بررسی اثربخشی فرآیند تماس با شیوه‌های اهمالکاری بر خودگردانی تحصیلی دانش‌آموزان
محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتیسعید توسلی نیا 1 , آسیه شریعتمدار 2 , ابراهیم نعیمی 3
1 - مشاوره مدرسه، روانشناسی وعلوم تربیتی، علامه ظباطبایی، ایران، تهران
2 - دکتری مشاوره، استادیارگروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبایی
3 -
کلید واژه: تماس با شیوه‌های اهمالکاری, خودگردانی تحصیلی,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی فرایند تماس با شیوه‌های اهمالکاری بر خودگردانی تحصیلی بود. این پژوهش در چارچوب نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل و اجرای پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا گردید. جامعه آماری کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر ساوه در سال تحصیلی 95-96 بود. در این پژوهش مدرسه به‌صورت نمونه‌گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شد و دانش‌آموزان پس از تکمیل پرسشنامه اهمالکاری به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای در تماس با شیوه‌های اهمالکاری قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها مقیاس اهمالکاری سولومون و راث‌بلوم (1984) و مقیاس خودگردانی زیمرمن و مارتین پونز (1986) بود. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس(02/0p ) نشان داد که تماس با شیوه‌های اهمالکاری در افزایش خودگردانی مؤثر است؛ بنابراین بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که از تماس با شیوه‌های اهمالکاری می‌توان در جهت افزایش خودگردانی به‌عنوان یک روش مؤثر سود برد.
The aim of this study was to evaluate the effectiveness of contact with procrastination methods on academic self-regulating of students. This study was performed in a quasi-experimental context with experimental and control groups and doing pre-test and post-test. The study population included all high school male students in grade 1 in the city of Saveh in the academic year of 2016-2017. In this research, the school was selected by available approach, and after completing the procrastination questionnaire, the students were randomly divided into two experimental and control groups. The experimental group were put in contact with procrastination techniques for 8 90-minutes sessions. The data collection tools included Solomon and Rothblum (1984) procrastination assessment scale - students, Zimmerman and Martinez-Pons self-regulation scale(1986). The results of data analysis by using analysis of covariance (P<0/02) showed that contact with procrastination methods is effective in increasing academic self-regulation. Therefore, based on the findings, one can conclude that contact with procrastination techniques can be used to increase self-regulation as an effective method.
_||_