بازتاب برخی اندرزها و اندیشه های پیشینیان در منظومة برزونامۀ کهن
الموضوعات :
سجاد رحمتیان
1
,
عصمت خوئینی
2
,
عفت نقابی
3
,
عسگر عسگری حسنکلو
4
1 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی تهران
2 - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی تهران
3 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی تهران
4 - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی تهران
تاريخ الإرسال : 21 الثلاثاء , صفر, 1443
تاريخ التأكيد : 21 الثلاثاء , صفر, 1443
تاريخ الإصدار : 17 الإثنين , ربيع الثاني, 1443
الکلمات المفتاحية:
اندرز,
شاهنامة فردوسی,
برزونامه,
پند,
مأخذ اندرزها,
ملخص المقالة :
برزونامه اثری حماسی است که شمس الدین محمد کوسج در قرن هشتم هجری، آن را به تقلید از شاهنامۀ فردوسی و در ادامۀ آن سرود. این منظومه به سرگذشت برزو، پسر سهراب و شرح دلاوری ها و پهلوانی های وی می پردازد. در این پژوهش ـ که به برزونامه اختصاص دارد ـ کوشیده شده است تا با روش توصیفی ـ تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای نشان داده شود که سرایندۀ برزونامه، علاوه بر تقلید شیوه و سبک فردوسی در حماسه سرایی، از برخی ریزه کاری های او تقلید کرده است؛ از آن جمله آوردن و نقل اندرز و پند در لابه لای مطالب مختلف است. از مهم ترین یافته های این پژوهش نیز می توان به تأثیرپذیری فراوان و توجه برانگیز برزونامه از اندرزها و پندهای شاهنامه، به ویژه بسامد بالای مضامینی مانند چگونگی رسم و آیین چرخ و اندرزهای مرتبط با آن اشاره کرد؛ اندرزهایی که خود تاحدّ بسیاری تحت تأثیر اندیشه های کهن و اندرزهای متون پهلوی قرار دارد؛ البته گاهی تأثیر اندرزهای شاعران و نویسندگانی مانند نظامی و عنصرالمعالی کیکاوس نیز دیده می شود.
المصادر:
القرآن الکریم (1410 ق.)، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
اوستا (1392)، گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه، تهران: مروارید.
نهجالبلاغه (1379)، ترجمة محمودرضا افتخارزاده، تهران: نشر روزگار.
آبادانی، فرهاد (1346)، «ترجمة اندرز بهزاد فرخ فیروز»، مجلة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی تبریز، سال نوزدهم، شمارة 81، 36‑42.
فرخزادان، آذرفرنبغ؛ امیدان، آذرباد (1392)، کتاب ششم دینکرد، ترجمة فرشته آهنگری، تهران: صبا.
آسانا، جاماسب (1391)، متنهای پهلوی، ترجمة سعید عریان، تهران: علمی.
ابنمسکویه رازی (1350)، جاویدان خرد، ترجمة سیّد محمدکاظم امام، تهران: چاپ بوذرجمهری.
ابنمقـفع، عبدالله (1375)، ادب الکبیر و ادب الصغیر، ترجمة محمد ـ وحید گلپایگانی، تهران: نشر بلخ.
الحر العاملی، شیخ محمد بن حسن [بیتا]، وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه، تصحیح و تحقیق و تذییل حاج شیخ محمد رازی، ج 14، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
اصلانی، نسرین (1398)، اندرزنامهنویسی در ایران باستان، با مقدمة زهره زرشناس، تهران: اندیشه احسان.
بهار، محمدتقی (1379)، فردوسینامه، به کوشش محمد گلبن، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
تاجیک، معصومه (1390)، بازتاب اندیشههای زروانی در شاهنامه، تهران: نگار و نیما.
تفضلی، احمد (1391)، مینوی خرد، به کوشش ژاله آموزگار، تهران: توس.
تنسر (1354)، نامة تنسر به گشنسب، تصحیح مجتبی مینوی، گردآورندة تعلیقات: مجتبی مینوی ـ محمداسماعیل رضوانی، تهران: خوارزمی.
ثاقبفر، مرتضی (1387)، شاهنامۀ فردوسی و فلسفۀ تاریخ ایران، تهران: معین ـ قطره.
دقیقی طوسی، ابومنصور محمد بن احمد (1373)، دیوان، به اهتمام دکتر محمدجواد شریعت، تهران: اساطیر.
رضا، فضلالله (1386)، پژوهشی در اندیشههای فردوسی، تهران: علمی و فرهنگی.
رضی، هاشم (1392)، آیین زروانی، تهران: بهجت.
رودکی، ابوعبدالله جعفر بن محمد (1383)، دیوان، شرح و توضیح منوچهر دانشپژوه، تهران: توس.
