بازنمایی فضای اجتماعی شهری در ادبیات داستانی ایران معاصر
الموضوعات : مطالعات جامعه شناختی شهریمجید زمانی دهاقانی 1 , سعید معدنی 2 , شاپور بهیان 3 , حسین آقاجانی 4
1 - دانشجوی دکتری جامعهشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
2 - استادیار جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
3 - استادیار جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مبارکه
4 - استادیار جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
الکلمات المفتاحية: ادبیات داستانی, فضای اجتماعی شهر, عین گرایی دیالکتیکی, سیستم اطلاعات اجتماعی,
ملخص المقالة :
هدف این تحقیق پاسخ به این سؤال است که نویسندهی ادبیات داستانی معاصر ایران در تصویرسازی از تحولات فضای اجتماعی شهری، چگونه به تعاریف عناصر و شخصیت ها پرداخته است؟ به بیان دیگر، با در نظر گرفتن تعاریف مفاهیم معین و حساس در روش پژوهش طبیعت گرایانهی هربرت بلومر، آیا فضاهای اجتماعی منعکس شده در ادبیات داستانی ایران معاصر از یک فرآیند دیالکتیکی بین عناصر حقیقی جامعهی توصیف شده در داستان و ذهن نویسنده است یا از تعاریف منجمد و ثابت موجود در گفتمان های سیاسی و اجتماعی حاکم بر فضای عمومی و روشنفکری جامعه برگرفته است؟ جامعهی آماری مورد مطالعه مجموعه داستان های کوتاه و رمان های نوشته شده در دورهی معاصر ادبیات ایران است. منظور از دورهی معاصر از مقدمات بروز انقلاب مشروطه تا انقلاب بهمن 1357 است. نمونهی آماری شامل 2 نویسنده و 5 اثر داستانی است که بر اساس نظر 27 متخصص و با استفاده از روش دلفی انتخاب شده اند. مبنای روشی این پژوهش عین گرایی دیالکتیکی است. بر این مبنا و با استفاده از نظریات جرج زیمل، هنری لوفور و لوسین گلدمن و بسط هم زمان آن ها، به چارچوب تحلیلی دیالکتیکی منطبق با نوع پنجم دیالکتیک مورد تعریف ژورژ گورویچ با عنوان دیالکتیک چشماندازها یا تقابل مناظر می رسیم که بر اساس آن می توان با بررسی هر جزء از سیستم اجتماعی به رابطه های متقابل آن عنصر یا جزء با عناصر یا اجزاء دیگر رسید. با استفاده از این چارچوب تحلیلی، امکان قرار دادن داده های حاصل از پژوهش ها و هم چنین اطلاعات ارتباطی عناصر در کنار هم و ایجاد یک نظام یا سیستم اطلاعات اجتماعی را فراهم نمود و از طریق این سیستم به تحلیل کلی جامعه/متن دست یافت. آنچه می توان به عنوان نتیجهی کلی تحقیق و در جواب سؤال اصلی تحقیق ارائه نمود آن است که هیچ کدام از نویسندگان منتخب را نمی توان به طور مطلق دیالکتیک گرا یا برعکس نامید زیرا هر کدام از آثار آنان با توجه به موقعیت اجتماعی و زمان نگارش اثر و شرایط اجتماعی و فردی نویسنده و هم چنین نوع و حجم داستان، می تواند دارای خط سیر ساختاری متفاوتی باشد.
- اشمید، کارلو. (1393). متن سخنرانی در دانشگاه تهران در سال 1977، مجلهی دانشکدهی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، دورهی 19.
- پارسی، حمیدرضا. (1381). شناخت محتوای فضای شهری، مجلهی هنرهای زیبا، شمارهی 11.
- تنهایی، ح.ا. (1391). بازشناسی تحلیلی نظریههای مدرن جامعهشناسی، مدرنیته در گذار: نسل دوم 1960-1918، تهران: نشر علم.
- توسلی، محمود. (1386). طراحی فضای شهری، فضاهای شهری و جایگاه آنها در زندگی و سیمای شهری، تهران: انتشارات شهیدی.
- تولایی، نوین. (1387). فضای شهری و روابط اجتماعی-فرهنگی، مجلهی نامهی پژوهش فرهنگی، سال هفتم، شمارهی 5.
- حبیبی، محسن. (1389). قصهشهر، تهران، نماد شهر نوپرداز ایرانی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- حسینی، مریم، شهبازی، آرزو. (1392). نقد مارکسیستی رمان «همسایهها» احمد محمود، مجموعه مقالات هفتمین همایش پژوهشهای زبان و ادبیات فارسی، اسفند 1392، بندرعباس: انتشارات دانشگاه هرمزگان.
- راودراد، اعظم. (1382). نظریههای جامعهشناسی هنر و ادبیات، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- ساعدی، غلامحسین. (1356). گور و گهواره، تهران: انتشارات آگاه.
- ____________. (1379). واهمههای بینام و نشان، تهران: نشر ماه ریز.
- سلمانی، فضلاله؛ نصیریانی، خدیجه؛ اباذری، پروانه. (1387). تکنیک دلفی: ابزاری در تحقیق، مجلهی آموزش در علوم پزشکی، بهار و تابستان ۱۳۸۷.
- فریزبی، دیوید. (1385). زیمل: فضای اجتماعی شهر و کلانشهر، برگردان جمال خسروی، مجلهی راهبرد، شمارهی چهلودوم.
- ________ . (1385). فراغت و مدرنیته سودای گریز از روزمرگی مادی، برگردان جمال خسروی، مجلهی راهبرد، شمارهی 42.
- گلدمن، لوسین. (1371). جامعهشناسی ادبیات (دفاع از جامعهشناسی رمان)، ترجمهی محمدجعفر پوینده، تهران: نشر هوش و ابتکار.
- محمود، احمد. (1353). همسایهها، تهران: امیرکبیر.
- میرعابدینی، حسن. (1392). هشتاد سال داستان کوتاه ایرانی، چاپ چهارم، تهران: انتشارات کتاب خورشید.
- Lefebvre, H. (1991) The Production of Space, Oxford, Blackwell
- Simmel, George (1904) socaibilty, in Levine, D.N. (ed.), Chicago, unercity of Chicago
_||_