رویکرد اگزیستانسیالیست در سینمای دینی و عرفانی برگمان با توجه به مفهوم مرگ
محورهای موضوعی :
مهدی حسن¬زاده¬جوشقان
1
(دانشجوی دکتری ادیان وعرفان، واحدگرگان، دانشگاه آزاداسلامی، گرگان، ایران.)
ابوالفضل ابراهیمی اوزینه
2
(استادیار گروه الهیات و معارف اسلامی ،واحد آزاد شهر،دانشگاه آزاد اسلامی ،آزاد شهر،ایران)
سوسن نریمانی
3
(استادیارگروه معارف اسلامی، واحدگرگان، دانشگاه آزاداسلامی، گرگان، ایران.)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
مرگ پیچیده‌ترین و اساسی‌ترین مفهوم در نزد برگمان و محور بنیادین و دغدغه اصلي آثارش بود، اما بايدگفت برگمان نيز مانند برسون انسان و دردها و رنج¬های وي را در معرض ديد قرارمی‌دهد، او به‌نوعی مسيح انسان‌هاست. در این پژوهش نگارنده درصدد است تا به بررسی مفهوم مرگ در سینمای وی بپردازد، نتیجۀ پژوهش حاکی از آن است که برگمان مرگ را به¬صورت سفری سازنده و عبرت‌آموز به¬نمایش¬درمی‌آورد که حتماً مخاطب به هر نحوی و با هر برداشتی، علاقه‌مند به همزادپنداری با کاراکتر فیلم شده و با او همراه می‌شود. اما جاودانه‌ترین اثر برگمان كه در آن دغدغه اصلي خود، يعني مرگ و جستجوي خدا را به¬نمايش¬می‌گذارد مهر هفتم است. شوالیه‌ای خسته از جنگ‌های صليبي برمی‌گردد و در جدالي نابرابر بازي شطرنجي را با مرگ آغازمی‌کند. در اين اثر برگمان تقابلي از هنر و تمدن و طبيعت را درصحنه‌های گوناگون به نمايش می‌کشد. خلق لحظه‌های متفاوت از زندگي انسان‌هایی كه هرکدام به‌نوعی متفاوت می‌اندیشند و اينكه چگونه هرکدام با مرگ روبه‌رو می‌شوند از شاهكارهاي برگمان است. اوج نمايش فيلم سكانسي است كه در آن شواليه در داخل كليسا براي كشيش اعتراف¬می‌کند و دوربين با يك نماي بسته و كات¬دار تصويري را نشان-می‌دهد كه در آن مرگ با شنل سياهش به‌جای كشيش نشسته¬است. کلیدواژه¬ها: سینمای دینی، برگمان، اگزیستانسیالیسم، مرگ.