نقد تطبیقی کهن الگویی سفر دو قهرمان در رمان «وقتی نیچه گریست»
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
راحله عبداله زاده برزو
1
(بازنشستۀ دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان.)
الکلمات المفتاحية: نقد تطبیقی, «وقتی نیچه گریست», کهنالگو, سفر قهرمانی,
ملخص المقالة :
این مقاله با روش کتابخانه‌ای و با بهره‌گیری از توصیف و تحلیل، به نقد تطبیقی کهن‌الگوی سفر قهرمان در رمان وقتی نیچه گریست اثر اروین یالوم می‌پردازد. سفر قهرمانی، الگویی با سه مرحلۀ عزیمت، تشرف و بازگشت دارد. نیچه که برای معالجه پای در سفری بیرونی نهاده، درمان ناامیدی پزشکش را برعهده می‌گیرد. گره‌های ذهن برویر به یاری آموزه‌های فلسفی و جسارت خودافشایی، در سفری درونی گشوده می‌شود و از خلسه، بازمی‌گردد. نیچه با پرهیز از رازگویی، در تشرف متوقف مانده‌است. او با مشاهدۀ بهبودی برویر، با خودافشایی گره‌های ذهن خویش را می‌گشاید و به سلامت از تشرف می‌گذرد. برکتِ نهایی سفر برای هر دو قهرمان، پذیرش سرگذشت ناگزیر خویش است. آنان با بخشش، خدایگون شده و با رغبت، برای بازآفرینی زندگی، یکی به میان جمع و دیگری به خلوت خویش بازمی‌گردند. سفر دو قهرمان با کهن‌الگوی سفر مطابقت کامل دارد. فقط توالی مراحل در برخی قسمت‌ها رعایت نشده است.
_||_
