تحلیل ساختاری و مضمونی نمایش‌نامۀ "آرامسایشگاه" بهمن فرسی
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
سعید رمشکی
1
(دانشجوی کارشناس‌ارشد زبان و ادبیات فارسی)
جلیل شاکری
2
(استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان)
سهیلا فغفوری
3
(استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان)
الکلمات المفتاحية: نمایش‌نامه, بهمن فرسی, آرامسایشگاه, ساختار و محتوا,
ملخص المقالة :
بهمن فرسی یکی از پیش روان نمایش‌نامه نویسی و ادبیات نوین، با سبک خاص خود در نمایش‌نامۀ آرامسایشگاه، با تلفیقی از ساختار نمایش‌نامه های کلاسیک و تئاتر پوچی، دست به خلق اثری نو و تجربه ای تازه در دوران خود زده است. واژ ة خودساختۀ فرسی در عنوان نمایش‌نامه، حقیقت مانندی نمایش‌نامه، دیالوگ‌ها و گفتگوهایی که بیش‌تر شبیه مونولوگ هستند و مهم‌تر از همه مضمون نمایش‌نامه، آرامسایشگاه را به سمتی سوق می دهد تا تحول آشفته ای را که در جامعه رو به انفجار است زیر ذره بین قرار دهد. نویسندگان در پژوهش حاضر برآنند تا الگوی روایی و محتوای مضمونی نمایش‌نامه را موردنقد و بررسی قرار دهند تا نشان دهند که ساختار نمایش‌نامه از چه مدل و الگویی بهره گرفته است؟ عناصر پیرامتنی و درون متنی آن کدامند و گفتگوهای نمایشی از چه ویژگی هایی برخوردارند. در ضمن بررسی ساختار نمایش‌نامه به مضمون آن هم می پردازند.
