بازنمایی آموزه‌های تعلیمی کودکان در افسانه‌های لافونتن

محورهای موضوعی : شاهنامه

خلیل بیگ زاده ¹ (استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی کرمانشاه)
عطا الماسی ² (کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی کرمانشاه)

تاریخ دریافت : 1395/10/19 تاریخ پذیرش : 1395/10/19 تاریخ انتشار : 1395/10/12

کلید واژه: ادبیات تعلیمی, ژان‌دو لافونتن, فابل- افسانه, آموزه‌های تعلیمی- اخلاقی لافونتن,

چکیده مقاله :

آموزه‌های تعلیمی- اخلاقی از مؤلفه‌های مهم آثار ادبای بزرگ هستند که در شکل‌گیری صحیح مبانی تعلیمی- اخلاقی در جوامع انسانی نقش اساسی ایفا می‌کنند. ژان‌دو لافونتن از شاعران کلاسیک قرن هفدهم فرانسه ادبیات تعلیمی را محدود به تلقین و تبلیغ نصایح خشک نکرد و مسائل گوناگون تعلیمی- اخلاقی را حسب شرایط مخاطب ارزیابی نمود و آن چه را در نگاهش سدّ راه تکامل جامعه انسانی بود، در قالب افسانه بازنمایی کرد تا به مخاطبانش (کودکان) عرضه کند. این پژوهش با رویکردی توصیفی- تحلیلی برای تبیین اندیشه‌های تعلیمی- اخلاقی لافونتن در مجموعة افسانه‌هایش انجام شده‌است تا به مخاطب بنمایاند، گونه‌های آموزه‌های تعلیمی در افسانه‌های لافونتن کدامند؟ و رویکرد وی در بیان این آموزه‌ها چگونه است؟ بررسی‌ها نشان می‌دهد، لافونتن اندیشه‌های تعلیمی- اخلاقی خود را مانند علم‌آموزی، دعوت به کار و تلاش، نکوهش تملق، نهی خودپسندی، دعوت به نرم‌خویی و ملایمت، نوع‎دوستی و دیگرگزینی در قالب فابل‌ها و پارابل‌های داستانی- تخیّلی تبیین کرده‌است.

چکیده انگلیسی:

Didactic-ethical tenets are among the basic aims of great poets and writers.These teachings play an important role in the formation and establishment of correct didactic-ethical foundations in human societies. Jean de Fonte, one of the French classic writers of seventeenth-century, has not limited didactic literature to mere dictation and propagation of sermons and advices. He has tried to consider different didactic-ethical issues and evaluate them on the basis of addressee’s characteristics, then represent in the form of myths what in his opinion is an obstacle in the way of social development for children. He believes that myth is compatible with the sensitive spirit of a child and makes didactic-ethical concepts which are mostly abstract, tangible for them. This study, by means of a descriptive-analytic approach, has been undertaken to delineate La Fonte’s didactic-ethical thoughts in his collection of myths. The aimof the study is to tell the audience what are the didactic-ethical teachings in La Fonte’s mythsas well as what is his approach in communicating those tenets. The findings say that La Fonte’s didactic-ethical thoughts such as: knowledge-improving,encouraging to work hard and make efforts, deprecating flattery, leading to peace and amenity, and altruism have been expressed in the form of imaginary fables and parables and has provided new perspectives of these didactic-ethicals.In this way, he has succeeded to bridge a gap between the hard and practical social life of men and the dreamy and sweet world of children to improve and elevate human values.  

منابع و مأخذ:

 

1- قرآن کریم.

2- نهج‌البلاغه. (1388). ترجمه حسین انصاریان. قم: نشر معارف.

3- نهج‌الفصاحه. (1382).ترجمة ابوالقاسم پاینده. تهران: دنیای دانش.

4- آیزنبرگ، نانسی. (1384). رفتارهای اجتماعی کودکان. ترجمة بهار ملکی. تهران: ققنوس.

5- الماسی، عطا. (1393). اثرپذیری و اثرگذاری لافونتن در ادب تعلیمی ایران. پایان‌نامة کارشناسی ارشد. دانشکدة ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه رازی.

6- ایران‌منش، صدیقه. (1394). بررسی تطبیقی حکایت‌های تمثیلی مثنوی معنوی و افسانه‌های لافونتن. پایان‌نامة کارشناسی ارشد. دانشگاه پیام نور یزد.

7- بخارایی کاشی، مریم. (1390). افسانه‌ها و حکایت‌ها در کلیله و دمنه، طوطی‌نامة نخشبی، افسانه‌های ازوپ و افسانه‌های لافونتن. پایان‌نامة کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اصفهان.

8- پالمر، رابرت روزول. (1386). تاریخ جهان نو. ترجمة ابوالقاسم طاهری. تهران: امیرکبیر.

9- تقوی، محمد. (1376). حکایت‌های حیوانات در ادب فارسی. تهران: روزنه.

10- حدیدی، جواد. (1373). از سعدی تا آراگون. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

11- داد، سیما. (1380). فرهنگ اصطلاحات ادبی. تهران: نشر مروارید.

12- رمبو، آلفرد. (1382). انقلاب کبیر فرانسه. ترجمة احمد قوامی. مشهد: گل آفتاب.

