معناشناسی توصیفی تکآمَد قرآنی «نحر» و آسیب‌شناسی آن در ترجمه‌ها و تفاسیر قرآن
الموضوعات : نامه الهیات
عبدالرّضا پورمطلوب
1
(دانشجوی دکترای رشتۀ علوم قرآن و حدیث، گروه الهیات و معارف اسلامی، علوم قرآن و حدیث، دانشکدۀ علوم انسانی، واحد یادگار امام خمینی)ره)، شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: قرآن, معناشناسی, قربانی, سیاق, نحر, بلند کردن دست‌ها,
ملخص المقالة :
چرایی انتخاب و ترجیح قولِ بالا بردن دست ها تا محاذی گوش ها و گودی گردن بر قولِ قربانی کردن در معنای واژۀ نحر که از واژه های تکآمَد قرآن مجید و به دلیل چند معنایی، از اهمّیّت بالایی برخوردار است، موضوع اصلی این پژوهش است. نتیجۀ بررسی و تحلیل معناشناسی در این پژوهش و هم چنین استفاده از قاعدۀ سیاق و سیاقِ محتوایی آیات سوره، سیاقِ محتوایی ترتیب نزول و فضای نزول سوره، و نیز دلالت شأن نزول نشان می دهد که گرچه بنا به وضع تعیّنی لغت و روایات، دلالت نحر بر بالا بردن دست ها تا مقابل صورت، یا مقابل گودی گلو به هنگام تکبیرها، منطقی است امّا باز هم قول راجح نبوده و می توان گفت واژۀ نحر بر هر دو معنا قابل انطباق است، بلکه با توجّه به شواهد ارائه شده به نظر می رسد قول قربانی کردن، قولِ راجح باشد.
_||_
