تبیین پرابلماتیک شهر بر مبنای برنامهریزی محلّه ای مطالعه موردی: شهر اردبیل
الموضوعات :حسین شکری پور دیزج 1 , عیسی پیری 2 , علیرضا محمدی 3
1 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
2 - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
3 - دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
الکلمات المفتاحية: شهر اردبیل, تصمیم‌گیری چندمعیاره, مسائل شهری, تبیین پرابلماتیک, برنامهریزی محله‌ای,
ملخص المقالة :
مسئلهیابی به مثابه شالوده علم، مبنایی را شکل می‌دهد که نظریه‌پردازی و پژوهشگری با اتکا به آن امکان شکل‌گیری و بالیدن می‌یابند. امروزه رویه غالب در برنامهریزی شهرهای ایران، حرفه و تکنیکی است که از سوی بخش دولتی تجویز می‌شود و حلقه گم‌شده آن مشارکت جامعه مدنی در اداره امور شهری است. هدف این پژوهش شناسایی و تبیین مسائل شهر اردبیل در چارچوب معیارهای مربوط به برنامهریزی محله‌ای است. با استفاده از از روش پیمایشی ابعاد و مؤلفه‌های برنامهریزی محله‌ای شامل مؤلفه‌های کالبدی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، محیط‌زیستی، دسترسی به خدمات شهری و حکمروایی مطلوب شهری مورد سنجش قرار گرفته است. با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای فضایی، تعداد 10 محله از مناطق پنجگانه شهر اردبیل (از هر منطقه 2 محله) به عنوان محلات نمونه انتخاب و تعداد 400 پرسشنامه به تناسب جمعیت هر محله به روش نمونه‌گیری تصادفی در محلههای منتخب توزیع شده است. از نرم‌افزارهای EXCEL، SPSS و از روش آماری t-test و مدل‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج آزمون آماری نشان داد مسائل مختلف از نظر ابعاد و مؤلفه‌های برنامهریزی محله‌ای در محلات مختلف شهر اردبیل شرایط متفاوتی دارند. همچنین نتایج مدل‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره دلالت بر مسئله‌دارتر بودن محله شماره 5 از منطقه 4 شهرداری اردبیل و وجود مسائل کمتر در محله شماره 2 از منطقه 1 شهرداری اردبیل دارد.
احدنژاد روشتی، محسن، محمدی حمیدی، سمیه، سبحانی، نوبخت. (1396). سنجش پایداری محلات شهری (SUN)، مورد مطالعه شهر میاندواب. فصلنامه جغرافیا . برنامهریزی منطقهای، 7(3)، 94-77.
اختیاری، مصطفی. (1391). معرفی یک روش ویکور توسعه یافته برای رتبه بندی اعتباری مشتریان بانکها. فصلنامه مطالعات مدیریت صنعتی، 9(25)، 179-161.
امیری، مقصود. (1386). تصمیم گیری گروهی برای انتخاب ابزار ماشین با استفاده از روش ویکور فازی. فصلنامه مطالعات مدیریت صنعتی، 6 (16)، 188-167.
اصغری زاده، عزت اله، رحیم خانی و ولی پور، فرج الله. (1390). ارزیابی عملکرد مدیران با به کارگیری روش 360 درجه و تکنیک تصمیم گیری ویکور. مطالعات مدیریت صنعتی، 9(23)، 48-21.
پروزن، ادریس؛ کرکه آبادی، زینب و ارغوان، عباس. (1396). تحلیلی بر پایداری محلات شهری بر مبنای شاخص های توسعه پایدار(نمونه موردی، شهر مهاباد). نگرشهای نو در جغرافیای انسانی، 9(2)، 124-107.
حبیبی، محسن. (1392). آموزش کاربردی نرم افزارSPSS. ویرایش سوم، ناشر پایگاه اینترنتی پارس مدیر.
