بررسی زبان محاوره در مقالات شمس
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
عسکری ابراهیمی جویباری
1
,
مالک شعاعی
2
,
علی آسمند جونقانی
3
1 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران. (نویسنده مسئول)
2 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران.
3 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اسلام‌شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلام‌شهر، ایران.
الکلمات المفتاحية: سبک‌شناسی, محاوره, شمس و مقالات,
ملخص المقالة :
به واژه‌ها، اصطلاحات، تعبیرات، کنایات، ضرب المثل‌ها و عباراتی که در بین مردم کوچه و بازار رواج دارد، زبان محاوره می‌گویند. زبان محاوره در متون ادب پارسی دارای بازتاب گسترده‌ای است این مسئله، در متون عرفانی به ویژه در کلام شمس تبریزی بسامد بالایی دارد زیرا او مانند دیگر عرفا، برای تأثیر سخن خود به روح و روان مخاطب اندیشیده بدین سبب از مناسب ترین ابزار یعنی زبان محاوره برای روانی، سادگی و گیرایی سخنش استمداد جسته است. از سویی اوج غلیان درون، در عارف شیدایی چون شمس، ساختار زبان رسمی و هر چهارچوب دیگری را می شکند لذا اصطلاحات اهل بازار، قصه‌های عامیانه، اعتقادات عوام، کنایات، ضرب المثل‌ها، تلفظ‌های عامیانه، حتی خبیثات و القاب ناپسند و ... در کلام شمس تبریزی به وفور دیده می شود. این پژوهش با روش گردآوری اطلاعات اسنادی و کتاب خانه ای و به شیوۀ توصیفی- تحلیلی، مبانی زبان محاوره در مقالات شمس تبریزی را بررسی نموده و به سروده های شاعران بزرگ ادب فارسی نیز استناد کرده است.
_||_
