بررسی پیامدهای امنیتی عضویت ایران در معاهدات خلع سلاح و کنترل تسلیحات ( مطالعه موردی: معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای )
الموضوعات : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی
سیداصغر جعفری
1
(استادیار گروه دیپلماسی دفاعی دانشگاه مالک اشتر تهران)
علیرضا قاسمی
2
(کارشناس ارشد دیپلماسی کنترل تسلیحات)
الکلمات المفتاحية: امنیت, جمهوری اسلامی ایران, کنترل تسلیحات, خلع سلاح, معاهده منع گسترش,
ملخص المقالة :
یکی از روش‌های تقویت صلح و امنیت در سطح ملی و بین‌المللی، ایجاد توافقات خلع سلاح و کنترل تسلیحاتی می‌باشد. کنترل تسلیحات و خلع سلاح چه از نظر روند و چه از نظر مفاد و مقررات، ابزارهای پر اهمیت و تاثیر گذار در امنیت کشورها به شمار می‌آیند؛ زیرا موجب رفع ابهامات در رفتارهای نظامی و سیاست خارجی دولت شده و ثبات را افزایش می‌دهند. از سوی دیگر عضویت در این نوع از معاهدات پیامدهای امنیتی خاصی را به دنبال دارند، همچون معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای که باعث تحدید حاکمیت کشورها می‌شود. نوشتار حاضر با روش توصیفی – تحلیلی در پی نشان دادن پیامدهای امنیتی عضویت ایران در معاهدات خلع سلاح و کنترل تسلیحات می‌باشد. جمهوری اسلامی ایران با عضویت در سال 1968 به معاهده منع گسترش بار تعهدات امنیتی خاصی را پذیرفته است. این نوشتار با بررسی پیامدهای امنیتی عضویت ایران در معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای به این نتیجه می‌رسد که معاهده مذکور باعث تضعیف توان نظامی، علمی و صنعتی و از سوی دیگر به تضعیف و تحدید امنیت منجر می‌شود.
