کارایی برخی علف‌کش¬های پس رویشی در کنترل علف¬های هرز نخود آبی(Cicer arietinum L) در جنوب کرمان

محورهای موضوعی : علوم علفهای هرز

مصطفی خواجه حیدری ¹ , Seyed Ahmad Hosseini ² , بهروز خلیل طهماسبی ³ , محمدرضا دهقانی ⁴ , محمد روزخش ⁵

1 - دانش آموخته دانشگاه ولی عصر رفسنجان
2 - , Department of Genetic and Plant Production, Faculty of Agriculture, Vali-e-Asr University, Rafsanjan, Iran
3 - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات جنوب کرمان
4 - Department of Genetics and Plant Production, Faculty of Agriculture, Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran
5 -

تاریخ دریافت : 1403/02/30 تاریخ پذیرش : 1403/04/19 تاریخ انتشار : 1402/11/14

کلید واژه: عملکرد, کنترل شیمیایی, علف کش, نخود,

چکیده مقاله :

نخود زراعی (Cicer arietinum L.) یکی از مهم ترین بقولات به شمار می رود. به منظور بررسی تاثیر علف¬کش های مختلف بر کنترل علف های هرز در مزرعه نخود، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 8 تیمار و چهار تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی جنوب کرمان در سال 1400 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد علف¬کش های بنتازون (بازاگران ام® 3 لیتر در هکتار)، بن سولفورون متیل (لونداکس® 3 لیتر در هکتار)، بنتازون (بازاگران ام® 3 لیتر در هکتار)+یکبار وجین دستی ، پنوکسالام (ریزلان® 5/1 لیتر در هکتار)، اگزادیازون+اکسی فلورفن (رونستار® + گل® 5 /1 + 2 لیتر در هکتار)، ایمازاتاپیر (پرسوئیت® 5/1 لیتر در هکتار)، شاهد عاری از علف هرز و شاهد آلوده به علف هرز صورت گرفت. چهار هفته پس کاربرد علف¬کش ها تراکم علف¬های هرز، وزن تر و خشک علف های هرز و در پایان برداشت تعداد غلاف در بوته، وزن هزار دانه و عملکرد نخود در واحد سطح اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد بین تیمارهای علف¬کش مورد مقایسه اختلاف معنی داری مشاهده شد. به گونه ای که بیشترین میزان عملکرد دانه نخود (2690 کیلوگرم در هکتار) درتیمار شاهد عاری از علف هرز و پس از آن، در تیمار علف¬کشی اگزادیازون+ اکسی فلورفن (2660کیلوگرم در هکتار) و تیمار بن سولفورون متیل (2216کیلوگرم در هکتار) مشاهده شد، کمترین عملکرد نخود در تیمار شاهد آلوده به علف هرز با (540 کیلوگرم در هکتار) مشاهده شد. با توجه به نتایج کاربرد علف¬کش اگزادیازون+ اکسی فلورفن و علف¬کش بن سولفورون متیل به صورت پس‌رویشی، مناسب ترین تیمار برای کنترل علف‌های‌هرز مزارع نخود زمستانه در جنوب کرمان است.

چکیده انگلیسی:

Chickpea (Cicer arietinum L.) is one of the most important legumes. In order to investigate the efficacy of some post-emergence herbicides on the control of chickpea weeds in the south of kerman, an experiment was conducted in a randomized complete block design with 8 treatments (6 herbicides and 2 control) and four replications in the farm of Jiroft university research center in 2020. Treatments were using herbicides application post-emergence in 2-4-leafy stage of weeds, including bentazone (Basagran M®, 3 L ha-1), bensulfuron-methyl (Londax® 3 L ha-1), bentazone (3 L ha-1 Basagran M®) + hand weeding, penoxsulam (Rezlan®,1.5 L ha-1), oxadiazon + oxyfluorfen (Ronstar®+ Goal®, 1.5 + 2 L ha-1) and imazethapyr (Pursuit®, 1.5 L ha-1), weed-infested and weed-free controls. Fresh and dry weight of weeds, the density of weeds, the total density of chickpea, as well as the visual damage to weeds and chickpea in each treatment were measured. Results showed that there was a significant difference among the herbicide treatments. The highest yield of chickpeas (2690 kg/ha) was observed in hand weeding control treatment (weed-free), oxadiazon + oxyfluorfen (2660 kg/ha) and bensulfuron-methyl (2216 kg/ha) were in the next orders. The lowest chickpea yield was observed in the weed infested treatment (540 kg/ha). Application of oxadiazon + oxyfluorfen and bensulfuron-methyl as post-emergence were the most appropriate treatments to control weeds in winter pea fields in the south of Kerman.

