تبیین چارچوب مفهومی حکمروایی خوب شهری مبتنی بر مدیریت یکپارچه شهری(نمونه موردی: کلان‌شهر تهران)

الموضوعات :

افشار ابدالی ¹ (دانشجوی دکترای شهرسازی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
حسین ذبیحی ² (دانشیار گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
حمید ماجدی ³ (استاد گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 11 الإثنين , جمادى الأولى, 1441 تاريخ التأكيد : 11 الإثنين , جمادى الأولى, 1441 تاريخ الإصدار : 26 الثلاثاء , جمادى الأولى, 1441

الکلمات المفتاحية: حکمروایی خوب شهری, مدیریت یکپارچه, واژگان کلیدی: حاکمیت بر مردم, چارچوب مفهومی, توزیع وزن,

ملخص المقالة :

چکیده هدف اصلی این پژوهش در تبیین چارچوب مفهومی مدیریت یکپارچه شهری مبتنی بر حکمروایی خوب شهر و نیز در وهله دوم تبیین روابط معناداری عوامل عملکردی، ساختاری و سازمانی مدیریت یکپارچه با توجه به اصول حکمروایی و تدقیق شاخص‌های مؤثر مدیریت یکپارچه شهری است. پژوهش حاضر به روش تحلیلی-توصیفی بوده به لحاظ هدف کاربردی محسوب شده که چارچوب‌های مفروض از طریق ساختار مقایسه‌ای دسته‌بندی شده است که مؤلفه، زیر مؤلفه و شاخص‌های اصلی استخراج شده است و در ادامه تمامی این شاخص‌ها از فیلتر همسانی، همپوشانی و یکپارچگی رد شده که این مقدار در فرم یکتایی به میزان 74 زیر مؤلفه و 13 شاخص تقلیل و تدقیق یافته است. برای ارزیابی و تحلیل زیر مؤلفه‌ها و شاخص‌های استخراجی، از روش توزیع وزن با احتساب روش دلفی، استفاده ‌شده است که در ابتدا با در نظر گرفتن میزان وزن برابر و بررسی اختلاف هر یک از آن‌ها را محاسبه شده و شاخص‌های با اولویت اصلی نظیر مشارکت، خدمات رسانی، شفافیت و اثر بخشی به‌ عنوان شاخص‌های مدنظر در نوع رصد و بررسی گروه‌های تخصصی در نهاد و ارگان‌های ذی ربط عنوان شده‌اند. مشخصاً بعد از تبیین این روابط و تحلیل و تعیین چارچوب ایدئال می‌توان راهکار و سیاست‌سازی لازم در جهت تصمیم‌سازی ارتقا حکمروایی خوب شهری تهران با توجه اصول مدیریت یکپارچه شهری انجام داد. در نهایت می‌توان در پژوهش‌های آتی، میزان توزیع وزن و اختلاف آن را با وضعیت کنونی شهر تهران با استفاده از منابع معرفی شده سنجش و نتایج را گزارش نمود.

المصادر:

Reference

Taqvaei, Ali Akbar and the Crown, the Prophet. 2009. An Introduction to Good Urban Governance - An Analytical Approach, Urban Management Quarterly, Spring 2009, Volume 7, Number 23, 45-58

Saeednia, Ahmad. 2003. Urban Management, Green Book, Volume XII. Tehran: Municipalities Publications

Shia, Ismail. 2003. "The Necessity of Urban Management Transformation in Iran." Journal of Geography and Development 60-83.

Latifi, Gholamreza. 2005. Urban Management. Tehran: Country and Municipalities Organization.

Meamarzadeh Tehran, Gholamreza, Ali Delavar, Mohammad Hossein Mohebian, and Seyed Ayraj Banai. "Managers window." Management Development 82: 64-67.

Baird, Ronald C. 2009. On a Strategic Framework for Performance Enhancement in Managing New Jersey’s Urban Coast. 1-11, Wilmington: Center for Marine Science University of North Carolina Wilmington. http://www.monmouth.edu.

Chakrabarty, B.K. 2001. "Urban Management; Concepts, Principles, Techniques and." Cities 18 (5): 331-345.

Graham, J., Plumptre, T. W., & Amos, B. 2003. Principles for good governance in the 21st century. Institute on governance Ottawa.

Lupala, John Modestus. 2015. "Urban Governance in the Changing Economic and Political Landscapes: A Comparative Analysis of Major Urban Centers of Tanzania," Current Urban Studies.

McGill, Ronald. 1998. "Urban Management in Developing Countries." Cities 15 (6): 463-471.

Mcgill, Ronald. 2001. "Urban Management Checklist." Cities 18 (5): 347–354.

Nallathiga, R. 2012. "Assessing the role of master plans and plan making in city development: Reform measures and alternate approaches." In Proceedings of the 60th annual congress of institute of town planners (India held at University of Mysore) 6–8.

Payne, J. W., Bettman, J. R., & Johnson, E. J. 1988. Adaptive strategy selection in decision making. Journal of Experimental Psychology: Learning, Memory, andCognition, 14(3), 534.

Schwedler, Hanns-Uve. 2011. Integrated Urban Governance, Metropolis, World Association of the Major Metropolises Senate Department for Urban Development. Berlin.

UN Habitat. 2010. Planning Sustainable Cities, Global Report on Human Settlements. London: United Nation Human Settlement Programme.

Wilde, A., Narang, S., Laberge, M., & Moretto, L. 2009. A users' guide to measuring local governance Retrieved

Wong, Siu-Wai, Bo-Sin Tang, and Basil Van Horen. 2006. "Strategic Urban Management in China: A Case Study of Guangzhou Development District." Habitat International 30: 645-667.

Hadi Zanouz, Behrouz and Afshin Barmakei (2011), Identification of Industrial Clusters in Tehran Province, Quantitative Economics Quarterly, Volume 8 - Number 1

Khoshklam Khosro Shahi, Parviz (2007), Urban Solidarity The Problem of Tehran Province Divisions, Program Quarterly, No. 222

Mahmoudi, Mohammad Javad (2009), Calculation of Human Development Index - Country, Tehran Province and Its Cities, Population Quarterly, Nos. 67 and 68

Saeednia, Ahmad (1989), Tehran City, Journal of Environmental Studies, Volume 15 - Number 15

Kazemi Tar, Taghi (2009), Earthquake Crisis Management in Tehran Metropolitan, Geographical Land Issue, No. 22

Pour Ahmad, Ahmad and Seyed Hossein Hataminejad and Iraj Ghasemi (2013), Tehran City Zoning Based on Social Demographic Indicators of Modernity, Urban and Regional Studies and Research, No. 19

Salimi Sobhan, MR (2014), Security and Sustainable Tourism Development (Case Study: Tehran City), Journal of Law enforcement Geography, No. 8