رضایی، میثم و خدایی، زهرا. (1396). ویژگیها و موانع ایجاد نهادهایهای اجتماعی محله‌محور از نگاه شهروندان محلات واقع شده در شهر فردوسیه - شهرستان شهریار. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 17(45)، 49-25.
رضوانی، علیرضا .(1395). روح شهر، باز تعریفی از شهر، فضا، فضای شهری و تعیین شاخصهای روحبخش. فصلنامه معماری سبز،2(4)، 79-55.
رشیدکلویر، حجتالله و اکبری، حسن. (1398). سنجش پایداری بافتهای شهری (نمونه موردی: شهر اردبیل). مطالعات برنامهریزی سکونتگاه های انسانی، 14(4)، 1093- 1073.
زنگانه، احمد؛ پریزادی، طاهر و ساکی، معصوم .(1396). توسعه محله‌محور بخش مرکزی شهر بروجرد. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 17(45)، 183-165.
زیاری، کرامت الله؛ طاووسیان، علی؛ سلمانی، محمدعلی و رضایی، حجت. (1393). برآورد و سطح بندی توسعه محله‌ای با تأکید بر مولفه‌های سرمایه اجتماعی، مطالعه موردی: محلات شهر ابرکوه. پژوهش و برنامهریزی شهری، 5(18)، 76-59.
زارع، الهام؛ ثقفیاصل، آرش و فریدیثانی، مهسا. (1400). تحلیل زیست‌پذیری در بخش مرکزی شهر تهران (مورد مطالعه: منطقه 12). مطالعات برنامهریزی سکونتگاه های انسانی، 16(4)، 821 - 799.
زالی، نادر؛ محمدپور، صابر؛ علیزاده. شاهین و کریمی آذری. امیررضا. (1394)، سنجش توسعه نواحی شهری با استفاده از مدل ELECTRE نمونه موردی شهر خرمدره. جغرافیا(فصلنامه علمی-پژوهشی و بین المللی انجمن جغرافیای ایران، 13(47)، 301-287.
ساداتصابری، عطیه. (1391). شهرهای مدرن، پست مدرن، الکترونیک و دیدگاه انتقادی جغرافیدان. فصلنامه جغرافیایی سپهر، 20(83)، 96-93.
سلمانیان، بهاره؛ حاتمی خانقاهی، توحید و وزیری، وحید. (1399). شناسایی و اولویت بندی معیارهای موثر بر رضایت مندی ساکنان قدیمی محله از شدت تغییرات کالبدی (مطالعه موردی: شهرک آزادی اردبیل). مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی،15(4)، 1272- 1255.
شیخزاده، فرزانه؛ محمدی، محمود و شاهیوندی، احمد. (1397). تدوین الگوی برنامهریزی راهبردی محله‌محور با تأکید بر رویکرد شهر سالم (مطالعه موردی: محله ساربان شهر بجنورد). مجلّه جغرافیا و توسعه فضای شهری، 5(1)، 111-93.
شماعی، علی؛ آقائی، واحد؛ موذنی، مهدی و بدلی. احد. (1398). تحلیل فضایی نابرابری های اجتماعی در منطقه مغان. مجله آمایش جغرافیایی فضا، 9(34)، 244-225.
صفایی پور، مسعود و مدانلو جویباری، مسعود .(1394). سنجش توسعه پایدار محلات شهری با استفاده از تحلیل شبکهای در محلات مطالعه موردی: منطقه 17 شهر تهران. مجله شهر پایدار، 2(4)، 130-111.
عظیمی آملی، جلال و ارشادی وهرام، سمر .(1396). مدیریت شهری محله‌محور با رویکرد برنامهریزی مشارکتی (نمونه: محلههای شهری منطقه 1 شهرداری تهران). فصلنامه علمی-پژوهشی جغرافیا(برنامهریزی منطقهای)، 7(2)، 40-21.
علی محسنی، رضا .(1388). اولویتبندی آسیبها و مسائل شهری در ایران: مطالعه موردی شهر گرگان. پژوهش نامه علوم اجتماعی، 3(3)، 42-23.
