اثر ضدباکتریایی اسانس گل و عصارۀ اندام های گیاهی سرخارگل بر باکتری Pectobacterium caratovorum subsp. caratovorum در شرایط آزمایشگاه

محورهای موضوعی : دو فصلنامه تحقیقات بیماریهای گیاهی

سودابه اندرگانی ¹ , سلیمان جمشیدی ² , مهدی اورعی ³

1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد میانه، میانه، ایران
2 - استادیار و عضو باشگاه پژوهشگران و نخبگان دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه، میانه، ایران
3 - استادیار، گروه علوم باغبانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد میانه، میانه، ایران

تاریخ دریافت : 1393/08/26 تاریخ پذیرش : 1393/08/26 تاریخ انتشار : 1393/09/01

کلید واژه: سرخارگل, فعالیت ضدباکتریایی, حداقل غلظت کشندگی و حداقل غلظت بازدارندگی,

چکیده مقاله :

امروزه مهار زیستیعواملبیماری‌زایگیاهیباهدفکاهشتهدیدات زیست محیطی و خطرات آفت کش هایشیمیایییکاولویتمی‌باشد. در این راستا، استفادهازکارآییضدمیکروبیموادگیاهی درسال های اخیر موردتوجهقرارگرفتهاست. هدف این مطالعه ارزیابی اثر فرآورده های گیاهی به‌دست آمده از گیاه سرخارگل روی باکتری بیماری‌زای گیاهیPectobacterium caratovorum subsp. caratovorum عامل پوسیدگی نرم سیب زمینی بود. عصاره های گل، برگ، ساقه و ریشه به روش خیساندن با حلال های آب، استون، اتانول، متانول و کلریدریک اسید به دست آمده و با دستگاه روتاری در خلا تغلیظ شد و اسانس گل با دستگاه کلونجر استخراج شد. فعالیت ضدباکتریایی عصاره ها و اسانس سرخارگل علیه این باکتری در آزمایشگاه و با روش انتشار دیسک و تعیین حداقل غلظت بازدارندگی و کشندگی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که حساسیت باکتری به اسانس گل بیش از عصاره های سایر اندام ها بود. عصاره حاصل از ریشه نسبت به عصاره های به دست آمده از سایر قسمت های گیاه بازدارندگی بیشتری داشت. همچنین عصاره های استونی و آبی اثر چندانی بر باکتری از خود نشان ندادند. عصاره‌های برگی نیز بیشتر از این که کشنده باشند، دارای خاصیت بازداری از رشد بودند. با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد مواد گیاهی به  دست آمده از سرخارگل می تواند کارآیی بالقوه قابل ملاحظه ای روی این باکتری داشته و در آینده برای مهار زیستی این باکتری مد نظر قرار داده شود.

چکیده انگلیسی:

Recently, plant pathogen’s biocontrol is a priority considering hazards and environmental threats of chemical pesticides. Using plant materials as antimicrobes has typically attracted many attentions. The aim of current study was evaluation of plant materials obtained from purple coneflower against Pectobacterium caratovorum subsp. caratovorum the casual agent of potato soft rot. Aqueous, acetone, methanol, ethanol and HCl extracts of coneflower root, stem, leaf and flower were obtained byrotary set while flower essential oils were extracted using Clevenger apparatus. The antimicrobial activity of coneflower extracts and essential oil was evaluated in laboratory with disc diffusion and minimal inhibitory and bactericidal concentration methods. The bacterium was more sensitive to flower essential oil than extracts. Root extracts were more inhibitory compared with other organs’ extracts. Also, aqueous and acetone extracts had very limited antibacterial activities on studied bacterium. Leaf extract possessed more growth inhibitor characteristic rather than bactericide traits. Regarding the results, plant materials obtained from coneflower could be a potent candidate against potato soft rot bacterium and might be considered as a promising biocontrol agent in the future.
 

منابع و مأخذ:

1. Afzal AM, Rahber-Bhatti MH and Aslam M. 1997. Antibacterial activity of plant diffusate against Xanthomonas campestris subsp. citri. International Journal of Pest Management 43: 149–153.


2. Alishahi M, Mesbah M, Namjouyan P, Sabzvaryzadeh M and Razi-Jalali M. 2013. Comparison of the effects of some chemical and herbal immune stimulators on Oscar fish (Astronotus ocellatus). Journal of Iranian Veterinary Medicine 8: 67–58.


