اعتبار سنجی احادیثِ انتصابی بودن امام در نسخه خطی «سلّم درجات» با رویکردی بر شواهد و متابعات فریقین
محورهای موضوعی : تحلیل محتوای متون حدیثیطاهره ندیمی تهرانی 1 , امیر توحیدی 2 , مجید معارف 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه علوم قرآن و حدیث، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استادیار و عضو هیئت علمی گروه علوم قرآن و حدیث، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران،
3 - استاد تمام و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، تهران، ایران
کلید واژه: اعتبار سنجی, ابن مشهدی, انتصابی بودن امام, شواهد و متابعات, نسخه خطی «, سلّم درجات»,
چکیده مقاله :
انتصاب امام از جانب خداوند یکی از موضوعات مطرح شده در قرآن و منابع روایی می‌باشد. نسخه خطی سلّم درجات ابن‌مشهدی، صاحب تفسیر کنزالدقایق، از جمله منابع ارزشمند در این زمینه است. با توجه به شواهد و متابعات فریقین و اعتبارسنجی سندی و متنیِ چهار روایت نسخه خطی در این باب، به روش توصیفی تحلیلی، محرز گردید که صرفنظر از اسناد احادیث که اعتبار آنها مورد اجماع علمای فریقین نمی‌باشد؛ مضمون روایات از تواتر اجمالی برخوردار بوده، و دارای وثاقت صدوری است. و علم حاصل می‌گردد که امامت عهدی الهی است که بعد از رسول الله (ص) به امام علی (ع) وفرزندان مطهر ایشان اعطا گردید. و هیچ فرد، گروه و یا شورایی نمی‌تواند امام و خلیفۀ بعد از رسول الله را مشخص کرده و یا برای اهل بیت عصمت و طهارت مصداقی معرفی کند؛ حتی خود رسول خدا و امام قبل نیز اختیار انتصاب کسی را به عنوان امام ندارند؛ زیرا این مصادیق از جانب خداوند از قبل معرفی و به رسول الله (ص) ابلاغ شده است.
The appointment of the Imam by God is one of the issues raised in the Qur'an and narration sources. The manuscript of "Sollam Darajat" by Ibn Mashhadi, the author of the commentary of Kunz al-Daqiq, is one of the valuable sources in this field. Considering the evidences and followers of the two sects and the authenticity of the document and text of the four manuscript narrations in this chapter, it was proved by a descriptive-analytical method that regardless of the documents of the hadiths whose validity is not agreed upon by The scholars of the sects; The content of the narrations has a concise frequency, and has an authenticity. And it is known that Imamate is a divine covenant that was granted to Imam Ali and his holy children after the Messenger of God. And no individual, group or council can identify the Imam and Caliph after the Messenger of God or introduce an example for the Ahl al-Bayt of infallibility and purity; Even the Messenger of God and the previous Imam do not have the authority to appoint anyone as Imam; Because these examples have already been introduced by God and communicated to the Messenger of God .
_||_