واکاوی واژگان نظایر حب در سیر تاریخی تفاسیر قرآن (اخدان، ولیجه و حنان)
محورهای موضوعی : مطالعات تاریخی مرتبط با زبانشناسیعلی محمد میر جلیلی 1 , محمد فاکرمیبدی 2 , نسرین علوی نیا 3 *
1 - استاد گروه قرآن و حدیث، دانشکده الهیات دانشگاه میبد، میبد، ایران.
2 - استاد گروه قرآن و حدیث، دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه، تهران، ایران.
3 - طلبه حوزه سطح 4، موسسه آموزش عالی جامعه النور، شیراز، ایران (نویسنده مسئول).
کلید واژه: قرآن کریم, سیر تاریخی, اخدان, ولیجه, حنان, حب.,
چکیده مقاله :
این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی و با ابزار کتابخانه¬ای به واکاوی واژگان نظایر حب در قرآن (اخدان، ولیجه وحنان) می¬پردازد. برخی از لغویان اصل معنای أخدان را به معنای مطلق دوست و رفیق، برخی نیز دوستی همراه با میل و خواهش نفسانی به کار برده اند. این واژه برای مذکر و مؤنث یکسان کار می¬رود و هدف در آن، حبی است که موجب تشکیل خانواده نباشد بلکه نوعی دوستی پنهانی جهت سکون غریزه جنسی است. اغلب مفسران در طول تاریخ همین معنا را برای آن برشمرده¬اند. ولیجه به معنی دوست، رفیق و محرم اسرار به کار رفته که مفرد و جمع آن یکسان است البته برای دوستی سری به منظور مکر و خدعه به کار می¬رود. مفسران متعددی واژه بطانه و برخی نیز «دخیله» تفسیر کرده-اند. حنان نیز به معنی رحمت، عاطفه و شفقت به کار رفته است. اغلب مفسرین به کلمه «رحمه» اشاره داشته¬اند و عده¬ای «تعطف و شفقه» را نیز استفاده کرده¬اند.
This article employs a descriptive-analytical method with library tools to explore the synonyms of the word "love" in the Qur'an (akhdān, walījah, and ḥannān). Some lexicographers define akhdān as a general term for friend and companion, while others interpret it as a form of friendship driven by selfish desires. The term applies equally to both males and females, referring to a kind of secretive friendship that does not lead to family formation but rather satisfies sexual instincts. Most classical interpreters have supported this meaning. Walījah refers to a friend, companion, and confidant, and is used both in singular and plural forms. It often implies secretive relationships intended for deceit or trickery. Numerous scholars have interpreted this term as baṭānah and some as dakhīlah. Ḥannān is used to denote mercy, affection, and tenderness. Most interpreters associate it with raḥmah (mercy), and some have described it as tenderness and compassion.