اثربخشی دیپلماسی رسانه‌ای با رویکرد توسعه گردشگری خارجی

محورهای موضوعی : مدیریت رسانه

علیرضا قرائتی ¹ , محمد سلطانی فر ²

1 - مدیریت رسانه، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2 - مدیر گروه و دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران/دپارتمان ارتباطات و روزنامه نگاری

تاریخ دریافت : 1400/03/10 تاریخ پذیرش : 1400/06/24 تاریخ انتشار : 1400/02/01

کلید واژه: گردشگری, صنعت گردشگری, دیپلماسی رسانه‌ای, دیپلماسی, قدرت نرم,

چکیده مقاله :

گردشگری در سال 2019 اقتصادی مبنی بر ده درصد تولید ناخالص جهان، یک دهم مشاغل در جهان، هفت درصد از کل صادرات و چهار درصد از کل سرمایه‌گذاری جهانی را به خود اختصاص داده است. لذا با توجه به سیاست‌های اقتصاد بدون نفت که اهمیت صنعت گردشگری خارجی را چند برابر می‌کند ضروری دیده شد که عوامل توسعه صنعت گردشگری مورد بررسی قرار گیرد که در این مطالعه به نقش دیپلماسی رسانه‌ای بر صنعت گردشگری پرداخته شده است. لذا هدف در این مطالعه بررسی رابطه بین دیپلماسی رسانه‌ای و صنعت گردشگری است که از روش توصیف با استفاده از پرسش‌نامه محقق ساخته با آلفای کرونباخ 0.9 و با نمونه 250 نفری بر اساس فرمول کوکران در بین متخصصان رسانه و گردشگری اجرا شده است. در ارزیابی توصیفی پاسخ‌گویان رونق دیپلماسی رسانه‌ای و صنعت گردشگری را پایین در کشور ارزیابی کرده‌اند و در نتایج استباطی در خصوص ارتباط بین این دو متغییر از رگرسیون استفاده شده که در پنج شاخص اول صنعت گردشگری [سرمایه‌گذاری خارجی، تولید محتوای گردشگری سلامت، برند نمادهای شهری، قدرت نرم]، داری ضرایب تعیین قوی بوده‌اند و فقط نقش دیپلماسی رسانه‌ای در هویت بخشی به شهرها با ضریب تعیین 0.04 ضعیف ارزیابی شده است.

چکیده انگلیسی:

Tourism in 2019 accounts for ten percent of the world's gross domestic product, one-tenth of the world's jobs, seven percent of total exports and four percent of total global investment. Therefore, considering the policies of the economy without increasing the importance of the foreign tourism industry, it was necessary to examine the factors of development of the tourism industry. In this study, the role of media diplomacy on the tourism industry is discussed. Therefore, the aim of this study was to investigate the relationship between media diplomacy and tourism industry, which was performed by cross-sectional descriptive method using a researcher-made questionnaire with Cronbach's alpha of 0.9 and a sample of 250 people based on Cochran's formula among media and tourism professionals. In the descriptive evaluation, the respondents rated the prosperity of media diplomacy and the tourism industry as low in the country, and in the inferential results, regression was used regarding the relationship between these two variables, which in the first five indicators of the tourism industry: “Soft power” have strong determinants and only the role of media diplomacy in identifying cities with a coefficient of determination of 0.04 has been assessed as weak.

منابع و مأخذ:

اکرمی‌نیا، محمد. و فهیم دانش، شهاب. (1397). "نقش دیپلماسی رسانه‌ای برون مرزی در تحکیم جایگاه منطقه‌ای ایران"، پژوهشنامه رسانه بین‌الملل، سال 3، شماره 3، صص. 254-276.

حیدری چیانه، رحیم. و قاسمی، وحید. (1395). "بررسی تطبیقی خط‌مشی‌های توسعه گردشگری با تأکید بر روابط اجتماعی بین میزبان و مهمان؛ مطالعه موردی: ایران و ترکیه"، فصلنامه برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، شماره 16.

رضایی، ناصر. (1393). "تحلیل جایگاه دیپلماسی عمومی در گردشگری ایران"، فصلنامه زئوپلیتیک- سال 10، شماره 2، صص. 160-188.

زاهدی، شمس‌السادات. (1385). "مبانی توریسم و اکوتوریسم پایدار: با تأکید بر محیط زیست، انتشارات علامه طباطبایی.

سلطانی‌فر، محمد.، هاشمی، شهناز. و خانزاده، لیلا. (1391). "نقش دیپلماسی رسانه‌ای در حفظ منافع ملی کشور"، فصلنامه راهبرد اجتماعی فرهنگی، شماره 4.

طاهری، مهدی. (1398). "نقش رسانه‌های برون مرزی در پیشبرد دیپلماسی گردشگری ج ا ا"، پژوهشنامه رسانه بین‌الملل، سال 4، صص. 257-276.

عربشاهی، احمد. و آریان‌فر، مرتضی. (1392). "گردشگری سلامت و قابلیت‌های گردشگری پزشکی - درمانی ایران"، فصلنامه فضای گردشگری، سال 3، شماره 9، صص. 133-153.

