اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی بر اهمال‌کاری تحصیلی و بهزیستی روانشناختی و اجتماعی دانش‌آموزان
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
هنگامه کربلایی‌پور
1
(دانشگاه آزاد اسلامی)
کلید واژه: بهزیستی روانشناختی, دانش‌آموزان, بهزیستی اجتماعی, ذهن‌آگاهی, اهمال‌کاری تحصیلی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی بر اهمال‌کاری تحصیلی و بهزیستی روانشناختی و اجتماعی دانش‌آموزان انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه-تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر کرج در سال تحصیلی 97-1396 بودند که از میان آنها 30 نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه‌ای با روش ذهن‌آگاهی آموزش دید. گروه‌ها پرسشنامه‌های اهمال‌کاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم، 1984)، بهزیستی روانشناختی (ریف، 1980) و بهزیستی اجتماعی (کییز، 1998) را تکمیل کردند. داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS-19 و با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ذهن‌آگاهی باعث کاهش اهمال‌کاری تحصیلی و افزایش بهزیستی روانشناختی و اجتماعی دانش‌آموزان شد (01/0P<). نتایج حاکی از اهمیت ذهن‌آگاهی در بهبود اهمال‌کاری تحصیلی و بهزیستی روانشناختی و اجتماعی دانش‌آموزان می‌باشد. بنابراین مشاوران مدارس می‌توانند از روش ذهن‌آگاهی برای کاهش اهمال‌کاری تحصیلی و افزایش بهزیستی روانشناختی و اجتماعی دانش‌آموزان استفاده کنند.
Present research aimed to investigate the effectiveness of mindfulness on academic procrastination and social and psychological well-being of students. This research in term of purpose was an applied and in term of performance was a quasi-experimental with a pre-test and post-test design with control group. The research population was included high school students in Karaj city in 2017-18 academic years that from them 30 people were selected through available sampling method and randomly assigned to two experimental and control groups. The experimental group trained by mindfulness for 8 sessions of 60 minutes. Groups completed the questionnaires of academic procrastination (Solomon & Rothblum, 1984), psychological well-being (Ryff, 1980) and social well-being (Keyes, 1998). Data was analyzed with using SPSS-19 software and with multivariate analysis of covariance method. The findings showed that mindfulness led to decrease the academic procrastination and increase the social and psychological well-being of students (P<0/01). The results indicate the importance of mindfulness on improving academic procrastination and social and psychological well-being of students. Therefore, school counselors can use the mindfulness method to decrease the academic procrastination and increase the social and psychological well-being of students
_||_