چالش‌های همگرایی منطقه‌ای در آسیای جنوبی از منظر بین‌حکومت‌گرایی

الموضوعات : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی

هادی ناروئی ¹

1 - دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

تاريخ الإرسال : 18 الثلاثاء , ربيع الأول, 1445 تاريخ التأكيد : 03 الإثنين , رجب, 1445 تاريخ الإصدار : 08 الأربعاء , جمادى الأولى, 1445

الکلمات المفتاحية: آسیای جنوبی, بین‌حکومت‌گرایی, چالش‌های همگرایی منطقه‌ای, سیاست‌های امنیتی, منافع متضاد,

ملخص المقالة :

فرایند همگرایی در منطقه آسیای جنوبی با الهام از اتحادیه اروپا در اواخر قرن بیستم آغاز شد. برای دستیابی به این هدف و ترویج همگرایی نهادهای مانند سارک و بیمستِک تاسیس شدند؛ این ابتکارات در عمل نتوانستند دستاورد موفقی کسب کنند. از سال 2014 به بعد به دلیل احیا سیاست نخست همسایگی هند، بار دیگر چشم‌انداز مثبتی جهت همگرایی در منطقه آسیای جنوبی‌ ایجاد شد. با وجود انجام اقدامات متعدد و همچنین حضور هند در این منطقه به عنوان یک اقتصاد نوظهور جهانی، همگرایی منطقه‌ای در آسیای جنوبی تا به امروز موفق نبوده است. هدف این مقاله بررسی چالش‌های توسعه همگرایی منطقه‌ای در آسیای جنوبی است. با تأکید بر نظریه بین‌حکومت‌گرایی این فرضیه بررسی شده است که نه‌تنها اختلافات و منافع متضاد هند و پاکستان بلکه اختلافات و منافع متضاد هند و کشورهای کوچک آسیای جنوبی مانع از همگرایی در منطقه آسیای جنوبی شده است. برای بررسی فرضیه از روش فرضیه‌ای-قیاسی و داده‌های کتابخانه‌ای استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که سیاست‌های امنیتی و منافع فردی کشورهای منطقه از جمله هند از اهمیت بیشتری نسبت به همکاری اقتصادی و همگرایی در منطقه‌ برخوردار هستند.

المصادر:

-آقاجری، محمدجواد؛ رستمی‌فر، سیمین‌سادات (1391). «پیمان سارک و تاثیر آن بر منطقه‌گرایی»، مطالعات روابط بین‌الملل، 20(5)، 9-40.

-امیدی، علی (1388). منطقه‌گرایی در آسیا: نگاهی به سازمان‌های آسه‌آن، سارک و اکو، تهران: وزارت امور خارجه.

-تقی‌زاده انصای، مصطفی (1387). «سازمان همکاری منطقه‌ای آسیای جنوبی (سارک) و نقش آن در توسعه همکاری‌های منطقه‌ای»، فصلنامه تحقیقات حقوقی ایران و بین‌الملل، 4، 71-100.

-سازمند، بهاره (1386). «بررسی همگرایی اقتصادی در میان اعضای آسه‌آن از منظر بین‌حکومت‌گرایی»، سیاست خارجی، 20(3)، 499-532.

-سید احمد، فاطمی‌نژاد (1394). «منطقه‌گرایی نهادمحور در آسیای جنوبی: کارایی سمجی سارک، سپتا و سفتا»، رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، 44، 94-123.

-طاهری، ابراهیم (1400). «راهبرد شبکه‌سازی و جایگاه ج.ا.ا در سیاست خارجی هند در اوراسیا»، تحقیقات سیاسی و بین المللی، 49، 21-37.

-کریمی، مهدی؛ اصولی‌اودلو، قاسم؛ سیفی‌فرزاد، هادی؛ جعفرزاده، حسن (1401). «عدم شکل‌گیری همگرایی منطقه‌ای در جنوب شرق، جنوب، و جنوب غرب آسیا»، پژوهش‌نامه ایرانی سیاست بین‌الملل، 10(2)، 267-294.

-مشیرزاده، حمیرا؛ فاطمی‌نژاد، سید احمد (1392). «هند و پاکستان: مدیریت منازعه پس از 1998»، فصلنامه رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، 36 (5)، 47-78.

-مصفا، نسرین؛ نوروزی، حسین (1393). «مدیریت محیط امنیتی و افق منطقه‌گرایی در سارک»، فصلنامه سیاست،44(3)، 625-642.

-همیانی، مسعود (1401). «تحول در سیاست خارجی هند: از سیاست عدم تعهد تا چندهم‌سویی»، فصلنامه سیاست خارجی، 36 (1)، 55-88.

Ahmad, M. (2017). “SAARC Summits 1985-2016: The Cancellation Phenomenon”. IPRI Journal, 17(1), 43-71.

Ahmed, N. (2018). “Intraregional Trade within SAARC Nations-A Review”. Journal of Business Thought, 131-138.

Aryal, S. K. & Bharti, S. S. (2023). “Evolution of ‘India’s Neighbourhood First Policy’Since Independence”. Society, 60:224–232.

Aryal, S. K. & Nair, A. (2021). SAARC’S Dysfunctionality and China’s Foot at South Asia’s Door. South Asia Democratic Forum (SADF).