رینگرن، هلمر (1388)، تقدیرباوری در منظومههای حماسی فارسی، ترجمة ابوالفضل خطیبی، تهران: هرمس.
زرینکوب، عبدالحسین (1383)، نامورنامه: دربارۀ فردوسی و شاهنامه، تهران: سخن.
ــــــــــــــــــــ (1385)، از گذشتۀ ادبی ایران، تهران: سخن.
زنر، آر. سی (1388)، زروان یا معمای زردشتیگری، ترجمة تیمور قادری، تهران: مهتاب.
سعدی، مصلحالدین (1387 الف) بوستان، تصحیح و توضیح دکتر غلامحسین یوسفی، تهـران: خوارزمی.
ــــــــــــــــــ (1387 ب) گلستان، تصحیح و توضیح دکتر غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی.
صفا، ذبیحالله (1363)، حماسهسرایی در ایران، تهران: امیرکبیر.
عباس، احسان (1348)، عهد اردشیر، ترجمة محمدعلی امام شوشتری، تهران: انجمن آثار ملی.
عریان، سعید (1382)، زبور پهلوی، تهران: سازمان میراث فرهنگی.
عنبرسوز، مریم (1390)، زن در ایران باستان، تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
عنصرالمعالی، کیکاوس بن اسکندر (1390)، قابوسنامه، تصحیح دکتر غلامحسین یوسفی، تهران: علمی و فرهنگی.
فردوسی، ابوالقاسم (1386)، شاهنامه، تصحیح جلال خالقی مطلق، تهران: دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
فرنبغ دادگی (1390)، بندهشن، ترجمة مهرداد بهار، تهران: توس.
فروزانفر، بدیعالزمان (1387)، سخن و سخنوران، تهران: زوار.
قائمی، فرزاد (1399)، «جستجوی منابع جدیدی در رابطه با نام سراینده و تخمین زمان سرایش برزونامۀ کهن»، مجلۀ شعرپژوهی (بوستان ادب دانشگاه شیراز)، سال دوازدهم، شمارة 1، پیاپی 43، 122‑149.
کوسج، شمسالدین محمد (1387)، برزونامه (بخش کهن)، مقدمه، تحقیق و تصحیح اکبر نحوی، تهران: میراث مکتوب.
گزنفون (1396)، کورشنامه، ترجمة رضا مشایخی، تهران: علمی و فرهنگی.
لازار، ژیلبر (1342)، اشعار پراکندة قدیمترین شعرای فارسی زبان، تهران: انجمن ایرانشناسی فرانسه و تهران.
ماهیار نوابی، یحیی (1339)، «اندرز دانایان به مزدیسنان و اندرز خسرو قبادان»، مجلة دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز، سال دوازدهم، شمارة 52، 127‑144.
ــــــــــــــــ (1387)، یادگار زریران، متن پهلوی با ترجمة فارسی و آوانویسی لاتین، تهران: اساطیر.
مجلسی، شیخ محمدباقر (1403 ق.)، بحارالأنوار: أخبارِ الأئمّهِ الأطهارِ، ج 68، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
محبتی، مهدی (1382)، سیمرغ در جستجوی قاف: درآمدی بر سیر تحول عقلانیت در ادب فارسی، تهران: سخن.
مزداپور، کتایون (1369)، ترجمة شایست ناشایست، تهران: موسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
ــــــــــــــ (1378)، داستان گرشاسب، تهمورس و جمشید گلشاه و متنهای دیگر، تهران: آگاه.
مستوفی، ابوالفضل یوسف (1347)، خردنامه، به تصحیح و کوشش ادیب برومند، تهران: انجمن آثار ملی.
مشیری، منیژه (1393)، فراز و فرود مکتبهای فکری در ایران باستان، تهران: خجسته.
مقدم، محمد (1388)، جستاری دربارة مهر و ناهید، تهران: هیرمند.
مینوی، مجتبی (1386)، فردوسی و شعر او، تهران: توس.
ناصر بن خسرو قبادیانی، ابومعین (1387)، دیوان اشعار، تصحیح مجتبی مینوی، به اهتمام نصرالله تقوی، تهران: معین.
نامورمطلق، بهمن (1390)، درآمدی بر بینامتنیت، تهران: سخن.
نظامی گنجهای، الیاس بن یوسف (1389)، خمسه، براساس نسخه وحید دستگردی، به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره.
نفیسی، سعید (1341)، محیط زندگی و احوال و اشعار رودکی، تهران: کتابخانه ابنسینا.
واحددوست، مهوش (1387)، نهادینههای اساطیری در شاهنامۀ فردوسی، تهران: سروش.
هامین آنتیلا ـ یاکو (1399)، خداینامگ: شاهنامۀ فارسی میانه، ترجمة مهناز بابایی، تهران: مروارید.
_||_