کرامتی، مهدی. (1385). "بررسی میزان احساس امنیت در شهروندان کشور"، فصلنامه مطالعات امنیت اجتماعی، سال 2، شماره 6 و 7.

مشبکی اصفهانی، محمدرضا. (1392). "نقش محله محوری در ارتقاء هویت شهری، مطالعه مـوردی ناحیـه 7 منطقـه دو تهـران"، پایان‌نامه، به راهنمایی رضا تاجفر، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی.

نصوحیان، رضا. و توسلی نائینی، منوچهر. (1399). "محدودیت‌ها و مشکلات قانونی سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت گردشگری"، فصلنامه علمی پژوهشی نگرشی نو در جغرافیای انسانی، سال 12، شماره 2.

ویسی، هادی. (1396). "بررسی سیاست‌گذاری صنعت گردشگری در قوانین بالادستی جمهوری اسلامی ایران"، فصلنامه مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی، دوره 7، شماره 25، صص. 93-112.

Arsenault, Amelia. (2009). “Public Diplomacy 2.0”, Toward a New Public Diplomacy: Redirecting U.S. Foreign Policy, edited by Phillip M. Seib (New York: Palgrave Macmillan), PP. 132-153.

Cowan, Geoff. & Cull, Nicholas. (2008). “Public Diplomacy in a Changing World Preface”, Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616 (2008), PP. 6-8.

Cull, Nicholas. (2010). “Public Diplomacy: Seven Lessons for its Future from its Past”, Place Branding and Public Diplomacy, Vol. 6(1).

Eytan, Gilboa. (2001). “Diplomacy in the media age: Three models of uses and effects”, Diplomacy & Statecraft, Vol. 12(2), PP. 1-28, https://doi.org/10.1080/ 09592290108406201

Gilboa, Eytan. (2008). “Searching for a Theory of Public Diplomacy,” The American Annals of Political Science, Vol. 616, PP. 55-77.

Gilboa, Eytan. (2005a). “The CNN effect: The search for a communication theory of international relations”, Political Communication, Vol. 22, PP. 27-44.

Gilboa, Eytan. (2005b). “Media-broker diplomacy: When journalists become mediators”, Critical Studies in Media Communication, Vol. 22, PP. 99-120.

Jovic, Marija. (2015). “Croatian Diplomacy Assisted Position of the Tourism Product”, Corpus ID: 127487126, DOI:10.18048/2015.49-50.225.

Lirong, MA. (2010). “China’s Cultural and Public Diplomacy to Countries’ in the Middle East”, Journal of Middle Eastern and Islamic Studies (in Asia), Vol. 4(2), PP. 32-43, DOI:10.1080/19370679.2010.12023154.

Melissen, Jan. (Ed.), (2005). “The New Public Diplomacy: Soft Power in International Relations”, (Basingstoke, England; New York: Palgrave Macmillan, 2005).

Mullen Michael, G. (2009). “Strategic Communication: Getting Back to Basics”, FP: Foreign Policy (August 28, 2009). http://www. foreignpolicy.com/articles/ 2009/08/28/strategic_communication_ getting_ back_to_ basics? page=0,1.

 

Nicolson G, Harold. (1963). “Diplomacy (London: Oxford University Press”, 3rd edn 1963).

Nye, Joseph. (2008). “Public Diplomacy and Soft Power”, The Annals of the American Academy of Political and Social Science, Vol. 616(1), P. 94.

Riley, Patricia. & Hollihan Thomas, A. (2012). “Strategic Communication: How Governments Frame Arguments in the Media”, Exploring Argumentative Contexts, edited by Frans H. van Eemeren and Bart Garssen (Amsterdam: John Benjamins, 2012), PP. 59-78.

Shammri Alaa, Al. (2019). “The Role of Tourism Media in Promoting the city of Sharjah”, October 2019; DOI: 10.36394/ jhss/16/2A/13.

Tse S.M, Tony. (2013). “Chinese Outbound Tourism as a Form of Diplomacy”, Published 2013, Corpus ID: 154284736’ DOI:10.1080/21568316.2013.783738.

Vasko, S. & Sopova, M. (2018). “Cultural Diplomacy and Development of Cultural Tourism”, Corpus ID: 158611881, DOI:10.15308/SITCON-2018-101-105.

Vasko, Shutarov., Magdincheva-Shopova, Marija., Petroska-Angelovska, Neda. & Takovska, Marija. (2018). “CULTURAL DIPLOMACY AND DEVELOPMENT OF CULTURAL TOURISM”, Basis of cultural tourism development / Osnove razvoja kulturnog turizma, DOI: 10.15308/Sitcon-2018-101-105.

Young, Kim Dae., Hwang, Yeong-Hyeon. & Fesenmaier, Daniel R. (2005). “Modeling Tourism Advertising”, Journal of Travel Research, Vol.  44, P. 42, DOI: 10.1177/ 0047287505276590.

Zaharna, Rhonda S., Battles to, Bridges. (2010). “U.S. Strategic Communication and Public Diplomacy after 9/11”, (Basingstoke, England; New York: Palgrave Macmillan.