شناسایی و اولویت‌بندی عوامل موثر بر تاسیس و راه‌اندازی دانشگاه سازمانی
الموضوعات : فصلنامه منابع انسانی تحول آفرین
مریم ادیب زاده
1
(عضو هیات علمی واحد تهران شمال)
حسین مهدی رکن آبادی
2
(دانشجو)
الهام حامدی
3
(دانشجو)
الکلمات المفتاحية: تاسیس, راه‌اندازی, دانشگاه سازمانی ,
ملخص المقالة :
زمینه و هدف: تاسیس و راه‌اندازی یک دانشگاه سازمانی با عواملی مرتبط بوده که می تواند در تسریع و افزایش بهره‌وری سازمان‌های زیرمجموعه دانشگاه تاثیرگذار باشند. پژوهش حاضر به منظور شناسایی و اولویت‌بندی عوامل موثر بر تاسیس و راه‌اندازی دانشگاه سازمانی در دانشگاه افسری و تربیت پلیس امام حسن مجتبی(ع) انجام شد. روش بررسی: این تحقیق به لحاظ هدف کاربردي و ازنظر ماهيت از نوع پژوهش‌هاي کتابخانه‌اي و روش کيفي بود. از نظرات 15 خبره در حوزه موضوع تا اشباع نظری استفاده شد. همچنین از فرايند تحليل سلسله مراتبي به رتبه بندي عوامل احصا شده پرداخته شد. یافته‌ها: عوامل مؤثر در قالب 318 مضمون اوليه شناسایی گردید. در مرحله اول، سه عامل آموزشي، پژوهشي ، سرمايه انساني و ٢٧ زيرعامل و در مرحله دوم طبق نظر خبرگان، دو عامل ساختاري -مديريتي و زمينه اي و ١٨ زيرعامل ديگر اضافه شد و نهایتاً به 5 عامل و ٤٥ زيرعامل نهايي شدند. وجود چشم‌انداز و برنامه سرآمدي نظام آموزش دانشگاه در رتبه اول اهميت قرار گرفت و بعد از آن وجود نظام جامع پژوهش و فناوري بر اساس اسناد بالادستي در رتبه دوم و وجود شبکه علمي هم افزاي ملي و فراملي در رتبه سوم قرار گرفتند. نتیجه‌گیری: تمامی مولفه‌های مکشوفه به طور مستقیم در میزان جذب دانشجو تاثیرگذار بوده که باید به عنوان عوامل اصلی در تاسیس و راه‌اندازی دانشگاه سازمانی مورد توجه قرار گیرند.
1. Agnieszka, K.T. (2021). The New Progression Model of Entrepreneurial Education—Guideline for the Development of an Entrepreneurial University with a Sustainability Approach. Sustainability. 13(20): 11243. https://doi.org/10.3390/su132011243.
2. Ayman Mohammed, M. & Khaled Youssef, M. (2016). An Approach for Promoting Urban and Architectural Potentials for Supporting Knowledge Economy, Case Study: Brisbane. Urban Planning and Architecture Design for Sustainable Development. 216 (2): 20-29.
3. Carayannis, E.G., Barth, T.D. & Campbell, D.F. (2012). The Quintuple Helix innovation model: Global warming as a challenge and driver for innovation. J. Innov. Entrep. 1(1): 1-12 [Google Scholar] [CrossRef][Green Version].
4. Chang, D.L., Sabatini-Marques, J. & Da Costa, E. (2018). Knowledge based, smart and sustainable cities: a provocation for a conceptual framework. Journal of Open Innovation. 4 (5): 1-17.
5. Chankseliani, M., Qoraboyev, I. & Gimranova, D. (2021. (Higher education contributing to local, national, and global development: New empirical and conceptual insights. 81: 109–127. [Google Scholar] [CrossRef].
6. Elenaa, C. (2015). The Making of Knowledge Cities in Romania. Procedia Economics and Finance. 32: 534- 541.
7. Etzkowitz, H. & Leydesdorff, L. (2000). The dynamics of innovatio: From National Systems and “Mode 2” to a Triple Helix of university–industry–government relations. Res. Policy. 29: 109–123. [Google Scholar] [CrossRef]
8. Etzkowitz, H., Webster, A. & Gebhardt, C. )2000(. Terra, B.R.C. The future of the university and the university of the future: Evolution of ivory tower to entrepreneurial paradigm. Res. Policy. 29: 313–330. [Google Scholar] [CrossRef].
9. Evers, G. (2019). The impact of the establishment of a university in a peripheral region on the local labour market for graduates. Regional Studies. Regional Science. 6(1): 319-330.
10. Fayolle, A. (2013). Personal views on the future of entrepreneurship education. In A Research Agenda for Entrepreneurship Education; Edward Elgar Publishing. Cheltenham, UK; pp. 127–138. [Google Scholar] [CrossRef]
11. Grilo, I. & Irigoyen, J.M. (2006). Entrepreneurship in the EU: To Wish and not to be. Small Bus. Econ. 26: 305–318. [Google Scholar] [CrossRef]
12. Hansen, H.F. (2014). Organization of evidence-based knowledge production: Evidence hierarchies and evidence typologies. Scandinavia Journals of Public Health. 42 (13): 11- 17.
