شاه گزینی در دوره ی اشکانیان
الموضوعات : تاریخ ایران اسلامی
محمدتقی فاضلی
1
(استادیارگروه تاریخ، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران.)
فرزانه احمدی
2
(دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ باستان، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران.)
الکلمات المفتاحية: اشراف, اشکانیان, شاهگزینی, گزارشهای تاریخی,
ملخص المقالة :
گزارش تاریخی نشان می دهد که در دوره نیرومندی دستگاه پادشاهی اشکانی، پادشاهان پیش از مرگ خود شاهزاده ای را به عنوان ولیعهد تعیین می کرده اند، و در دوره ناتوانی آن خاندان، بزرگان و اشراف خاندان های نژاد شاهنشاهی در گردهمایی خود، به خواست خویش از تخمه اشکانی را به تخت شهریاری می نشانده اند. از طرفی اندیشه ی شاه گزینی شاهنشاهی اشکانیان آمیخته از سه سنت کوچ گرایانه، هلنیستی و هخامنشی بود. اساس حکومت اشکانی میان این سه سنت و در واقع تلفیقی از این سه الگو می باشد. ارتباط تنگاتنگی میان این سه الگو در طول حکومت اشکانیان وجود داشت. انتخاب بزرگ قبیله به عنوان شاه و همچنین تعیین برادر شاه به عنوان جانشین، سنت کوچ گرایانه انتخاب یک شاه بود. از طرف دیگر تعلق داشتن منصب شاهنشاهی در یک خاندان اشکانی و موروثی بودن آن سنت برجای مانده از هخامنشیان است. کارکرد مجلس سنا نیز نشان از فرهنگ و نفوذ هلنیستی در ساختار حکومت اشکانیان است.
_||_