3. Bany J, Siwicki AK, Zdanowska D, Sokolnicka I, Skopińska-Rózewska E and Kowalczyk M. 2003. Echinacea purpurea stimulates cellular immunity and anti-bacterial defence independently of the strain of mice. Journal of Veterinary Science 6: 3–5.


4. Cowan MM. 1999. Plant products as antimicrobial agents. Clinical Microbiology Reviews, 12: 564–582.
   
   
   1. Ghaemi A, Soleyman Jahi H, Farshbaf Moghaddam M, Yazdani N and Zaki Dizaji H. 2006. Evaluation of antiviral potential of coneflower foliage in controlling of Herpes simplex virus (type I) human virus. Hakim 4: 59–64.
   
   


5. Hassanzadeh N. 2005. Technology of natural plant materials, emphasizing on fire blight disease. Agricultural Science 11: 58–53.


6. Hayward AC. 1991. Biology and epidemiology of bacterial wilt caused by Pseudomonas solanacearum. Annual Review of Phytopathology 29: 65–84.


7. Hooker WJ. 1981. Compendium of Potato Diseases. Minnesota: APS Press. 125 p.


8. Izadi Z, Soroushzadeh A, Modarre Sanavi SAM, Esna-Ashari, M and Davoudi P. 2012. Identify the chemical composition of the essential oil of Echinacea (Echinaceae purpurea L.) and evaluation of its antimicrobial activity against a number of bacterial strains. Southern Medical Journal. 12 p.


9. Lee TT, Huang CC, Shieh XH, Chen CL, Chen LJ and Yu B. 2010. Flavonoid, phenol and polysaccharide contents of Echinacea purpurea L. and its immunostimulant capacity in vitro. International Journal of Environment and Sustainable Development 1: 5–9.


10. Merali S, Binns S, Paulin-Levasseur M, Ficker C, Smith M, Baum, B, Brovelli, E. and Arnason, JT. 2003. Antifungal and anti-inflammatory activity of the genus Echinacea. Pharmaceutical Biology 41: 412–420.


11. O’Hara M, Kiefer D, Farrel K and Kemper K. 1998. A review of 12 commonly used medicinal herbs. Archives of Family Medicine 7: 523–35.


12. Omidbeigi, R. 2010. Processing of medicinal plants. First edition, Astane Qodse Razavi Publisher 423 pp.
    
    
    1. Rodriguez DJ, Castillo DH, Garcia RR and Sanchez JLA. 2005. Antifungal activity of Aloe vera pulp and liquid fraction against plant pathogenic fungi. Industrial Crops and Products21: 81–87.
    
    
    2. Sabouri Z, Barzegar M, Sahari MA, Naghdi Badi H. 2012. Antioxidant and antimicrobial potential of Echinacea purpurea extract and its effect on extension of cake shelf life. Journal of Medicinal Plants 11: 28–40.
    
    
    3. Savage TF, Cotter PF and Zakrzewska EI. 1996. The effect of feeding mannan oligosaccharide on immunoglobulins, plasma IgG and bile IgA, of Wrolstad MW male turkeys. Poultry Science 75: 143–148.
    
    
    4. Schulte KE, Rucker G and Perlick J. 1967. The presence of polyacetylene compounds in Echinacea purpurea and Echinacea angustifolia DC. Arzneimittelforschung 17: 825–829.
    
    
    5. Sharma SM, Anderson M, Schoop SR and Hudson JB. 2010. Bactericidal and anti-inflammatory properties of a standardized Echinacea extract (Echinaforce): dual actions against respiratory bacteria. Phytomedicine 17: 563–568.
    
    
    6. Sloley BD, Urichuk LJ, Tywin C, Coutts RT and Shan JJ. 2001. Comparison of chemical components and antioxidant capacity of different Echinacea species. Journal of Pharmacology and Pharmacotherapeutics 53: 849–857.
    
    
    7. Shahidi SM, Jamshidi S and Torani M. 2013. Antibacterial potential of five lichens species from Arasbaran on Dikeria chrysanthemi potato rot causal agent in laboratory and greenhouse conditions. Modern Science of Sustainable Agriculture 8: 55–65.
    
    
    8. Tepe B, Donmez E, Unlu M, Candan F, Daferera D. and Vardar-Unlu G. 2004. Antimicrobial and antioxidative activities of the essential oils and methanol extracts of Salvia cryptantha (Montbret et aucher ex Benth.) and Salvia multicaulis (Vahl). Food Chemistry 7: 519–525.
    
    
    9. Varns JL, Schaper LA, Preston DA. 1985. Potatoes losses during the first three months of storage for processing. American Potato Journal 62: 91–99.