بررسی اثر باکتری کشی سدیم دودسیل سولفات(SDS) بر روی تعدادی از باکتری های بیماری زای مواد غذایی در دمای معمولی و یخچال

الموضوعات :

سیاوش مکتبی ¹ , مهدی زارعی ² , رویا رستمی ³

1 - گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران
2 - گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران
3 - دانش آموخته دکتری دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران

تاريخ الإرسال : 18 الأربعاء , جمادى الأولى, 1438 تاريخ التأكيد : 28 الثلاثاء , رمضان, 1439 تاريخ الإصدار : 07 الثلاثاء , رمضان, 1439

الکلمات المفتاحية: سدیم دودسیل سولفات, اشریشیا کلی, لیستریا مونوسیتوژنز, استافیلوکوکوس اورئوس, سالمونلاتیفی موریوم,

ملخص المقالة :

سدیم دودسیل سولفات (SDS) یکی از میکروب کش‌های قوی آلکالین سولفاته است که امروزه در صنایع بهداشتی و آرایشی کاربرد دارد. در این مطالعه اثر باکتری کشی حداقل غلظت کشنده SDS بر روی 4 پاتوژن عمده مواد غذایی شامل اشرشیاکلی، سالمونلا تیفی موریوم، استافیلوکوکوس اورئوس و لیستریا مونوسیتوژنز در سرم فیزیولوژی مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا غلظت‌های متفاوتی از SDS تهیه و طبق روش‌های استاندارد MIC و MBC برای هر چهار باکتری محاسبه گردید. سپس اثر حداقل غلظت کشنده SDS بر زنده مانی باکتری‌های فوق در دمای 4 درجه و 25 درجه سانتی‌گراد در طی بازه‌های زمانی مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تعیین MIC و MBC نشان داد که اشرشیاکلی و سالمونلا تقریبا حساسیت یکسانی نسبت به SDS دارند در حالی که لیستریا مونوسیتوژنز نسبت به سایر باکتری‌ها حساسیت بسیار بیشتری نسبت به SDS دارد. میزان زنده مانی باکتری‌ها تحت شرایط سرد به مراتب بالاتر از شرایط معمولی 25 درجه است. SDS در دماها و زمان‌های مختلف نقش موثری در کاهش جمعیت این باکتری‌های بیماریزا دارد. افزایش دما باعث افزایش اثر ضد باکتریایی SDS می‌شود. ضمنا باکتری لیستریا مونوسیتوژنز در مقایسه با سایر باکتری‌های مورد مطالعه در برابر SDS بسیار حساس تر است. بنابراین با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، می‌توان از سدیم دودسیل سولفات برای کاهش جمعیت باکتری‌های بیماری زا خصوصا لیستریا مونوسیتونز بر روی سطوح، مواد غذایی و تجهیزات استفاده کرد.