کاربرد تعلیمی داستان های مثنوی در اجرای نمایش‌های کاربردی برای کودکان و نوجوانان
محورهای موضوعی : شاهنامه
کلید واژه: اقتباس, مثنوی مولوی, حکایت‌های تمثیلی, نمایش کاربردی, کودکان و نوجوانان,
چکیده مقاله :
امروزه استفاده از تئاتر به‌عنوان شیوه‌ای مؤثر و روشی جدید برای آموزش، تعلیم، تربیت و درمان کودکان و نوجوانان مورد توجه فعالان تئاتر و هنرهای نمایشی قرار گرفته است. در این شکل استفاده از تئاتر، بر جنبه کاربردی نمایش تأکید می‌شود و درام کاربردی برای کودکان و نوجوانان زمینه‌های رشد ذهنی و فکری آن‌ها را فراهم می‌کند. مثنوی مولانا سرشار از داستان‌هایی است که علاوه بر قابلیت‌های نمایشی دارای محتوایی درمانی، آموزشی و تربیتی هستند. داستان‌های انتخاب شده در این پژوهش که به تفکیک بررسی شده‌اند، در رهایی کودکان و نوجوانان از رنج‌های عاطفی، جرأت ایجاد رفتارهای جدید، آیین زندگی اجتماعی، روحیه فداکاری و از خود گذشتگی، اصلاح و پرورش ذهنیت،بهبود مهارت‌های ارتباطی، ایجاد و بروز خلاقیت‌های فردی، درگیری و کنجکاوی در مسائل، ایجاد اعتماد به نفس، سخنوری و ارتقای بینش دربارة حوادث و سازش با آن‌ها بسیار مؤثرند. نویسندگان در پژوهش حاضر با انتخاب و بررسی 32 داستان از داستان‌های مثنوی، ضمن برشمردن ویژگی‌های داستان‌های انتخاب شده، سعی دارند قابلیت این داستان‌ها را برای اقتباس جهت تبدیل به نمایش‌های خلاق، تربیتی، آموزشی و درمانی به اثبات رسانند.
Although some of Boostan and Golestans poems and phrases have simple appearances, others have Semantic complexity. At first glance we can’t understand the depth of meaning even with relying on rhetoric knowledge. Saadi has made deep semantic structures with the help of complex network of words which sometimes strengthen by using the figure of speeches. Saadi has used hidden meaning in his works because he was a proficient in Persian language, had had knowledge about other sciences, had gained experiences form his travels and had known the different culture. Above all, Saadi’s accuracy and effort for making an educational and instructive work has appeared both on surface and deep of couplets which sometimes was ignored by his exponents. The purpose of the present paper, therefore is to interpret and explain some of phrases and poetry that their meanings were hidden for previous exponents.
- آزاد، اسدالله .(1377). «نقش شعر داستان و افسانه های علامیانه در تکوین شخصیت کودکان و نوجوانان»، نشریة اطلاع رسانی و کتابداری، ش 4: 108-87.
2- اسماعیل زادگان، میثم .(1387). «چیستی طنز و کارکردهای اسلامی آن»، دین و ارتباطات، سال پانزدهم، ش 2: 160-129.
3- آقا عباسی، یدالله .(1384). نمایش خلاق: قصه‌گویی و تئاترهای کودکان و نوجوانان، تهران: قطره.
4- امجد، حمید .(1387). تئاتر قرن سیزدهم، چاپ سوم، تهران: نیلا.
5- بامشکی، سمیرا .(1391). روایت شناسی داستان‌های مثنوی، تهران: هرمس.
6- برشت، برتولت .(1357). دربارة تئاتر، ترجمة فرامرز بهزاد، تهران: خوارزمی.
7- پاری، ادریس .(1380). نوشته‌هایی در باب لعبتک، ترجمة یدالله آقا عباسی، تهران: نمایش.
8- جلالی، مریم .(1390). «اقتباس منظوم از شاهنامه در ادبیات کودک و نوجوان»، نشریة اطلاع رسانی و کتابداری، کتاب ماه کودک و نوجوان، ش 173:84-80.
9- خیری، محمد .(1368). اقتباس برای فیلم‌نامه، تهران: انتشارات صدا و سیما.
10- رضایی، عربعلی. (1382). واژگان توصیفی ادبیات (انگلیسی-فارسی)، تهران: فرهنگ معاصر.
11- زرین‌کوب، عبدالحسین .(1388). سرّ نی، تهران: علمی
12- شوهانی، علیرضا .(1382). «داستان‌پردازی و شخصیت‌پردازی مولوی در مثنوی معنوی»، فصلنامة پژوهش‌های ادبی، شماره دوم: 106-91.
13- شعاری نژاد، علی‌اکبر .(1380). روان‌شناسی رشد، تهران: اطلاعات.
14- فیشر، رابرت .(1385). آموزش و تفکر. ترجمة فروغ کیان زاده، اهواز: رسش.
15- کشاورزی، اردشیر .(1380). «نمایش عروسکی و درمان بیماری‌ها»، نشریة هنر و معماری، ش 48: 40-33.
16- محمدی، محمد .(1378). فانتزی در ادبیات کودکان، تهران: روزگار.
17- مرادی، شهناز .(1368). اقتباس ادبی در سینمای ایران، تهران: آگه.
18- مکی، ابراهیم .(1366). شناخت عوامل نمایش. تهران: سروش.
19- مولوی، جلال‌الدین محمد .(1373). مثنوی، به تصحیح رینولد. ا.نیکلسون، به اهتمام نصرالله پورجوادی، تهران: امیرکبیر.
20- Glazer, j.I and Williams, Gurney III. (1979). Introduction to childrens literature. New York. Macgraw-hill. Inc.
21-Wagner B.J. (1976). Dorothy heathcote: Drama as a learning medium, Washington,