منابع و مأخذ:

Alizadeh, Sh., Alizadeh, H, Yaghoubi, B, Oveisi, M. 2022. Pretilachlor and bensulfuron methyl interactions in paddy weed control. Iranian Journal of Weed Science, Vol 18, No 1, 35-46.
Anonymous. 2002. Imazethapyr. BASF Canada Inc. http://www.omafra.gov.on.ca/english/crops/ facts/notes/imazethapyr.htm.
FAO (Food and Agriculture Organization of the United Nations). (2021). Data base Faostat. Retrieved March 15, 2019, from http://www.fao.org/faostat/en/#data.
Gupta A, Verma S, Sheikh S, Prasad R, Yadav N (2015) Development of micronutrient rich food product by using indigenous coarse grains and green leafy vegetables. Int J Food Nutr Sci 4:109–111.
Jafarzadeh, N. 2004. Mechanical and chemical control of weeds in winter chickpea. 3th National Conference of Application Development of Biological Materials and Optimal Use of Fertilizers and Pesticides in Agriculture, Iran.
Jalilian J, Heydarzadeh S (2017) Assessment of changes in grain yield, its components and weed suppression capabilities of chickpea (Cicer arietinum L.) in rain-fed and supplementary irrigation conditions. Iran J Dryland Agric 6:69–87.
Jukanti, A. K., Gaur, P. M., Gowda, C. L. L., & Chibbar, R. N. (2012). Nutritional quality and health benefits of chickpea (Cicer arietinum L.): A review. British Journal of Nutrition, 108, 11-26. https://doi.org/10.1017/ S0007114512000797.
Khokhar, K. M., Mahmood T., Shakeel M. & Farooq Chaudhry, M. 2006. Evaluation of integrated weed management practices for onion in Pakistan. Crop Protection, 25: 968–972.
Knights, E. 1991. Chickpea. In New crops, agronomy and potential of alternative crop species. R. S. Jessop, R. L. Wright (Ed.). Inkata press: Melbourne. pp. 27-38.
Lees, B. (2004) Weed control in chickpea, anAlberta perspective. http://ssca.usask. ca/conference/2000proceedings/Lees.html. Accessed: February 1, 2000.
Lyon, D.J., and Wilson, R.G. 2005. Chemical weed control in dryland and irrigated chickpea. Weed Technology. 19(4): 959-965.
Mahzari, S. & Baghestani Meibodi, M. A. 2014. Effect of doses of oxyfluorfen and Trifluralin herbicides on weeds control and yields of Garlic Var. Mazand (Allium sativum L.). Journal of Crop Ecophysiology. 8 (1): 71-82.
Majnoon Hosseini N, and Hamzei R. 2006. The effect of winter and spring planting time on yield and yield components of chickpea cultivars under dryland conditions. Iranian Journal of Pulses Research. 1: 59-68. (In Persian).
Mckay, K., P. Miller, B. Jenks, J. Riesselman, K. Neill, D. Buschena, and A. J. Bussan. 2002. Growing chickpea in the north great plains. North Dakota State University. NDSU Extension Service. Bulletin A-1236. 8 pp.
Mohammadi G, Javanshir A, Khooie FR, Mohammadi SA, Zehtab Salmasi S (2005) Critical period of weed interference in chickpea. Weed Res 45:57–63.
Mohammadi, G., Javanshir A., Rahimzadeh-khooie, F., Mohammadi, A. and Zehtab-Salmasi, S. 2004. Critical period of weed interference in chickpea. J. Weed Reserch. 45:57-63.
Mousavi, S. K. 2008. Control of Weeds (Methods and Principles). First Edition. Nashre Mehr Press, Tehran.
Mousavi, S.K. 2009. Evaluation of some herbicides for weed control in chickpea, and their residual effects on wheat in the following season. Iranian Crop Research. 7 (1): 229–239. (in Persian, with English summary).
Mousavi, S.K., Zand, E., and Saremi, H. 2005. Physiological Function and Application of Herbicides.
Rafiee Sarbijan Nasab, F., Mohammad Dost Chamanabad, H. R., Aein, A., Al-ebrahim, M. & Asghari, A. 2020. Evaluation of Chemical Control of Purple Nutsedge (Cyperus rotundus L.) in Onion (Allium cepa L.) Fields in South Kerman. Journal of Iranian Plant Protection Research. 34 (1): 125-136.
Shahbazi S, Diyanat M, Mahdavi S, Samadi S (2019) Broadleaf weed control in rain-fed chickpea. Weed Technology, 33(5), 727-732.doi: 10.1017/wet.2018.40.
Smitchger, J.A., I.C. Burke, and J.P. Yenish. 2012. The critical period of weed control in lentil (Lens culinaris) in the Pacific Northwest. Weed Science. 60: 81-85.
Whish, J.P.M., Sindel, B.M., Jessop, R.S., and Felton, W.L. 2002. The effects of row spacing and weed density on yild loss of chickpea. Aust. J. Agric. Res. 53: 1335-1340.
Zand E, Shimi P, Baghestani MA, Bitarafan M. (2009) A Guideline for Herbicides in Iran. Mashhad, Iran: Jahad-e Daneshgahi Mashhad Press. 66 p. Zanjan University Press. p. 286.
Ghanbari Birgani, D., Sekhavat, R., Osroosh, S. and Shimi, P. 2003. Study of the effects of herbicides and plant density on weed population and yield of broadbean. Journal of Iranian crop science. 5(4): pp. 315 -327.