تبیین میزان تأثیر سرمایه اجتماعی بر گرایش به جرم:فراتحلیل پژوهش‌ها
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
طاها عشایری
1
,
حمیدرضا تاملی
2
,
طاهره جهان پرور
3
,
سمیرا باقری دین آبادی
4
,
الهام عباسی
5
1 - عضو هیئت علمی گروه تاریخ و جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه
2 - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد دهاقان، اصفهان
3 - دانشجوی دکترای جامعه شناسی فرهنگی دانشکده علوم اجتماعی مطالعات و رسانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
4 - داتشجوی کارشناسی جامعه شماسی دانشگاه محقق اردبیلی
5 - استادیار و عضو هیئت‌علمی گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران
کلید واژه: کنترل اجتماعی, بزهکاری و جرم, بی سازمانی محلی, سرمایه اجتماعی,
چکیده مقاله :
هدف اصلی پژوهشپیرامون ارزیابی تأثیر سرمایه اجتماعی بر گرایش به جرم (مقالات پژوهشی چاپ‌شده در فصلنامه معتبر علمی) است. روش پژوهش، فراتحلیل (نرم‌افزار کمی ترکیب اندازه اثر متغیرهای مستقل بر وابسته)، حجم نمونه 16 سند تحقیقی، واحد تحلیل مقالات در بازه زمانی بازه زمانی 1384 الی 1400 به روش نمونه‌گیری تعمدی (غیر احتمالی) است. پژوهش بعد از شناسایی مقدار ضریب همبستگی، حجم نمونه و سطح معنی‌داری (به‌شرط معنی‌داری)، سال و نویسندگان تحقیق، آن‌ها را وارد برنامه cma2 کرده نموده است. نتایج نشان می‌دهد که سرمایه اجتماعی با گرایش به جرم رابطه معکوس و معنی‌داری دارد. مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی نشان می‌دهد که اعتماد اجتماعی با مقدار 49 درصد؛ تعلق مذهبی (33 درصد)؛ حمایت اجتماعی (36 درصد) بالاترین تأثیر؛ انسجام اجتماعی (29 درصد)؛ مشارکت محلی (23 درصد) اثری متوسط و تعلق محیطی با مقدار 19 درصد کمترین تأثیر را داشته است. نتایج فوق نشان می‌دهد که درمجموع 16 پژوهشفوق، توانسته‌اند 0.37 (تصادفی) از تغییرات گرایش به جرم را از طریق سرمایه اجتماعی تبیین کنند، به‌اندازه یک‌میزان تغییر در میزان سرمایه اجتماعی، 3 دهم تغییرات در میزان گرایش به جرم رخ می‌دهد و با افزایش آن، احتمال ارتکاب جرم در بین گروه‌های موردبررسی کاهش می‌یابد. گرایش به جرم در بین دانش‌آموزان (0.586) بیش از همه گروه‌ها متأثر از میزان سرمایه اجتماعی است. گرایش به جرم در بین مردان (0.39)، بیش از زنان (33 درصد) است و به لحاظ فیزیکی؛ جسمانی و روانی مردان تمایل بیشتری به ارتکاب جرم در مقایسه با زنان دارند. بین سطح توسعه استان و گرایش به جرم رابطه معنی داری وجود دارد و مقدار آن برابر با 11 درصد است. در این میان میزان گرایش به جرم در استانهای توسعه یافته (30 درصد) بیشتر و در حال توسعه (21 درصد) متوسط و کم توسعه (14 درصد) کمتر است.
The main purpose of the research is to evaluate the impact of social capital on the tendency to commit crime (research articles published in the authoritative scientific quarterly). The research method is meta-analysis (quantitative software for combining the effect sizes of independent and dependent variables), the sample size is 16 research documents, the analysis unit of articles in the time period of 2005 to 2022 is a deliberate (non-probability) sampling method. After identifying the value of the correlation coefficient, sample size and significance level (provided it is significant), the year and the authors of the research, they were entered into the cma2 program and while estimating the effect of individual studies, the overall effect size.The results show that social capital has an inverse and significant relationship with crime tendency. The components of social capital show that social trust with a value of 49%; religious affiliation (33 percent); Social support (36 percent) has the highest impact; social cohesion (29 percent); Local participation (23%) has a moderate effect and environmental belonging has the least effect with a value of 19%. The above results show that a total of 16 above researches have been able to explain 0.37 (random) of the changes in crime tendency through social capital, as much as one change in the amount of social capital, 3 tenths of the changes in the crime tendency occur and with its increase, the probability of committing a crime decreases among the investigated groups. Tendency to crime among students (0.586) is more affected by the amount of social capital than all groups. Tendency to crime among men (0.39) is more than women (33%) and physically; Physically and psychologically, men have a greater tendency to commit crimes compared to women. There is a significant relationship between the level of development of the province and tendency to crime, and its value is equal to 11%. Meanwhile, the amount of tendency to commit crime is higher in developed provinces (30%) and less in developing (21%), medium and low-developed provinces (14%).
_||_