تحلیلی بر وضعیت شاخصهای بازآفرینی شهری در بافتهای تاریخی (مطالعه موردی: بافت تاریخی رشت)
حمید رحیمی
1
(
دانشجوی دکتری رشته جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران
)
جلال عظیمی آملی
2
(
دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران
)
نصرالله مولائی هشجین
3
(
استاد گروه جغرافیا، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
)
الکلمات المفتاحية: رشت, بافت تاریخی, بازآفرینی, محلههای تاریخی,
ملخص المقالة :
توسعه شهری قرارگرفتهاند. در کشور ایران برخورد مناسبی با این بافتها نشده و اقدامات صورت گرفته تأثیر قابلتوجهی در بهبود آنها نداشته است. شهر رشت از نقاط شناختهشده گردشگری استان گیلان و کشور است. عدم توجه به ارزش تاریخی و پتانسیلهای موجود، بافت تاریخی شهر را در معرض تهدیدات فراوان ازجمله از بین رفتن هویت، نابسامانیهای بصری و فرسودگی آثار تاریخی قرار داده است. هدف: هدف اصلی از انجام این پژوهش، تحلیلی بر وضعیت شاخصهای بازآفرینی در بافتهای تاریخی شهر رشت است. روششناسی تحقیق: روش انجام این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از تکنیک پرسشنامه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش تعداد خانوارهای ساکن در محلات تاریخی شهر رشت بود. بر اساس سرشماری سال 1395 تعداد کل خانوار در جامعه آماری پژوهش، 26921 نفر است. حجم نمونه با توجه به فرمول کوکران و با خطای 05/0 و با در نظر گرفتن آمار جمعیتی محدوده موردمطالعه 382 سرپرست خانوار تعیین شد. برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از آزمونهای آماری با استفاده از نرمافزار SPSS استفادهشده است همچنین از تکنیک TOPSIS نیز برای رتبهبندی و تحلیل محلههای تاریخی استفادهشده است. قلمرو جغرافیایی پژوهش: شهرستان رشت، استان گیلان. یافتهها: یافتههای تحقیق نشان میدهد میانگین برای شاخص بازآفرینی شهر رشت برابر با 79/2 شد که نشان از سطح نزدیک به متوسط رو به پایین دارد. همچنین یافتهها بیانگر این است که وضعیت بعد اقتصادی با میانگین 196/3 نسبت به سه بعد دیگر در بافتهای تاریخی شهر رشت بهتر است. بعد زیستمحیطی با نمره میانگین 808/2 در رتبه دوم قرار گرفت. نهایتاً ابعاد کالبدی و اجتماعی نیز به ترتیب با نمرات میانگین 540/2 و 474/2 در رتبههای سوم و چهارم قرار گرفتند. نتایج: در نتایج تحقیق نشان داد شاخصهای بازآفرینی بافتهای تاریخی شهر رشت از وضعیت مناسبی برخوردار نیست و لازم است تا مدیریت شهری از طریق تهیه و تدوین طرحهای ویژه بازآفرینی در این مسیر گام بردارد. نتایج تحقیق همچنین نشان میدهد که در طرحهای ویژه بازآفرینی هر محله باید بر ظرفیتهای درونی و پتانسیلهای محلات تمرکز کرد و از ارائه الگوها و طرحهای تیپ و یکنواخت و مشابه جلوگیری شود.