Bache, I., George, S. & Bulmer, S. (2010). Politics in the European Union. Uk: Oxford University Press.

Bagale, D. R. (2020). “Nepal–India Water Cooperation: Consequences of Mutuality or Hegemony?”. Water Policy, 22(6), 1098-1108.

Bhattacharjee, J. (2018). “SAARC vs BIMSTEC: The Search for the Ideal Platform for Regional Cooperation”. Observer Issue Brief, 226, 1-12.

Bishwakarma, J. K., & Hu, Z. (2022). “Problems and Prospects for the South Asian Association for Regional Cooperation (SAARC)”. Politics & Policy, 50(1), 154-179.

Chakma, B. (2018). “SAARC and Region-Building: Is South Asia a Region?”. Journal of the Indian Ocean Region, 14(2), 189-205.

Chakma, B. (2020). South Asian regionalism: The limits of cooperation. Bristol University Press

EFSAS (2022). “Indo-Pak Relations- A Brief History, European Foundation for South Asia Studies”, Available on: https://www.efsas.org/topics/indo-pak-relations.html

Gill, D. M. (2020). “Challenges to Regional Cooperation in South Asia: An Overview”. Journal of International Affairs, 3(1), 42-51.

Grossman, D. (2020). What China Wants in South Asia, ORF Issue Brief, Issue no. 368.

Hossain, D. (2021). “Bangladesh–China Relations in an Era of Globalisation: Dynamics and Challenges”. In Routledge Handbook on South Asian Foreign Policy (pp. 326-343). Routledge.

Huelshoff, M.G. (1994) “Domestic Politics and Dynamic Issue Linkage: A Reformulation of Integration Theory”. International Studies Quarterly, 38, No. 2: 255–279.

Jnawali, H. H. (2023). “Indian Intervention in Ethnic Movement of Nepal: Did Madheshi Lose or Gain?”. Ethnicities, 23(2), 235-257.

Karim, M. A. (2014). “South Asian Regional Integration–Challenges and Prospects”. Japanese Journal of Political Science, 15(2), 299-316.

Kathuria, S. (Ed.). (2018). A Glass Half Full: The Promise of Regional Trade in South Asia. Washington, DC: World Bank Publications.

Kumar, V. (2017). “Sub-regionalism in South Asia: A Case Study of the Bangladesh–Bhutan–Nepal–India Motor Vehicles Agreement”. Strategic Analysis, 41(1), 1-13.

Kumar, R. (2020). South Asia: Multilateral trade agreements and untapped regional trade integration. International Journal of Finance & Economics, 26(2), 2891-2903.

Kumar, HM. S. (2022). The India–Pakistan Sub-Conventional War: Democracy and Peace in South Asia. SAGE Publishing India.

Marjani, N. (2022). “Is Regional Integration Still Relevant for India in South Asia?”. The Diplomat, April 29. Available on: https://thediplomat.com/2022/01/is-regional-integration-still-relevant-for-india-in-south-asia-

Niemann, A. (2021). Neofunctionalism. In Riddervold, M., Trondal, J., & Newsome, A. (Eds.). The Palgrave handbook of EU crises, (pp. 115-133). Houndmills: Palgrave Macmillan.

Pattanaik, S. (2004). “Indo‐Pak Relations and the SAARC Summits”. Strategic Analysis, 28(3), 427-439.

Paul, A. (2020). “Regional Cooperation in South Asia: Exploring the Three Pillars of Regionalism and Their Relevance”. The Journal of Indian and Asian Studies, 1(02).

Quader, T. (2019). “India–Bangladesh Relations: With Special Reference to Narendra Modi’s Regime”. Journal of South Asian Studies, 7(3), 83-93.

Rao, P. V. (2012). “South Asia's Retarded Regionalism”. Journal of the Indian Ocean Region, 8(1), 37-53. Rosamond, B. (2000). Theories of European integration, New York, Martin’s Press

Sabharwal, S. (2022). India’s Pakistan Conundrum: Managing a Complex Relationship. Taylor & Francis.

Shishir, M. F. J., & Sakib, N. H. (2022). “How Interests and Ideas of a Dominant Actor Make a Big Difference: Analyzing India’s Role in SAARC and BIMSTEC”. Chinese Political Science Review, 1-23.

Söderbaum, F. (2012). “Theories of Regionalism”. In The Routledge handbook of Asian regionalism, ed. M. Beeson and R. Stubbs, 11–21. London: Routledge.

South Asia Economic Focus. (2019). Exports Wanted, Washington, DC: World Bank.

UNESCAP. (2017). Unlocking the Potential of Regional Economic and Integration in South Asia: Potential, Challenges and the Way Forward. New Delhi: United Nations publication.

United States Institute of Peace (2020). China’s Influence on Conflict Dynamics in South Asia, No. 4. Washington, USIP Senior Study Group Report.

World Bank (2023). “Why # One South Asia? The World Bank”. Available on: https://www.worldbank.org/en/programs/south-asia-regional-integration/trade

WTO (2023). World Trade Statistical Review 2023, Publication of World Trade Organization.

Xavier, C., & Sinha, R. (2020). “Regional Connectivity and India’s BIMSTEC Policy”. National Security, Vivekananda International Foundation Vol.III (1) pp.34-51.

Yhome, K and Maini, S. (2017). ORF Occasional Paper, Issue 135, 1-27.