غفاری گیلانده، عطا و هاشمی معصومآباد، رضا. (1398). ارزیابی میزان حس تعلق محله‌ای با افزایش مشارکت شهروندان در طرحهای توسعه محله‌ای (مطالعه موردی: محله پیرمادر، اردبیل). مجله مطالعات توسعه اجتماعی ایران،11(2)، 156-143.
فروزنده، محسن. (1389). برنامهریزی محله‌محور در بافتهای فرسودۀ شهری بر پایۀ رویکرد نوشهرگرایی، مورد مطالعه : محلۀ سنگلج تهران، پایان نامۀ کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشکدۀ هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس.
قناد، فاطمه و صرافی، مظفر. (1398). برنامه ریسی راهبردی توسعة محلة آخوند شهر قزوین با رویکرد بازآفرینی اجتماع محور، پژوهش های جغرافیای برنامهریزی شهری، 7(2)، 238-211.
محمدی، علیرضا و پاشازاده، اصغر. (1394). سنجش سطح پایداری محالت شهر اردبیل با تأکید بر محالت با هستههای روستایی، فـــصـــلـــنـــامـــه مطالعات شهری، 3(11)، 64-51.
محمدی، علیرضا و رفیعی، فریبا .(1395). بررسی نقش برنامهریزی محله مبنا در توسعه پایدارمحله‌ای (مطالعه موردی: محله حسینیه زنجان)، پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری، 4(3)، 367 - 347.
معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اردبیل. (1396). نقشه محلات بر اساس دستورالعمل محله بندی و منطقه بندی شهری ابلاغی توسط وزارت کشور.
ملکی، سعید، زارعی، جواد و زادولی خواجه، شاهرخ.(1397). ارزیابی شاخصهای حکمروایی مطلوب شهری با رویکرد مدیریت محله‌محور(مورد شناسی: محلات شهر همدان). جغرافیا و آمایش شهری منطقهای، 8(29)، 74-61.
موسوی، احمد. (1385). برنامهریزی توسعه محله‌ای با تأکید بر سرمایه اجتماعی(مورد مطالعه:کوی طلاب شهر مشهد). پایان نامه کارشناسی ارشدشهرسازی، دانشکده معماری وشهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس .
مهندسین مشاور پارس آریان راود. (1392). برنامه توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی و اقدامات توانمندسازی اجتماعات آن‌ها با تأکید بر بهسازی شهری اردبیل با دیدگاه شهر نگر.
میره بیگی، وحید. (1395). مسئلهیابی در تحقیق؛ محدودیتها و راهکارها با تمرکز بر پایان نامه نویسی و نظریه پردازی بومی در جامعه شناسی ایران.، فصلنامه علمی- ترویجی جامعه، فرهنگ و رسانه، 5(20)، 142-25.
نوریان، فرشاد و مظفری پور، نجمه. (1392). ارزیابی عملکرد مدیریت محله‌محور با تأ کید بر شاخصهای سرمایه اجتماعی مورد پژوهی: محلات 7 گانه ناحیه 1 منطقه 21 شهرداری تهران. نشریه هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، 18(4)، 56-47.
Samah, A. A., & Aref, F. (2009). Community development programmes in Malaysia. Nature and Science, 7(12), 86-89.
Barton, H., Grant, M., & Guise, R. (2003). Shaping Neighborhoods, London and New York. Spon Press rapid urbanization: Unregulated assets and transitional neighborhoods. Habitat International, 34, 135-144.
Clark, J., & Wise, N. (Eds.). (2018). Urban renewal, community and participation. Springer International Publishing.
Coulton, C. (2012). Defining neighborhoods for research and policy. Cityscape, 231-236.
Cao, X., Wu, X., & Yuan, Y. (2018). Examining built environmental correlates of neighborhood satisfaction: a focus on analysis approaches. Journal of Planning Literature, 33(4), 419-432.
