ارزیابی برخی قارچکشهای رایج در کنترل سفیدک داخلی خیار گلخانهای ناشی از Pseudoperonospora cubensis Rostovzev.
محورهای موضوعی : دو فصلنامه تحقیقات بیماریهای گیاهیبهنام پوزشی میاب 1 * , سید رضا فانی 2
1 - استادیار، گروه بیماری شناسی گیاهی، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران
2 - ستادیار، بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان یزد، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران.
کلید واژه: سیازوفامید, پتاسیم فسفیت, اکوییشنپرو, شدت بیماری, مرند,
چکیده مقاله :
سفیدک داخلی مهمترین بیماری اندام هوایی خیار در کشتهای گلخانهای است. این بیماری توسط گونه Pseudoperonospora cubensisبه وجود آمده و در صورت عدم کنترل خسارت زیادی وارد میکند. اثر قارچکشهای سیازوفامید (رانمن®% SC 34.5)، پتاسیم فسفیت (فسفیت®WSL 53 % )، فلوپیکولید+ پروپاموکارب (propamocarb hydrochloride 625g/l + fluopicolide 62.5 g/l) (اینفینیتو® (68,75 SC و فاموکسادون + سیموکسانیل (اکوییشنپرو®WG 52.5%) در کنترل بیماری سفیدک داخلی خیار در گلخانهای در اربطان مرند (آذربایجان شرقی) با سابقه آلودگی به بیماری ارزیابی شد. آزمایش با 11 تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در سال 93 انجام گردید. تیمارهای آزمایش، قارچکشهای رانمن به میزان 2/0، 3/0 و 4/0 در هزار، فسفیت به میزان 2، 3 و 4 در هزار، اینفینیتو به میزان 25/1، 5/1 و 2 در هزار، اکوییشنپرو به میزان 3/0 در هزار ، و شاهد بدون سمپاشی بودند. سمپاشی کرتهای آزمایشی بعد از مشاهده اولین علایم بیماری در سه نوبت با فاصله زمانی 10 روز انجام و آماربرداری ازکرتهای آزمایشی، هفت روز بعد از آخرین سمپاشی انجام شد. شدت آلودگی برای هرکرت براساس میزان لکه روی سطح برگ و تشکیل و یا عدم تشکیل اسپورانژیوم محاسبه شد. تجزیه آماری دادهها با نرم افزار SPSS و مقایسه میانگینها با آزمون چند دامنهای دانکن انجام گرفت. نتایج نشان داد که بهترین اثر کنترل بیماری مربوط به تیمارهای رانمن 4/0 در هزار، فسفیت 4 در هزار و اینفینیتو 2 در هزار به ترتیب با شدت بیماری 3/3، 53/7 و 69/8 درصد نسبت به 79 درصد در تیمار شاهد بود (P≤0.01). بدین ترتیب این قارچکشها میتوانند در گلخانه بصورت متناوب مورد استفاده قرار گیرند.
Downy mildew caused by Pseudoperonosprora cubensis is the most important foliar disease of greenhouse cultivated cucumber which causes significant economic damages in Iran annually. The effect of five fungicides including Cyazofamid (Ranman® SC 34.5), potassium phosphate (Fosphite® WSL 53%), fluopicolide (5.53%w/w) + (55.3%w/w) propamocarb hydrochloride (Infinito® SC 687.5) and famoxadone + cymoxanil (Equation pro® WDG 52.5%) on the control of the disease was assessed in a greenhouse in Arbatan (Marand, East Azerbaijan, Iran) with precedent infection. The experiment was performed in a completely randomized design with 11 treatments and four replications during 2014. Treatments included Ranman at the rates of 0.2, 0.3 and 0.4 ml/l, Fosphite at the rates of 2, 3 and 4 ml/l, Infinito at the rates of 1.25, 1.5 and 2 ml/l, Equation pro at the rates of 0.3 g/l and control without spraying. Spraying was carried out immediately after the appearance of disease symptoms and was repeated for 3 times at intervals of 10 days. Data on disease incidence was recorded one week after the third spraying of fungicides. For this purpose 100 leaves were collected from 10 plants randomly from each plot and disease severity was assessed by measurement of diseased spots on the surface of leaves and sporangium formation density. Collected data were analyzed by SPSS software and means comparison were done by Duncan's multiple range tests. Results indicate that fungicide application caused significant decrease in the disease severity compared with the control treatment. Minimum disease severity occurred in Ranman 0.4 ml/l, Fosphite 4 ml/l and Infinito 2 ml/l with the disease severity of 3.3, 7.53 and 8.69% respectively compared to the control treatment 79%. These fungicides can therefore be applied as alternatives to other chemicals in the control of cucumber downy mildew.
References
_||_