تحلیل ورزش، حل منازعه و بازیگران؛ مقدمه‌ای بر دیپلماسی ورزشی

الموضوعات : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی

مسعود جعفری نژاد ¹ , امیررضا امامی ² , امیر باقرزاده چونقرالو ³ , ریحان اِرتُرک ⁴

1 - دانشیار، گروه علوم سیاسی واحد خوراسگان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان
2 - کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل، گروه حقوق و علوم سیاسی ، دانشکده حقوق و علوم سیاسی ، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
3 - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی، گروه حقوق و علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی و علوم اجتماعی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
4 - دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی و روابط بین الملل، گروه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، دانشکده اقتصاد و علوم اداری، دانشگاه اینونو،

تاريخ الإرسال : 19 الأحد , محرم, 1445 تاريخ التأكيد : 03 الإثنين , رجب, 1445 تاريخ الإصدار : 08 الأربعاء , جمادى الأولى, 1445

الکلمات المفتاحية: صلح, دیپلماسی ورزشی, حل منازعه, بازیگران دولتی, بازیگران غیردولتی ورزشی,

ملخص المقالة :

علیرغم شناخت روزافزون دیپلماسی ورزشی، درک جامع‌تری از تأثیر واقعی آن بر حل منازعه احساس می‌شود. این مطالعه به دنبال پرداختن به شکاف فعلی در ادبیات، با ارائه کاوشی ظریف در مورد نقش دیپلماسی ورزشی در چارچوب ورزش و حل منازعه است. سوال اصلی عبارتنداز: نقش دیپلماسی ورزشی در جهت حل منازعه برای بازیگران دولتی و غیردولتی چیست؟. فرضیه آن است که استقرار استراتژیک دیپلماسی ورزشی به عنوان یک ابزار موثر در ایجاد ارتباطات و تقویت گفتگو، در بستر حل منازعه بین طرف‌های درگیر عمل می‌کند. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که بازیگران دولتی نیز به جهت تحقق اهداف سیاست خارجی خود، از دیپلماسی ورزشی استفاده نموده تا که منافع مستقیم یا غیر مستقیم خود را تامین نمایند. در واقع برای دولت‌ها، همیشه بعد از بقا و امنیت ورزش در رتبه دوم قرار می‌گیرد و بازیگران غیردولتی نیز که غالباً به‌عنوان میانجی و با هدف ایجاد و ترویج صلح تأسیس شده‌اند، از دیپلماسی ورزشی در جهت رفع اصطکاک و حل منازعه بین بازیگران دولتی و غیر دولتی، ایجاد ثبات و تقویت صلح و نهایتا تامین امنیت انسانی، استفاده می‌نمایند. روش پژوهش کیفی، مبتنی بر توصیف- تحلیل، بوده و گردآوری داده‌ها از طریق منابع کتابخانه‌ای و مجازی صورت گرفته است.

المصادر:

-خبیری، محمد و فتاحی زاده، ابوذر (1398). «دیپلماسی ورزشی: ایجاب و تحدید یک مفهوم راهبردی سیاسی»، مطالعات راهبردی ورزش و جوانان، 18(43)، 164-143.

-زرگر، افشین (1394). «ورزش و روابط بین‌الملل؛ جنبه‌های مفهومی و تئوریک»، فصلنامه تخصصی علوم‌سیاسی، 11(31)، 48-7.

-ساروخانی، باقر (1381)، «روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی»، تهران: پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی.

-شاهرضایی، فاطمه و شیرزادی، رضا (1397). «ورزش، سیاست و روابط بین‌الملل»، فصلنامه مطالعات بین‌المللی، 15(3)، 152-117.

-صباغیان، علی (1394). «دیپلماسی ورزشی»، مطالعات فرهنگ و ارتباطات، 16(31)، 151-131.

-عابدی، احمد و شواخی، علیرضا (1388)، «مقایسه روش‌شناسی پژوهش کمی و کیفی در علوم رفتاری»، راهبرد، 19 (54)، 168_154.

-عبدی، کامبیز؛ طالب پور، مهدی و رنجکش، محمدجواد (1398). «تعیین جایگاه صلح بین‌المللی در مدل دیپلماسی ورزشی»، اولین همایش بین‌المللی ورزش و توسعه پایدار، دانشگاه کردستان، ایران.

-عبدی، کامبیز؛ طالب پور، مهدی؛ فولرتون، جیمی و رنجکش، محمدجواد (1397) با عنوان «شناسایی استراتژی‌های تبدیل منابع دیپلماسی ورزشی به برآمدهای مطلوب سیاسی از منظر نخبگان بین‌المللی»، دومین کنفرانس حکمرانی و سیاستگذاری عمومی، تهران.

