تحلیل سبک شناختی رمان اهل غرق منیرو روانی‌پور
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسیزینب خواجوند سریوی 1 , حسین حسن‌پور آلاشتی 2
1 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران (مسئول مکاتبات)
2 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران
الکلمات المفتاحية: ادبیات داستانی, سبک‌شناسی, منیرو روانی‌پور, اهل غرق,
ملخص المقالة :
منیرو روانی‌پور از نامدار‌ترین زنان داستان‌نویس است که از دهه شصت به خلق جدی آثار داستانی پرداخته و جایگاه معتنابهی در داستان‌نویسی معاصر ایران احراز کرده است. پس از مجموعه داستان کوتاه "کنیزو"(1367)، "اهل غرق" اولین رمان روانی‌پور است که به شیوه رئالیسم جادویی نگارش یافته است و توفیقات فراوانی را حاصل کرده است. در باب این اثر نقد و نظرهای فراوان ارائه شده امّا جای آن دارد که به طور مستقل در باب سبک این اثر تدقیق بیشتری صورت گیرد. لذا برآنیم تا در این مقاله مؤلفه‌های سبکی اهل غرق را در سه حوزه روایت، زبان و بلاغت مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد تا دانسته شود سبک عمومی این اثر چیست و شاخصه‌های سبکی روایی، زبانی و بلاغی(= ادبی) آن کدام است و چه نسبتی با ژانر اثر و نگرش نویسنده دارد؟
_||_
