بازشناسی ویژگی‌های سبک هندی
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
حسین خسروی
1
(دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.)
الکلمات المفتاحية: سبک هندی, غزلِ سرد, شعر یأس‌آور, تکرارِ مضمون,
ملخص المقالة :
شعر فارسی در عهد صفوی با نام سبک هندی یا سبک اصفهانی شناخته می‌شود. شعری که در فاصله‌ی این صد و پنجاه سال در ایران و هند متداول بود با شعر فارسی دوره‌های قبل، چه از جهت فکر و چه از جهت زبان و شیوه‌ی بیان، تفاوت‌های آشکاری داشت. ویژگی‌های مهم شعر این دوره چنین اند؛ فکری: حرمان، جستجوی معنی بیگانه، تناقض، انعکاس اندیشه‌های عرفانی، مخالف خوانی. ادبی: اغراق، ابهام، حس آمیزی، تشخیص، تکرار (تکرارِ مضمون، مصراع، قافیه)، استفاده زیاد از تشبیه مرکب، وفور تشبیهات نو، غلبة اسلوب معادله، رواج غزل تعلیمی (غزل سرد)، ضعف در محور عمودی. زبانی: ورود واژگان جدید، افزایش بسامد بعضی واژگان، ساخت ترکیبات تازه، استفاده از لغات و اصطلاحات عامیانه.
_||_
