مقایسه اثر درمانی عسل با گلوکانتیم بر لیشمانیوز جلدی در مدل آزمایشگاهی و انسان
محورهای موضوعی : پژوهش های بالینی دام های بزرگ
کلید واژه: عسل, گلوکانتیم, موش سوری, لیشمانیوز جلدی,
چکیده مقاله :
سالک بیماری است که ضایعات بصورت پاپول قرمز رنگی شروع می شود و سپس به تدریج بزرگ و در نهایت به شکل پلاک زخمی در می آید. دوره طولانی درمان، مقاوت دارویی، کندی بهبود ، عود بیماری و شکست درمان، عوارض روش های درمانی شیمیایی و دردناک بودن آنها هزینه بالای تهیه دارو ازجمله دلایل انجام این تحقیق می باشد. 30 سر موش سوری با لیشمانیا ماژور (MHOM-ER-75-ER) آلوده شده و جهت تایید ابتلا از نمونه زخم ها در محیط های NNN و RPMI-1640 کشت داده شد.20 نمونه تحت درمان با عسل و 10 نمونه بعنوان گروه کنترل مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین 24 نفربیمار، در دو گروه 12 نفری گروه الف- ( درمان با عسل ) و ب- (درمان با گلوکانتیم) مورد بررسی قرار گرفتند. زخم 20 سر از موشهای تحت درمان با عسل بطور میانگین در 19-18روز بهبود یافت. کاهش روزانه قطر زخم3/0-4/0 میلی متر بود. ازگروه کنترل 3 سر تلف و بقیه طی 70 روز بهبود نسبی نشان دادند. در بیماران تحت درمان با عسل مدت زمان درمان در9 نفر بین 25-23 روز و در3 نفردیگر زخم ها ما بین 38-34 روز بهبود یافت. اما در بیماران تحت درمان با گلوکانتیم زخم های 7 نفر مابین 160 تا 180 روز و 5 نفر دیگر درطی 230-220 و بطور میانگین در 198 روز التیام پیدا نمود. همجنین در افراد تحت درمان با عسل، قطر هاله زخم سریع تر از بیماران تحت درمان شیمیایی از گسترش باز ایستاد. در این بررسی عسل می تواند جایگزین مناسبی در مقایسه با گلوکانتیم در بهبود زخم های پوستی و اسکار ناشی از سالک باشد.
Cautaneous Leishmaniasis show different form of clinical sign, the wound getting larger gradually and plague wound at the end will appear at the bite site. Long term treatment, drug resistance, delay in healing, treatment with chemical drug, there side effect, painful, high cost medication are the main reason of this research in comparison with Glucantime. Number of 30 mice with samples of Leishmania prepared infected and to determine the incidence of ulcers, they in the environment of cultured NNN and RPMI. Following’s a culture we have. Of the 30 samples 20 samples treated with honey, 10 samples were selected as controls. By the legal permission and application forms prepared from before, 24 patients, preparing biopsy and culture test (NNN) from there wound, divided in 2 groups, a group (treatment with honey) and B (treatment with glucantime) were under study. Total 30 samples of animals with wounds treated with Leishmania and extract them to count the number 8 for 18 days; 16 days and 5 number 7 number average length of 22 days and recovered in 18-19 days. Diameter 4/0-3/0 mm ulcer rate was reduced daily. 10 control samples number 3 and the rest died within 70 days showed partial improvement. Wound healing of the patient in group A show more affective in comparison with chemical drug ,the healing period of honey on the leishmaniasis infection of 9 patient average time were between 23 to 25 days and in 3 others patient of this group were between 34 to 38 days, In group B healing period of the wound of 7 patient were between 160 to 180 days and 5 other patient of this group there wound heal after 220-230 day. The other founding, regarding the control of diameter of the wound in the patient those person how had used honey there wound diameter extension were stop much more sooner than those patients had chemical drug. The honey (combinational of drug) used in this study can be suitable replacer drug against chemical drug treatment. Also the honey able to improve scar of Salak.
1- اردهالی، ص. رضایی، ح. ندیم، ا. (1363): انگل لیشمانیاو لیشمانیوزها. تهران: مرکز نشردانشگاهی، 161.
2- اصیلیان، ع. (1371): لیشمانیوز جلدی (سالک). انتشارات دانشگاه علوم پزشکی اصفهان38 -40 و 55-54.
3- حاتم، ع. اردهالی، ص. سجاوی، س. م. معتضدیان، م. ح. فکور، ز. (1378): روش‌های جداسازی و شناسایی انگل لیشمانیا. شیراز. انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز 39-38
4- زعیم، م. سیدی رشتی، س. صائبی، م. (1370): کلیات حشره‌شناسی پزشکی، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران
5- قوامی، م، (1377): حشره‌شناسی پزشکی، چاپ اول، انتشارات زنگان، 46-69.
6- Chan- Bacab M. J., (2003): Variation of Leishmanicidal activity in four populations of Urechites and rieuxii. J. E. Thonpharmacol. 86: 243-47.
7- Dowlati, Y., (1997): Cutaneous leishmaniasis: Clinical aspect. Clin. Dermatol. 14: 425-31.
8- Evans, D. A., (1989): Handbook on isolation, characterization and cryopreservation of Leishmaina, UNDP/ World Bank/ Who special program for research and training in tropical disease (TDR) 1211 Geneva, Switzerland.
9- Ferreia, I. C. P., Lonardoni, M. V. C., Machado, G. M. C., Leon, L. L., Filho, L.G., Pinto, L.H.B., Oliveira, A.J.B.d.,(2004): Antileishmanial activity of alkaloidal extract from Aspidosperma ramiflorum. Mem. Inst. Oswaldo. Cruz. 99 (3): 325-327.
10- Hobal, F. M, Burrows, C. E. , Movat, H. Z., (1976): Generation of Skin in by plasma Kallikre in and plasmin. In Sicutueri F, Black N, Haberland GL , editos. Skin: pharmacodynamic and biological role. New York: plenum press 23-36.
11- Norris, D.A., Clark R.A.F., Swidart, L.m. (1988): Fibronectin Fragments are chemotactic for human peripheral blood monocytes. J. Immunol., 12q: 1612-180.
12- Puentes, F. ,Guzman, F., Marin, V., (1999): Leishmania;fine mapping of the Leishmanolysin molecules concervedcorre domains involved in binding and internalization. Exp. Parasititol., 93:7-22.
13- Simpson, D.M. , Ross, R., (1972): The neutrophilic leukocyte in wound repair. A study with anti netrophil serum. J. Clin. Invest. S1: 2009-23.
14- Suarez, A.L., ( 2003): Bioflavonoid from Pod calyx loranthoides. Fitoterapia74: 473-75.
15- Weniger, B., (2001): Antiprotozoal activities of Colombian plants. J. Ethnopharmacol. 78: 193-200.
_||_