حکمتهای تعلیمی مشترک در شعر رودکی و سعدی
محورهای موضوعی : شاهنامه
کلید واژه: ادبیات تطبیقی, سعدی, رودکی, مضامین حکمی و تعلیمی,
چکیده مقاله :
بررسی و مطالعة نظاممند ویژگیهای شعری نویسنده، شاعر و هنرمند از جمله راهها ی دقیق و علمی است که ما را به دنیای آن ها نزدیک م یکند . رودک ی، پدر شعر کهن فارسی و بزرگ ترین شاعر دورة سامانی است. با این که از اشعار بیشمار او کمتر از هزار بیت به ما رسیده اما همین مقدار شعر باقی مانده نشان می دهد شعر او گنجینه ای از اندیشه، فکر، پند و حکمت است. شیخ اجل سعد ی ش یرازی نی ز با زبانی بس یار برجسته، سخنان خود را به مضامین حکیمانه می آراید. نگارندگان این نوشتار به بررسی اجمالی اندیشههای حکیمانة مشترک این دو شاعر بزرگ در محورهای ناپایداری دنی ا، غنیمت شمردن حال، ناگزیری از مرگ، مکافات عمل و... پرداختهاند. از این رو مبحث اصلی نوشتار حاضر، مضامین حکمی مشترک رودکی و سعدی است که به رغم وجود نمونههای قابل توجه، گویا تاکنون مغفول واقع شده است.
Systematic study about poetic characteristics of writer and poet and artist is an accurate and scientific method that leads us to their world. Rudaki is father of ancient Persian poem and the greatest poet of the Samanid. Despite his numerous poems, we received less than a thousand couplets, but the rest of the lyrics show his poem is a treasure of ideas, thoughts, advice and wisdom. Sheikh Ajal (Afsahol Motakallemin) Saadi Shirazi ornaments his speeches to philosophical contents artistically. The authors of this article have investigated common philosophical thoughts of these two great poet briefly, such as instability of world, seizing the present moment, inevitability of death, punishment of acts...Therefore, main subject of this essay is about common philosophical contents in Saadi and Rudaki's poems that despite of these considerable contents have been newglected.