تأثیر صنعت نفت ایران بر ساختار داستان کوتاه فارسی
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
شبنم حاتم‌پور
1
(استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران.)
ولی‌الله ظفری
2
(دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران.)
رضا کارگر کوتیانی
3
(مربی گروه تاریخ واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران)
الکلمات المفتاحية: صنعت نفت, ساختار داستان کوتاه, داستان نویسان جنوب,
ملخص المقالة :
با توجه به قدمت صدسالۀ صنعت نفت در ایران و گسترش این صنعت در نواحی جنوب و جنوب غربی ایران از جمله در استان‌های بوشهر، فارس و خوزستان، خواه ناخواه با صنعتی اثرگذار در جامعه روبه‌رو هستیم. تقابل دو فرهنگِ غرب و شرق در این مناطق، جلوه‌های خود را در فرهنگ، زبان و باورها نشان داده است. حضور اولیۀ کاشفان نفت در مناطق جنوبی، نوعی تلفیقِ فرهنگی و زبانی و اثرپذیری از آن در مردمان بومی این مناطق به‌وجود آورد. نویسندگانی که در حیطۀ ادبیات داستانی قلم زده‌اند و به نوعی ادبیات اقلیمی را رواج داده‌اند؛ یا از مردم بومی بوده‌اند و یا به دلیل اشتغال در شرکت نفت تحت تأثیر این فرهنگ التقاطی قرار گرفته‌اند و در داستان‌های کوتاه خود به شکل ناخودآگاه یا خودآگاهانه از چنین توانایی‌هایی بهره برده‌اند. در این مقاله بعضی ساختارهای داستان کوتاه دهه‌های بیست تا پنجاه که از صنعت نفت اثر پذیرفته‌اند، با دقت نقد و بررسی شده است. ساختارهای مورد مطالعه در این پژوهش زمینه، فضاسازی و درون‌مایه بوده‌اند و نتایج پژوهش نشان می‌دهد اثرات صنعت نفت به صورت زمینه‌های سیاسی و فرهنگی، ایجاد فضای خشم و نفرت، فضای پوچ‌گرایی و فضای امید و آرزو و مضامینی چون بی‌هدفی، شادی، مهاجرت، فقر و نداشتن امنیت شغلی در داستان‌های کوتاه منعکس شده است.