-مختاری، سودابه و کشیشیان سیرکی، گارینه (1401). «تأثیر قدرت نرم دیپلماسی ورزشی بر روابط ایران و آمریکا: مطالعه موردی دیپلماسی کشتی (1998-2013)»، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین‌المللی، شماره 51 ، صفحات 100 – 89

-موسوی گرگری، سید شیما؛ بنار، نوشین و شفیعی، شهرام، (1401). «نقش دیپلماسی ورزشی در ارتقای تعاملات بین المللی(نظریه داده بنیاد)»، فصلنامه مطالعات مدیریت ورزشی، 14(72)، 146-115.

Allport, G. W., Clark, K., & Pettigrew, T. (1954). “The nature of prejudice.”, Cambridge, MA: Addison-Wesley.

Bercovitch, J., & Jackson, R. (2009). “Conflict Resolution in the Twenty-first Century: Principles, Methods, and Approaches.”, University of Michigan Press, Ann Arbor.

Bianco, C., & Sons, S. (2023). “More than a Game: Football and Soft Power in the Gulf.” The International Spectator. pp1-15.

Bogolyubova, N., Nikolaeva, Y., & Eltc, E. (2023). “Sports Relations Between Russia and Europe Through the Lens of Sport Diplomacy,” In, Proceedings of Topical Issues in International Political Geography. Radomir Bolgov, Vadim Atnashev, Yury Gladkiy, Art Leete, Alexey Tsyb, Sergey Pogodin, Andrei Znamenski ed TIPG 2021. Springer Geography. Cham: Springer Publishing. Pp. 346-359.

Brown, G. W, McLean, I., & McMillan, A. (2018). “The concise Oxford Dictionary of politics and International Relations.” Oxford University Press.

Chehabi, H. E. (2001). “Sport diplomacy between the United States and Iran.” Diplomacy and Statecraft, 12, no. 1, 89-106. Commission on Human Security. (2009). “Human security in theory and practice.”, The United Nations, Retrieved January

4, 2023. www.un.org/humansecurity. Colgan, A. L, Sturma, A., & Ayazi, M. (2018). “Rethinking Conflict: Its Role In Building Peace,” United States Institute of Peace.

Der Derian, J. (1987). “Mediating Estrangement: A Theory for Diplomacy.”, Review of International Studies, 13, no. 2, pp. 91–110. Dunning, E. (1990). “Sociological Reflections on Sport, Violence, and Civilization.”, International Review for the Sociology of Sport, 25, no. 1. pp .65-81. Espy, R. (1979). “The Politics of the Olympic Games. Berkeley.”, CA: University of California Press.

Ettinger, A. (2023). “Saudi Arabia, sports diplomacy and authoritarian capitalism in world politics.”, International Journal of Sport Policy and Politics. Pp. 1-17.

Friedman, T. (2007). “The World Is Flat: A Brief History of the Twenty-First Century.”, New York: Picador.

Forster, J. (2017). “Peace Through Sports: An Introduction To Sports Diplomacy.”, The Organization for World Peace (OWP). Retrieved January 4, 2023. https://theowp.org / reports /peace-through-sports-an-introduction-to-sports-diplomacy/.

Gluckman, M. (1973). “Sport and Conflict.” In Sport in the Modern World: Chances and Problems, ed. Ommo Groupe, Dietrich Kurz, and Johannes Marcus Teipel, Berlin, Germany: Springer, pp. 48–54.

Guiberteau, O. (2020). “Didier Drogba: How Ivory Coast striker helped to halt civil war in his home nation.”, Retrieved December 28, 2022, https:// www. bbc. Com /sport /football /52072592.

Hoberman, J. M. (1984). “Sport and Political Ideology.”, Austin, TX: University of Texas Press. Houlihan, B. (1994). “Sport and International Politics.” , New York: Harvester Wheatsheaf.

Imm, J. (2022). “Why is Conflict Resolution Important,” North Central College.

International Cricket Council. (2015). “Afghanistan Dare to Dream in Debut Win.”, ICC Cricket, Retrieved March 28, 2023 https://www.icc-cricket.com/news/181130.

International Olympic Committee (IOC). (2017). “Peace and development through sport.” Retrieved December 25, 2022, https://olympics.com/ioc/peace-and-development.

Jennings, Patrick. (2017). “Colin Kaepernick: From One Man Kneeling to a Movement Dividing a Country.” BBC, Retrieved March 20, 2023 https://www.bbc.com/sport/american-football/41530732.

Kobierecki, M. (2020). “Sports Diplomacy: Sports in the Diplomatic Activities of States and Non-State Actors.” Lexington Books.

Lee, H. M. (1998). “The Ancient Olympic Games: Origin, Evolution, Revolution.” Classical Bulletin, 74(2) . 129-141.

Lorenz, K. (2005). “On Aggression.”, Translated by Marjorie Kerr Wilson With a foreword by Julian Huxley, New York: Routledge.

Meier, K. V. (1981). “On the Inadequacies of Sociological Definitions of Sport.” International Review of Sport Sociology, 16(2). Pp. 79–102.