Department for Communities and Local Government (2011); Factsheet 6; Neighborhood Management.
Halsall, J., Oberoi, R., Cooke, I. G., & Wankhade, P. (2013). Understanding community governance: A global perspective. International Journal of Asian Social Science, 3(5), 1112-1127.
Hawley, K. (2014). examines how urban areas are evolving to be sustainable—their challenges, trends and solutions. ISET International university in Colorado, USA.
Howell, A. (2013). Planning for healthy communities in Nova Scotia: The current state of practice (Unpublished master's thesis). University of Waterloo, Ontario, Canada.
Jin, E., Lee, W., & Kim, D. (2018). Does resident participation in an urban regeneration project improve neighborhood satisfaction: A case study of “Amichojang” in Busan, South Korea. Sustainability, 10(10), 3755.
Puppim de Oliveira, J. A. (2019). Sustainability challenges in an urban century: can we change urbanization paths to make cities the solutions for rather than the drivers of global problems?. Challenges in Sustainability, 7(1), 1-4.
Lovejoy, K., Handy, S., & Mokhtarian, P. (2010). Neighborhood satisfaction in suburban versus traditional environments: An evaluation of contributing characteristics in eight California neighborhoods. Landscape and urban planning, 97(1), 37-48.
Liu, M., Hu, W., Adey, P., Cheng, L., & Zhang, X. (2013). The impact of creative tendency, academic performance, and self‐concept on creative science problem‐finding. PsyCh Journal, 2(1), 39-47.
Moroke, T., Schoeman, C., & Schoeman, I. (2019). Developing a neighbourhood sustainability assessment model: An approach to sustainable urban development. Sustainable Cities and Society, 48, 101433.
Martin, R., Pike, A., Tyler, P., & Gardiner, B. (2015). Spatially rebalancing the UK economy: The need for a new policy model.
Mouratidis, K. (2018). Is compact city livable? The impact of compact versus sprawled neighbourhoods on neighbourhood satisfaction. Urban studies, 55(11), 2408-2430.
Pike, A., Rodríguez-Pose, A., & Tomaney, J. (2014). Local and regional development in the Global North and South. Progress in Development Studies, 14(1), 21-30.
Permentier, M., Bolt, G., & Van Ham, M. (2011). Determinants of neighbourhood satisfaction and perception of neighbourhood reputation. Urban studies, 48(5), 977-996.
Schuurmans, A., Dyrbøl, S., and Guay, F., (2019). Buildings in Urban Regeneration in Sustainable Cities Authenticity, Ambition and Dream Book, Almusaed A., and Almssad, A. (Edt), Published: Intechopen, London.
Sirianni, C. (2007). Neighborhood planning as collaborative democratic design: The case of Seattle. Journal of the American Planning Association, 73(4), 373-387.
Smith, M. K., (2011). Neighborhoods and Regeneration, Theory, Practice, Issues, The Encyclopedia of Informal Education, www.infed.org/community/neighbourhoods and regeneration.htm.
Surya, B. (2016). The processes analysis of urbanization, spatial articulation, social change and social capital difference in the dynamics of new town development in the fringe area of Makassar City (case study: In Metro Tanjung Bunga Area, Makassar City). Procedia-Social and Behavioral Sciences, 227, 216-231.
Turner, B. S., (2006). The Cambridge Dictionary of Sociology. Cambridge University press.
UN Department, (2014). United Nations World Urbanization Prospects (2014 revision), highlights (UN Department of Economic and Social Affair).
Wates, N., (2008). The Community Planning Event Manual; How to Use Collaborative Planning and Urban Design Events to Improve Your Environment. Publish, Earth Scan, London.
Wills, J. (2016). Emerging geographies of English localism: The case of neighbourhood planning. Political Geography, 53, 43-53.
Zhang, Q., Yung, E. H. K., & Chan, E. H. W. (2018). Towards sustainable neighborhoods: Challenges and opportunities for neighborhood planning in transitional urban China. Sustainability, 10(2), 406.
_||_
