ردیابی ویروس لکه سفید در منابع وحشی سایت پرورش میگو بویرات استان بوشهر
محورهای موضوعی :
ویروس شناسی
رضا سلیقه زاده
1
,
رضا موسائی
2
,
بهنام پدرام
3
1 - گروه دامپزشکی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران
2 - دانش آموخته دکترای عمومی دامپزشکی ،گروه دامپزشکی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران
3 - استاد یار،گروه دامپزشکی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران
تاریخ دریافت : 1401/12/23
تاریخ پذیرش : 1402/03/24
تاریخ انتشار : 1401/12/01
کلید واژه:
بویرات,
منابع وحشی,
میگوی وانامی,
بیماری لکه سفید,
واکنش زنجیره ای پلیمراز,
چکیده مقاله :
بیماری های میگو یکی از محدودیت های عمده برای افزایش تولید میگو هستند و عامل بیماری لکه سفید مهم ترین ویروس بیماریزا در میگوها می باشد که سبب بروز خسارت جبران ناپذیری به صنعت پرورش میگو شده است. از این رو هدف از انجام مطالعه حاضر، ردیابی ویروس لکه سفید در منابع وحشی سایت پرورش میگوی بویرات استان بوشهر بود. مطالعه حاضر در مجتمع پرورش میگوی بویرات استان بوشهر با نمونه برداری از منابع وحشی در مراحل آماده سازی، پرورش و برداشت از استخرها انجام شد. از 20 نمونه منبع وحشی جمع آوری شده شامل سه نمونه میگوی هرز، یک نمونه ماهی حسون، یک نمونه ماهی گمگام، ده نمونه خرچنگ گلی، دو نمونه خرچنگ آبی و دو نمونه پست لارو میگوی وانامی استخراج DNA صورت پذیرفت و تشخیص ویروس لکه سفید با آزمایش PCR انجام گردید. نتایج بدست آمده در مطالعه حاضر حاکی از آن بود که بیشترین موارد مثبت به ترتیب مربوط به مرحله پرورش (3/83 درصد) و مرحله برداشت (6/28 درصد) بود و در مرحله آماده سازی فراوانی بیماری صفر درصد بود. در مجموع 35 درصد موارد (میگوی هرز، خرچنگ آبی کوچک و خرچنگ گلی کوچک) به بیماری لکه سفید آلوده بودند. بیشترین فراوانی آلودگی به ویروس مذکور به ترتیب در میگوی هرز (100 درصد)، خرچنگ آبی کوچک (100 درصد)، و خرچنگ گلی کوچک (3/33 درصد) بود. در مجموع بین تمامی گونه های مورد مطالعه، 25 درصد آلودگی به بیماری لکه سفید مشاهده شد. با توجه به نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر، جهت جلوگیری از آلودگی در استخرهای پرورش میگو استفاده از روش های مدیریتی مختلف جهت جلوگیری از ورود منابع وحشی به استخرها توصیه می شود.
منابع و مأخذ:
صیدی، آ. سیمرونی، م.م. گرامی نیا، ا. (1388). بررسی ویروس بیماری لکه سفید(WSSV) در منابع وحشی استان بوشهر به وسیله PCR. اولین کنگره ملی علوم آزمایشگاهی دامپزشکی، تهران، 1388. https://civilica.com/doc/921785/
2.غلامحسینی، ا. محمدی، ع. اکبری، س. اخلاقی، م. احمدی، ن. (1397). شناسایی بیماری لکه سفید در میگوی وحشی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) استان سیستان و بلوچستان. علوم درمانگاهی دامپزشکی ایران، دوره 12، شماره 1، صفحات 109-101.
3.قره وی، ب. افشارنسب، م. آفتابسوار، ی. صادقی، م.م. رادخواه، ک. (1388). بیماری لکه سفید میگو در میگو های وحشی سفید هندی آبهای ساحلی هرمزگان در ایران. تحقیقات دامپزشکی و فرآوردههای بیولوژیک، دوره 22، شماره 4، صفحات 28-22.
Bell, T.A.L. Bell, D.V.T.A. Lightner, D.V. (1988). A handbook of normal penaeid shrimp histology. 1th Louisiana: 21:5.
Budi, Y.P. Lin, L.C. Chung, C.H. Chen, L.L. Jiang, Y.F. (2022). Three-dimensional investigations of virus-associated structures in the nuclei with white spot syndrome virus (WSSV) infection in red swamp crayfish (Procambarus clarkii). Animals (Basel) 12:1730.
Chakraborty, A. Otta, S. Joseph, B. Kumar, S. Hossain, M.S. Karunasagar, I. Venugopal, M. Karunasagar, I. (2002). Prevalence of white spot syndrome virus in wild crustaceans along the coast of India. Current Science 82:1392- 1397.
Chapman, R.W. Browdy, C.L. Savin, S. Prior, S. Wenner, E. (2004). Sampling and evaluation of white spot syndrome virus in commercially important Atlantic penaeid shrimp stocks. Diseases of Aquatic Organisms 59:179-158.
Chou, H. Huang, C. Lo, C. Kou, G. (1998). Studies on transmission of white spot syndrome associated baculovirus (WSBV) in Penaeus monodon and P. japonicus via waterborne contact and oral ingestion. Aquaculture 164:263-276.