Moolakkattu, M. J. (2020). “Cricket Diplomacy and The India-Pakistan Peace Process.” Peace Review, 32(4), 426-433. Murray, S., &Yang, T. (2023). “Sports Diplomacy in the Pacific Region and the Sino-Australian Great Game.” In The

Geopolitical Economy of Sport: Power, Politics, Money, and the State, ed Simon Chadwick, Paul Widdop, and Michael M. Goldman pp. 262-270. Routledge.

Murray, S. (2022). “Sport, Diplomacy, and Rapprochement.” In The Oxford Handbook of Sport and Society, ed Wenner, Lawrence A, Oxford University Press. Pp 104-118.

Murray, S., & Haidley, Sh. (2022). “Sport, Conflict Resolution, and Diplomacy.” In Sport for Development and Peace: Foundations and Applications, ed. Robert E. Baker, Craig Esherick and Pamela Hudson Baker, ROWMAN & LITTLEFIELD. pp. 81-104.

Murray, S. (2018). “Sports Diplomacy: Origins, Theory and Practice.” London: Routledge. Murray, S.(2017). “Sports Diplomacy in the Australian Context: Theory into Strategy.” Politics and Policy, 45(5). Pp. 841-861

Murray, S., & Pigman, G. A. (2014). “Mapping the Relationship between International Sport and Diplomacy.” Sport in Society, 17, no. 9. Pp. 1098-1118.

Murray, S., Sharp, P., Wiseman, G., Criekemans, D., & Melissen, J. (2011). “The Present and Future of Diplomacy and Diplomatic Studies.” International Studies Review, 13(4). Pp. 709–28.

Næss, H. E. (2017). “Sandwiched between sport and politics: Fédération Internationale de l’Automobile.” Formula 1, and non-democratic regimes’. The International Journal of the History of Sport, 34(7–8): 1–19.

Postlethwaite, V., Jenkin, C., & Sherry, E.(2022). “Sport diplomacy: an integrative review.”, Sport Management Review, 26(3), 361-382.

Redeker, R. (2008). “Sport as an Opiate of International Relations: The Myth and Illusion of Sport as a Tool of Foreign Diplomacy.” Sport in Society, 11(4). Pp. 494-500.

Richmond, O., & Gëzim, V. (2022). “The Palgrave Encyclopedia of Peace and Conflict Studies.” Switzerland: Springer Nature.

Robertson, R. (2012). “Sports diplomacy in a conflict environment: The case for continued efforts in Afghanistan.” The Journal of Public Diplomacy, 3(1), pp.31-39.

Rofe, S. (2021). “Sport Diplomacy and Sport for Development SfD: A Discourse of Challenges and Opportunity.”, Journal of Global Sport Management, pp.1-16.

Rofe, S. (2018). “Sport and Diplomacy: Games within Games.” Manchester: Manchester University Press.

Schulenkorf, N., Sugden, J., & Sugden, J. (2016). “Sport for Conflict Resolution and Peace Building.” In Managing Sport Development: An International Approach, ed. Emma Sherry, Nico Schulenkorf, and Pamm Phillips, New York: Routledge. pp. 147-158.

Sharp, P. (2012). “Diplomacy in International Relations Theory and Other Disciplinary Perspectives.” In Diplomacy in a Globalizing World, ed. Pauline Kerr and Geoffrey Wiseman, London: Oxford University Press.

Sportanddev.org Community. (2020). “Non-state actors as game changers in sport diplomacy.” https://www.sportanddev.org/latest/news/non-state-actors-game-changers-sport-diplomacy.

Sugden, J. (2013). “The Ripple Effect: Critical Pragmatism, Conflict Resolution and Peace Building through Sport in Deeply Divided Societies.” In Global Sport-for-Development: Critical Perspectives, ed. Nico Schulenkorf and Daryl Adair, London: Palgrave Macmillan, pp. 79-96.

Sugden, J. (2010). “Critical Left-Realism and Sport Interventions in Divided Societies.” International Review for the Sociology of Sport, 45(3), pp. 258–272.

Thibodeau, D. (2020). “Sport diplomacy for development and peace.” Sportanddev.org. Trunkos, J., & Heere, B. (2017). “Sport diplomacy: A review of how sports can be used to improve international relationships.” Case studies in sport diplomacy. Pp.1-18.

Wani, H. A. (2011). “Understanding conflict resolution.” International Journal of Humanities and Social Science, 1(2). pp. 104-111.

Wen, Y. (2023). “Sports Diplomacy and International Relations of China.” In Routledge Handbook of Sport in China, ed. Fan Hong, Liu Li, Routledge, pp. 118-123.

Wiedemann, N. J., Pina e Cunha, M., & Clegg, S. R. (2021). “Rethinking resistance as an act of improvisation: Lessons from the 1914 Christmas truce.” Organization Studies, 42(4), 615-635.