. 4^th ed. Tehrān: tūs.

Dumezil, Georges  et al. (2012/1391SH).  Jahān-e ostūre-šenāsī. Tr. by Jalāl Sattārī. 3^rd ed. Tehrān: Markaz.

Ibsen, Henrik. (1973/1352SH). Eyolf-e kūčak. Tr. by Hefzollāh Barīrī. Tehrān: Maziyār.

Ja’farī Dehqī, Mahmūd & Zahrā Daštbān. (2013/1392SH). “Barresī-ye saranjām-e jamšīd, pādešāh-e asātīrī dar ma’āxez-e gūnāgūn”. Quarterly Journal of Mytho-Mystic Literature. Islamic Azad University- South Tehran Branch. No. 31.

Moxtāriyān, Bahār. (2010/1389SH). Darāmadī bar sāxtār-e ostūreī-ye šāhnāme. Tehrān: Āgāh.

Mokhtarian, Bahar & Maryam Kamālī. (2011/1390SH). “Tahlīlī dīgar az tabaqāt-e sāsānī”. Fasl-nāme-ye Našr-e Dāneš. No. 119. Pp. 19-28. 

Nāmvar Motlaq, Bahman. (2013/1392SH). Darāmadī bar ostūre-šenāsī: Nazarī-ye-hā va Kārbord-hā. Tehrān: Soxan.

Page, Raymond Ian. (2008/1387SH). Ostūre-hā-ye eskāndīnāvī (Norse myths). Tr. by Abbās Moxber. 3^rd ed. Tehrān: Markaz.

Sā’edī, Qolāmhossein. (1998/1377SH). Zahhāk. Ahvāz: Beh-negār.

Sad dar Nasr va Sad dar Bondaheš. (2013/1392SH). With the Effort of Bahman Ansāri. Acc. on  www.TarikhBook.ir

Tabasī, Mohsen & Mahmūd Tāvūsī. (2006/1385SH). “Negāhī be dāstān-e zahhāk-e mārdūš dar šāhnāme-ye ferdowsī”. Fasl-nāme-ye Motāle’āt-e Īrānī. No. 10.

Valīpūr Hafšejānī, Šahnāz. (2016/1395SH). “Ostūre-ye fereydūn, nomād-haā, bonmāye-hā va tahavvolāt-e ān”. Quarterly Journal of Mytho-Mystic Literature. Islamic Azad University- South Tehran Branch. No. 43. Pp. 315-343.

Zomorrodī, Homeyrā. (2010/1389SH). “Ostūre, kelīd-e rūyarūie’ī bā dark-e Jahān; moqaddame-ye tahlīlī dar bāb-e ostūre-šenāsī”. Āzmā. No. 73. Pp. 40-42.