13. Hu, R., Wang, Y., Bin, P. & Ye, Y. (2018). Marta Peris-Ortiz, Jaime Alonso Gómez, José, M. Merigó-Lindahl, Carlos Rueda-Armengot (eds.): Entrepreneurial universities: Exploring the academic and innovative dimensions of entrepreneurship in higher education. High. Educ. 76: 183–186. [Google Scholar] [CrossRef].
14. Khosrow Pour, M. (2017). Encyclopedia of Information Science and Technology. Fourth Edition. Hershey. PA. Information Science Reference [In Persian].
15. Kim, P.H., Aldrich, H.E. & Keister, L.A. (2006). Access Denied: The Impact of Financial, Human, and Cultural Capital on Entrepreneurial Entryin the United States. Small Bus. Econ.27: 5–22. [Google Scholar] [CrossRef]
16. Kuratko, D.F. & Hoskinson, S. (2016). Innovative pathways for university entrepreneurship in the 21st century. High. Educ. 74: 1117–1120 [Google Scholar] [CrossRef]
17. Lackéus, M. (2015). Entrepreneurship in Education: What, Why, When, How; OECD: Paris, France [Google Scholar].
18. Lombardi, R., Massaro, M., Dumay, J. & Nappo, F. (2019). Entrepreneurial universities and strategy: the case of the University of Bari. Management Decision. 57(12): 3387-3405. https://doi.org/10.1108/MD-06-2018-0690.
19. Man, T.W., Lau, T. & Chan, K. (2002). The competitiveness of small and medium enterprises: A conceptualization with focus on entrepreneurial competencies. J. Bus. Ventur. 17: 123–142. [Google Scholar] [CrossRef].
20. Mars, M.M., Rios-Aguilar, C. (2010). Academic entrepreneurship (re)defined: Significance and implications for the scholarship of higher education. High. Educ. 59: 441–460. [Google Scholar] [CrossRef]
21. Mazzucato, M. (2021). The Entrepreneurial State: Debunking Public vs Private Sector Myths (an excerpt). J. Econ., 22. [Google Scholar] [CrossRef]
22. Mohammadi, Y., Monavvarifard, F., Salehi, L., Movahedi, R., Karimi, S. & Liobikienė G. (2023). Explaining the Sustainability of Universities through the Contribution of Students’ Pro-Environmental Behavior and the Management System. Sustainability. 15(2):1562 [In Persian]. https://doi.org/10.3390/su15021562
23. Rasmussen, A. & Nybye, N. (2013). Entrepreneurship Education: Progression Model; The Danish Foundation for Entrepreneurship—Young Enterprise: Odense, Denmark, Available online: https://eng.ffe-ye.dk/media/785762/progression-model-en.pdf (accessed on 16 November 2020).
24. Ratten, V. & Thukral, E. (2020). Sport Entrepreneurship Education. In Sport Entrepreneurship. Emerald Publishing Limited: Bentley, UK. pp. 151–160. [Google Scholar]
25. Rothaermel, F.T., Agung, S.D. & Jiang, L. (2007). University entrepreneurship: A taxonomy of the literature. Ind. Corp. Chang. 16: 691–791. [Google Scholar] [CrossRef]
26. Sam, C. & Van Der Sijde, P. (2014). Understanding the concept of the entrepreneurial university from the perspective of higher education models. High. 68(6): 891–908. [Google Scholar] [CrossRef].
27. Shepherd, D.A. & DeTienne, D.R. (2005). Prior Knowledge, Potential Financial Reward, and Opportunity Identification. Entrep. Theory Pr. 29: 91–112. [Google Scholar] [CrossRef]
28. Taherkhani, K., Kooshamoghaddam, A. & Alizadeh Majd, A. (2022). Presenting a model for university managers' entrepreneurial behaviours by adopting an entrepreneurial university approach, Published Online: June 1, pp 233-256 [In Persian]. https://doi.org/10.1504/EMJM.2022.123915
29. Van Wennekers, A., Thurik, R. & Reynolds, P. (2005). Nascent Entrepreneurship and the Level of Economic Development. Small Bus. Econ. 24: 293–309. [Google Scholar] [CrossRef][Green Version]
30. Yigitcanlar, T. (2014). Position Paper: Benchmarking the Performance of Global and Emerging Knowledge Cities. Expert Systems with Applications. 41 (10): 4680-4690.
31. Zack, M.H. (2003). What is a Knowledge-Based Organization?. Organizational Learning & Knowledge. 5th International Conference. 1-7.
32. Zamani, N.; Mohammadi, M. (2018). Entrepreneurial learning as experienced by agricultural graduate entrepreneurs. High. Educ. 76: 301–316 [In Persian]. [Google Scholar] [CrossRef].