13- زیار، محمد. (1390). لافونتن و حکایات فارسی. فصلنامة پژوهش‌های ادبی دانشگاه تربیت مدرس. سال سوم. شمارة چهارم. ص.ص. 44- 54.

14- سعیدی، نیّر. (1367). ترجمة منظوم قصّه‌های لافونتن. تهران: علمی و فرهنگی.

15- سیّدحسینی، رضا. (1385). مکتب‌های ادبی. تهران: نگاه.

16- شامیان ساروکلائی، اکبر. (1389). حکایت‌های لافونتن در شعر معاصر ایران. مجلة تاریخ ادبیات. شمارة 3/ 63، ص.ص. 208-193.

17- شعاری‌نژاد، علی‌اکبر. (1354). اصول ادبیات کودک. تهران: سروش.

18- شمیسا، سیروس. (1375). انواع ادبی. تهران: فردوسی.

19- شوالیه، ژان و گربران، آلن. (1385). فرهنگ نمادها. ترجمة سودابه فضایلی. تهران: جیحون.

20- کزازی، میرجلال‌الدین. (1386). سعدی و لافونتن. مطالعات ادبیات تطبیقی دانشگاه کرمان. شمارة چهارم. ص.ص. 160- 149.

21- لافونتن، ژان‌دو. (1380). افسانه‌های لافونتن. ترجمة عبدالله توکل. تهران: نشر مرکز.

22- مشرّف، مریم. (1389). جستارهایی در ادبیات تعلیمی ایران. تهران: نشر سخن.

23- هاشمی، سیدمرتضی و غلامی، مجاهد. (1389). حق شرق بر گردن لافونتن. مطالعات ادبیات تطبیقی دانشگاه کرمان. سال چهارم. شماره 14. ص.ص. 206- 187.

24- یلمه‌ها، احمدرضا. (1390). «بررسی تطبیقی اشعار تعلیمی فردوسی و حافظ». پژوهشنامة ادبیات تعلیمی. سال سوم. شمارة یازدهم. ص.ص. 175- 153.

1. Quran


2. Nahj al-Balagha. (1388). Qom: Ma'aref.


3. Nahj al-Fasaha. (1382). Tehran: Donya-e Danesh.


4. Heisenberg, Nancy. (1384). Social Behaviors of Children. Tehran: Qoqnoos.


5. Almasi, Ata. (1393). Influence of Lafontaine in Didactic Literature of Iran. Dissertation for the Degree of M.A, University of Razi, Faculty of Literature and Humanities.


6. Iran Manesh, Sedighe. (1394). Comparative Study of Allegoric Tales of Masnavi and Myths of Lafontaine. Dissertation for the Degree of M.A, Yazd Payam-e Noor University.


7. Bokharayee Kashi, Maryam. (1390). Myths and Tales in Kelile and Demne, Tooti Name of Nakhshabi, Aesop's Tales and Lafontaine's Tales. Dissertation for the Degree of M.A, Azad University of Isfahan.


8. Palmer, Robert Roswell. (1386). The History of Modern World. Tehran: Amir Kabir.


9. Taghavi, Mohammad. (1376). Animal Tales in Persian Literature. Tehran: Rozaneh.


10.  Hadidi, Javad. (1373). From Sa'di to Aragon. Tehran: University Publication.


11. Dad, Sima. (1380). Dictionary of Literary Expressions; Dictionary of Literary Concepts and Expressions of in Persian and Europeans. Tehran: Morvarid.


12. Rambo, Alfred. (1382). The Great Revolution of France. Mashhad: Gol-e Aftab.


13. Ziar, Mohammad. (1390). Lafontaine and Persian Tales. Literary Investigations Journal of University of Tarbiat-e Modarres, 4, pp. 44-54.


14. Saeedi, Nayyer. (1367). Verse Translation of Lafontaine Tales. Tehran: Elmi o Farhangi.


15. Sayyed Husseini, Reza. (1385). Literary Schools. Tehran: Negah.


16. Shamian Saroo Kolayee, Akbar. (1389). Lafontaine Tales in Iran Contemporary Poetry. History of Literature Journal, 3,63, pp. 193-208.


17. Sho'ari Nejad, Ali Akbar. (1354). Principles of the literature of Children. Tehran: Soroush.


18. Shamisa, Siroos. (1375). Literary Kinds. Tehran: Ferdowsi.


19. Shewalie, John& Gorboran, Allen. (1378). Dictionary of Symbols. Tehran: Jeyhoon.


20. Kazzazi, Mir Jalal al-Din. (1386). Sa'di and Lafontaine. Studies of Comparative Literature of University of Kerman, 4, pp. 149-160.


21. Lafontaine, Jean De. (1380). Lafontaine Tales. Tehran: Markaz.


22. Musharraf, Maryam. (1389). Inquiries into the Iran Didactic Literature. Tehran: Sokhan.


23. Hashemi, Sayyed Mortadha& Ghulami, Mojahed. (1389). The Debt of Lafontaine to the East. Studies of Comparative Literature of University of Kerman, 14, pp. 187-206.


24. Yalameha, Ahmad Reza. (1390). Comparative Study of the Poems of Ferdowsi and Hafez.   Didactic Literature Review Professional Journal A science, 11, pp.153-175.