De la Peña, L.D. Lavilla-Pitogo, C.R. Villar, C.B. Paner, M.G. Sombito, C.D. Capulos G,C. (2007). Prevalence of white spot syndrome virus (WSSV) in wild shrimp Penaeus monodon in the Philippines. Diseases of Aquatic Organisms 77:175-179.
Dhar, A.K. Cowley, J.A. Hasson, K.W. Walker, P.J. (2004). Genomic organization, biology, and diagnosis of Taura syndrome virus and yellowhead virus of penaeid shrimp. Advances in Virus Research 63:353.
East, I.J. Black, P.F. McColl, K.A. Hodgson, R.A.J. Bernoth, E.M. (2004). Survey for the presence of white spot syndrome virus in Australian crustaceans. Australian veterinary journal 82:236-240.
FAO. (2004). Health management and biosecurity maintenance in white shrimp (Penaeus vannamei) Hatcheries in Latin America. FAO Fisheries Technical Paper. No. 450. Rome: 58.
13-Flegel, T.W. Itsathitphaisarn, O. (2016). Review of current disease threats for cultivated penaeid shrimp in Asia. Aquaculture 452:69-87.
Flegel, T.W. Lightner, D.V. Lo, C.F. Owens, L. (2008). Shrimp disease control: past, present and future. Diseases in Asian Aquaculture VI. Fish Health Section, Asian Fisheries Society, Manila, Philippines, 505:355-378.
Hasan, M.M. Hoque, M.N. Ahmed, F. Haque, M.I. Sultana, M. Hossain, M.A. (2022). Circulating phylotypes of white spot syndrome virus in Bangladesh and their virulence. Microorganisms 10:191.
16-International Office of Epizootics. Aquatic Animal Health Standards Commission. (2019). Manual of diagnostic tests for aquatic animals. Office international des épizooties.
Li, D.L. Yang, M.H. Liu, L.K. Meng, C. Li, M.Q. Liu, H.P. (2022). Invasion and propagation of white spot syndrome virus: hijacking of the cytoskeleton, intracellular transport machinery, and nuclear import transporters. Journal of Virology 96:e0220521.
Madhavi, R. Janakiram, P. Jayasree, L. Murthy, P.S.N. (2002). Occurrence of concurrent infections with multiple viruses in Penaeus monodon from culture ponds of north coastal Andhra Pradesh. Current Science 82:1397-1400.
Mondal, D. Mandal, N. (2020). Ecological perspective of disease-resistance prevalence in Penaeus monodon. Transboundary and Emerging Diseases 67:3049-3055.
Nakano, H. Koube, H. Umezawa, S. Momoyama, K. Hiraoka, M. Inouye, K. Oseko, N. (1994). Mass mortalities of cultures kuruma shrimp, Penaeus japonicus, in Japan in 1993: epizootiological survey and infection trials. Fish Pathology 29:135-139.
Rozenberg, A. Brand, P. Rivera, N. Leese, F. Schubart, C.D. (2015). Characterization of fossilized relatives of the white spot syndrome virus in genomes of decapod crustaceans. BMC Ecology and Evolution 15:142.
Takahashi, Y. Itami, T. Kondo, M. Maeda, M. Fujii, R. Tomonaga, S. Supamattaya, K. Boonyaratppalin, S. (1994). Electron microscopic evidence of bacilliform virus infection in kuruma shrimp (Penaeus japonicus). Fish Pathology 29:121-125.
Tang, K.F.J., Navarro, S.A., Pantoja, C.R., Aranguren, F.L., Lightner, D.V. (2012). New genotypes of white spot syndrome virus (WSSV) and taura syndrome virus (TSV) from the Kingdom of Saudi Arabia. Diseases of Aquatic Organisms 99:179–185.
Tendencia, E.A. Bosma, R.H. Verreth, J.A.J. (2011). White spot syndrome virus (WSSV) risk factors associated with shrimp farming practices in polyculture and monoculture farms in the Philippines. Aquaculture 311:87-93.
Vaseeharan, B. Jayakumar, R. Ramasamy, P. (2003). PCR-based detection of white spot syndrome virus in cultured and captured crustaceans in India. Letters in Applied Microbiology 37:443–447.
Walker, P.J. Winton, J.R. (2010). Emerging viral diseases of fish and shrimp. Veterinary Research 41:51.
Wang, W.J. (2020). Evaluation and ecological safety of the proliferation and release of Chinese shrimp. Section 4 Analysis and evaluation of the effect of artificial proliferation and release on pathogen microbial transmission. Beijing: China Agricultural Press: 120:30.
Xu, T. Shan, X. Li, Y. Yang, T. Teng, G. Wu, Q. Wang, C. Tang, K.F. Zhang, Q. Jin, X. (2020). Investigation of white spot syndrome virus (WSSV) infection in wild crustaceans in the Bohai Sea. bioRxiv 12:1-15.
Zhang, Q.L. Xu, T.T. Wan, X.Y. Liu, S. Wang, X.H. Li, X.P. Dong, X. Yang, B. Huang J. (2017). Prevalence and distribution of covert mortality nodavirus (CMNV) in cultured crustacean. Virus Research 2:113-119.
Zhu, F. Twan, W.H. Tseng, L.C. Peng, S.H. Hwang, J.S. (2019). First detection of white spot syndrome virus (WSSV) in the mud shrimp Austinogebia edulis in Taiwan. Scientific Reports 9:18572.